Bijna thuis

Vandaag heel veel autogereden tot aan de grens van Zwitserland / Duitsland / Frankrijk. (608 km).

Gisteren nog een verwijzing van Annemieke naar Nu.nl gekregen. Die app meldde dat de dag nadat ik van Sicilië vertrokken was de Etna uitgebarsten is in de regio waar ik de laatste dag was. Geluk of pech? Ik had het graag eens meegemaakt en het zou mijn reis meer dan compleet gemaakt hebben.

Ik ben rond 8.00 uur weggereden vanuit Pian di Boso. Er ligt een lange dag met snelwegen voor mij. De route blijft onverminderd mooi over de Autostrada A1. Ook al is de omgeving van Milaan bepaald geen vakantiebestemming. Onderweg stop ik nog ergens om etenswaren voor thuis in te slaan.

Vervolgens rijd ik door Zwitserland dat altijd mooi is met de alpen en eveneens indrukwekkend als je door de 16 km. lange St Gotthart tunnel rijdt. Ze zijn er overigens een tweede tunnel aan het boren die in 2029 klaar moet zijn. Rond Bazel wordt het weer bedenkelijk qua landschap.

Vanuit Zwitserland rijd ik Frankrijk binnen en vind op een ‘jaagpad’ langs de Rijn een mooie overnachtingsplek met uitzicht op het redelijk drukke scheepsverkeer. Morgen de laatste 500 km.

Weinig kilometers vandaag

Ik kwam op het achteraf niet zo lumineuze idee om vanochtend eerst naar Viterbo te reizen om daarna verder noordwaarts te reizen. Dat had ik niet moeten doen. (449 km).

Vroeg uit de veren

Ik word al rond 6.00 uur wakkergemaakt door het geratel van rolkoffertjes van ambtenaren. Zij haasten zich naar de trein om ongetwijfeld in Rome de bureaucratie in stand te gaan houden. Ik besluit me solidair met hen te verklaren en sta op en ben ook rond 6.30 uur op weg.

Reisdoel Sicilië

Het voorjaar van 2023 zal mij naar Sicilië brengen. Het is een al lang gekoesterde wens om dit eiland te bezoeken. Ik zal ongeveer twee maanden onderweg zijn. Vertrek is voorzien rond eind maart. Vanaf dat tijdstip zijn er weer dagelijkse blogberichten te verwachten.

De voorbereiding

Het is al weer bijna een jaar geleden dat ik de laatste lange reis heb ondernomen naar Portugal. In het najaar van 2022 kon ik niet op reis gaan omdat een tijdelijk project mij van de straat hield. Ik heb vijf onderzoeksgroepen voorbereid op hun 6-jaarlijkse visitatie en een eerste schets ontwikkeld met de lectoren over toekomstige samenwerkingsprojecten. Het was een interessant traject en het visitatiepanel was vol lof over wat de onderzoeksgroepen de laatste 6 jaar gerealiseerd hebben rond de thema’s gebiedsontwikkeling, circulariteit en ICT. Zelf heeft  dit project mij veel inzicht verschaft over de duurzame wijze waarop stedelijke ontwikkeling m.b.v. nieuwe materialen gestalte kan krijgen.

Maar dit voorjaar heb ik de agenda geblokkeerd om weer een langere reis te ondernemen. Ik wilde al geruime tijd Sicilië bezoeken en dit jaar moet het er maar van komen. Voorafgaand aan mijn voorjaarsreis zal ik ook nog een twee weken durend bezoek brengen aan mijn zuster, zwager en nicht die in Vermont, in het noordoosten van de Verenigde Staten wonen en die ik al bijna vijf jaar niet gezien heb. Maar omdat ik niet per camper reisde zal dit bezoek geen deel uitmaken van dit blog.

Parma en Cremona

Op de 41e dag van de camperreis Sardinië gaat het weer een stukje verder naar het westen. Ik bezoek Parma in de ochtend waar ik natuurlijk Parmezaanse kaas en Parmaham voor thuis koop. Een uurtje verderop ligt Cremona waar ik graag het Museo del Violino wil bezoeken. Daarna rijd ik nog een stuk in de richting van de Italiaans/Franse grens.

Parma

Ik word vroeg wakker want de plaats waar ik overnacht heb ligt pal onder de landingsbaan van het vliegveld van Bologna. De wanhoop van bewoners rond Schiphol kan ik me goed voorstellen. Ik rijd rond 8.00 uur weg en ben een uurtje later in Parma. In Parma kan ik parkeren vlak achter het station en dan is het nog 15 minuten lopen naar het centrum.

Bologna revisited

Op de veertigste dag van de camperreis Sardinië rijd ik al vroeg naar Bologna toe. Een mooie stad. Omdat een bezoek aan deze stad ingelast is en niet voorbereid is doe ik hem maar een beetje op de bonnefooi om ten minste een indruk te krijgen van deze stad. En die indruk is zeker niet negatief!

Op weg naar Bologna

Ik word al vroeg wakker van het geluid van de filmploeg die al vanaf 7.00 uur bezig is met allerlei kabels te leggen. Ik heb genoeg geslapen en besluit ook maar op te staan en het ochtendritueel aan te gaan. Rond 8.00 uur rijd ik weg.

Ik was al twee keer eerder in Bologna geweest. Één keer voor een internationaal project waaraan mijn faculteit deelnam en één keer voor een conferentie. Beide keren is het me niet gelukt om iets meer van de stad te zien dan de restaurants waar we aten; te vol programma, te veel afspraken.