Thuis

De laatste etappe naar huis. (549 km).

Vandaag het laatste reisbericht Sicilië. Geen reisproblemen gehad onderweg met uitzondering van een kort oponthoud in Saarbrücken. Het zijn twee mooie maanden geweest maar het is ook weer goed thuis te zijn. Iedereen blij met het samenzijn en uiteraard de cadeautjes. Luna was aanvankelijk een beetje chagrijnig omdat ik haar twee maanden alleen had gelaten maar na een diepgaand gesprek was het chagrijn al weer voorbij.

Ik dank iedereen voor de getoonde belangstelling en de tips die ik tijdens de reis van jullie mocht ontvangen. De komende maanden zal ik de teksten redigeren en extra foto’s toevoegen. Wellicht ontmoeten we elkaar hier weer bij een volgende reis.

Terugreis Frankrijk België Nederland

Ten vierde male: zelfde samenvatting als gisteren: Autoweg, autoweg, autoweg. (695 km).

Vanochtend om 8.00 uur vertrokken voor de laatste etappe van deze reis. Het is zondag en dus niet zo druk op de snelweg. Maar dat verandert vóór Parijs. Ik kies er voor de zekerheid maar voor om toch de péage te nemen om snel door de Péripherique heen te komen. Dat lukt maar gedeeltelijk want het is wel heel erg druk.

Tenslotte nog de laatste 400 km naar huis gereden en daar laat in de middag aangekomen. Daarmee is deze reis dan beëindigd.

Ik dank iedereen voor de getoonde belangstelling en ik hoop jullie hier weer te treffen bij een volgende reis.

Ik zal op de blog de foto’s nog bewerken en extra foto’s toevoegen zodat je ze schermgroot kan bekijken, kaarten toevoegen, de tekst redigeren en links aanbrengen. Maar mijn werk heeft nu even voorrang dus dat zal wel ergens in juli worden.

Over de snelwegen naar Chartres en Putin in mijn hoofd

De eerste reisdag brengt mij naar Chartres. Ik wil daar de bekende glas in lood ramen van de kathedraal bezoeken. Ik heb ze behalve op foto’s nog nooit in het echt bekeken. Op weg naar Portugal kom ik er vlak langs. Voor de rest is het geen heel opwindende dag. Snelweg, snelweg, snelweg… (495 km).

Een gewonde camper

De afgelopen dagen is de camper voor een kleine beurt bij de garage geweest en is er een beschadiging gerepareerd. Ik had in Sardinië een grote kei aangereden die verborgen was achter een bos varens in de berm met als gevolg dat er een groot gat in de hoek van de wooncabine was ontstaan. Dat onderdeel leek eenvoudig te bestellen en te monteren te zijn. Maar toen we de prijs van het onderdeel hoorden (meer dan 800 Euro ex montage) trok ik toch een beetje bleek weg. Ook mijn reparateur vond het belachelijk. Een stuk 180 graden gebogen plastic van nog geen meter hoog en ca. 30 cm breed! Dat was de beroepseer van André, de reparateur, te na. Hij bood aan om het voor nog geen kwart van de prijs zelf te repareren door een stuk aluminium in de gewenste vorm te buigen en vast te maken, te kitten en te spuiten. Het ziet er nu weer prima uit. Een camper met een soort pleister.

Terug naar huis

Er valt eigenlijk niets te melden over deze dag. Om 7.00 uur in de ochtend weggereden vanaf de parkeerplaats nabij Caen en vervolgens snelweg, snelweg, snelweg. Rond 16.00 uur ben ik na 584 km behouden en wel  thuisgekomen en gelukkig om Irina, Tony en Alex weer te zien. We hebben de uitgestelde verjaardag van Irina gevierd en de talrijke verjaardagscadeaus en reiscadeaus uitgepakt. Mooie eerste avond in het mooie Geuldal.

Iedereen dank voor de belangstelling voor het blog. Graag tot ziens bij een volgende reis.

Terugreis tweede dag

Met de beste wil van de wereld kan ik van vandaag geen verhaal brouwen. Er gebeurt gewoonweg niets vermeldingswaardigs op deze laatste dag van de camperreis Sardinië. Rond 17.00 uur kom ik weer thuis.

Vandaag om 8.00 uur vertrokken en via de péage naar Nederland gereisd. Ik weet echt niets te vermelden dan het noemen waard is. Rond 17.00 kom ik weer in de buurt van mijn  huis. Het was een mooie reis maar het is toch ook mooi om vanuit de heuvels van de Ardennen Mechelen weer in te rijden. Van de wateroverlast is niet veel meer te merken afgezien van de vele containers die buiten staan met afval die uit de overstroomde huizen vandaan is komen. Triest gezicht, zeker als je de mensen kent die er wonen.