Langs het Hardangervidda Nasjonalpark

Vandaag, op de 21e dag van de camperreis Noorwegen, rijd ik naar Eidfjord waar ik aan de rand van het nationale park een overnachtingsplaats vind aan de rand van een rivier.

Nadat gisteravond in mooi weer beëindigd was, werd ik wakker met het gebruikelijke getik van regen op het dak. Ik heb na het ontbijt en het bijwerken van het verslag afscheid genomen van de Spanjaarden en ben op pad gegaan. Weer iets meer naar het zuiden. Met tegenzin neem ik afscheid van deze mooie overnachtingsplaats. Ik was hier graag nog een paar dagen gebleven om dingen buiten te doen maar de regen die zich inmiddels tot een continue stortbui heeft ontwikkeld houdt mij daar van af.

Nærøyfjorden

Op dag 20 van de camperreis Noorwegen rijd ik eerst door de langste tunnen ter wereld: de 24 km lange Laerdastunnel. Aan de andere kant van de tunnel breng ik een kort bezoek aan Flam. Daarna rijd ik langs de Nærøyfjorden. In de middag maak in (steile) wandeling van Bakka naar Rimstigen. Overnachten doe ik langs de door Unesco erkende Nærøyfjorden.

Vanochtend wakker geworden met een slechts heel dun bewolkte hemel. De weerapp voorspelt dat het een redelijk zonnige dag gaat worden. Dus dan de dag maar besteden aan een wandeling. Ik heb geen informatie over waar een mooie fjordenwandeling mogelijk is. Dus via TomTom gezocht waar een VVV-kantoor is. Als de meest nabijgelegen wordt die van Ovre Ardal genoemd. Dat is maar 10 km verderop aan het einde van de fjord. De weg loopt langs de prachtige fjord en omdat het windstil is, is het water spiegelglad. In Ovre Ardal aangekomen blijkt er geen VVV-kantoor meer te zijn. Ik zou kunnen proberen in Andalstangen. Ook geen VVV-kantoor meer beschikbaar. En dat in een tijd van groeiend toerisme. Dan kies ik voor Flam. Iets verderop gelegen maar wel op de route naar de Naeroyfjord waar ik toch al naar toe wil.

Langs het Jotunheimen Nasjonalpark

Dag 19 van de camperroute Noorwegen. Ik reis eerst over een mooie beboste hoogvlakte en ga dan weer omlaag naar Oye toe waar ik de stavkirke bezoek. Daarna rijd ik door naar het Ardalsfjord waar ik vlak langs het fjord een overnachtingsplaats vind met een magnifiek uitzicht.

Vanochtend relatief laat vertrokken, 09.30 uur. Eerst wat foto’s gemaakt van het huizencomplex tegenover de overnachtingsplaats omdat dat een goede indruk geeft van de architectuur die men hier hanteert. Daarna via de 51 een paar honderd meter omhoog en dan kom ik in een landschap dat ik hier nog niet eerder heb gezien. Een relatief vlak gebied met een zeer divers dennenbos. Hier en daar zit er een verloren berk tussen die zich alleen aan de randen van het bos schijnt te kunnen handhaven. Het lijkt wel of de overheid hier heel ver is gegaan en niet alleen witte huizen verbiedt maar ook witte bomen.

Op weg naar Oye

In de minder dicht begroeide gedeelten kom ik mossen tegen die ik nog niet eerder heb gezien: geel en wit. Kortom het is weer een adembenemend gebied. Ik had gisteren door moeten rijden en hier een overnachtingsplaats moeten zoeken. Er zijn talrijke mogelijkheden. Na deze hoogvlakte met dennenbossen volgt een toendra-achtig landschap en het ziet er almaar rauwer en rauwer uit. Aan de andere kant van de berg, via een afsteekroute van de 51 naar de E 16, gaat het weer naar beneden, eerst door dennenbos om daarna over te gaan in een idyllisch landschap. Ik heb nog nooit kilometer na kilometer zulke schitterende bloeiende bermen gezien. En dan gaat ook de zon nog schijnen (voor even).

Urnes en Sognefjellet

Op dag 18 van de camperreis Noorwegen rijd ik eerst weer terug naar de Lustrafjorden om van daaruit naar de oudste staafkerk van Noorwegen te reizen: Urnes. De volgende etappe op weg naar Lom gaat over een indrukwekkend rauwe hoogvlakte. Het regenachtig weer versterkt het effect van de onherbergzaamheid. Dan daal ik af naar Lom en de omgeving wordt weer vriendelijker en bewoonbaarder. Ik vind een mooie overnachtingsplaats aan de Vagavatn.

Jawel hoor één dag mooi weer en natuurlijk hebben we dan weer recht op regen. En niet zo’n klein beetje ook. De ruitenwissers begonnen weer piepend te protesteren. Dus toch maar een stop gemaakt om de ruiten weer met aardappel in te smeren en daarna liepen ze weer geluidloos. Ik rijd eerst door de Lustrafjorden in oostelijke richting. Een vriendelijke fjord met ook weer veel fruitteelt. Ook valt het me op dat ieder begroeibaar stukje land dat niet voor fruitteelt gebruikt wordt gras moet opleveren. Zelfs veldjes van een paar honderd vierkante meter worden daarvoor nog benut. Ik heb begrepen dat er voor het wintervoer van het vee veel hooi nodig is en dat er niet voldoende land is om gras te oogsten. Vandaar dat al het land gebruikt wordt dat maar even geschikt is.

Bergsetbreen

Op de 17e dag van de camperreis Noorwegen rijd ik naar het gletsjercentrum Breheimsenteret. Weer zo’n mooie route. In de middag maak ik een lange wandeling naar de gletsjer Bergsetbreen. In de vroege avond vind ik een mooie overnachtingsplaats aan de rand van een snelstromende rivier.

Vanochtend redelijk vroeg op pad om de ferry van 8.00 uur te halen. Na de overtocht loopt de weg naar Sogndal en Gaupne langs het laatste stuk van de Sognefjord. De Sognefjord is de langste en diepste fjord ter wereld. Het is niet de mooiste fjord naar men zegt (voor mij was hij mooi genoeg) maar in het voorjaar moet het er schitterend zijn omdat aan beide oevers heel veel boomgaarden zijn. Het is een welvarende fjord. De huizen en bedrijven zien er goed onderhouden uit en er zijn schitterende woonhuizen te zien die eind 19^e eeuw of begin 20^e eeuw gebouwd zijn (of zijn het kopieën?) met een erker aan de voorkant en een balkon daarboven. Raamlijsten en daklijsten zijn kunstig gesneden.

Opvallend is hier weer de groene kleur van het water waarvan ik eerder repte. De stadjes Sogndal en Graupne zijn een teleurstelling. Het is net als in Nederland: er zijn prima architecten die schitterende ontwerpen van afzonderlijke gebouwen maken maar ze gaan vaak geheel ten onder in de naar mijn mening ondeskundige en aanrommelende stedenbouwkundige planning. Waar de nieuwe gebouwen zo mooi aansluiten op de natuur in de buitengebieden lijkt het wel of er in dit soort steden geen enkele rekening wordt gehouden in welke context het nieuwe gebouw opgenomen moet worden.