Door het midden van Sicilië

Vandaag een rustige dag met huishoudelijk werk en bezoeken aan de omgeving van Sant’Angelo Muxaro en een relaxte autorit door een mooi landbouwgebied op weg naar Sutera. (94 km).

Huishoudelijk werk

Ik zou vandaag een rustige dag inlassen en dat lukt zowaar. Ik word ca. 7.00 uur wakker en wil na 8.00 uur uiteindelijk opstaan. Na ontbijt en douchen hou ik me onledig met een grote afwas, het uitsorteren van de was als ik ooit op een kampeerterrein kom te staan die over een wasmachine beschikt en het nogmaals proberen of  ik via internet foto’s en teksten kan uploaden. Maar helaas dat gaat vandaag ook niet lukken. Het is geloof ik al de vijfde dag dat het me dat niet gelukt is.

Een onverwacht mooi jachtgoed

Het wordt vandaag een mager verslag. Slechts één dorpje bezocht: Ficuzza. Maar wat voor een dorp! (43 km).

Een beetje in de lappenmand

Ik wordt vanochtend wakker met wat buikloop dus het lijkt me verstandig om het vandaag maar een beetje rustig aan doen en uit te kijken met eten. Ik rijd vanochtend weg van de Portella della Ginestra en mijn eerste reisdoel van de dag betreft het dorp Ficcuza. Dat is slechts 20 km verwijderd maar ik rijd bij aanvang de verkeerde richting op. De Portella della Ginestra is gewijd aan een massamoordpartij door een extreemrechtse afscheidingsbeweging gedurende de 1 mei viering van 1947 door een arbeidersbeweging waar een verkiezingsoverwinning gevierd werd. Tja zo reageert extreem rechts vaak: machteloos en redeloos.

Het is een mooi landschap waar ik doorheen rijd. Glooiend met af en toe wat bergen en veel meertjes. En geheel in strijd met het landschap beland ik onderweg in een gebied met heel veel grote telescopen: Telespazio Centro Spaziale dello Scanzano. Vreemd om in zo’n traditioneel agrarisch gebied plotseling een uiterst modern ruimtecentrum tegen te komen.

De weg naar Ficuzza is redelijk te berijden en ik merk dat ik mijn classificatie van de conditie van de wegen sinds mijn aankomst op Sicilië behoorlijk bijgesteld heb. Vond ik in de eerste week een weg ronduit slecht, nu beoordeel ik hem als heel goed te berijden. Echt slecht vind ik nu een weg als hij voor het grootste gedeelte is ingestort en geblokkeerd is. Zo pas je je dus aan de omstandigheden.

Inkopen doen in bizar gezelschap

Onderweg kom ik langs een supermarkt en ik heb veel nodig dus uitstappen. Ik kom de supermarkt binnen na een wat kleinere man van een jaar of zestig. Hij heeft een leren jasje aan en een donkere zonnebril op. Het is opvallend dat hij als een soort vorst naar binnen loopt. Hij begroet iedereen, of liever gezegd hij wordt door iedereen begroet. Hij geeft geen handen maar neemt handen minzaam in ontvangst en wordt overal gelijk bediend.

Als ik wat groenten in een zak wil doen om zelf af te rekenen wordt mij door het personeel beleefd verteld dat ik bediend zal worden maar nadat mijn voorganger geholpen is en dat duurt enige tijd omdat hij alles over de producten wil weten. Dus wachten maar totdat mijn 60-jarige voorganger volledig bediend is.

Ik denk niet dat hij de baas van de winkel in want daar ziet hij niet naar uit. Maar het lijkt wel een belangrijk dorpsfiguur te zijn. Het doet mijn fantasie op hol slaan: gewoon een goede burger? Wellicht de burgemeester of een andere notabel? Of is het dan toch nog een restant van… We zitten immers in de buurt van Corleone.

Ficuzza

Vaak maak ik me bij de planning van de reis een voorstelling hoe het dorp of de stad er in werkelijkheid uit zal zien. Meestal komt dat beeld niet uit. Maar hier in Ficuzza is dat totaal anders. Het is net of ik er al een keer eerder geweest ben zo vertrouwd doet het aan.

Het centrale punt van het dorp is een voormalig jachtpaleis dat aan een grote grasvlakte gelegen is. Daaromheen staan wat huizen en een paar cafés en restaurants en naast dat grasveld is weer een ander pleintje gelegen. Dan zijn er nog een paar straatjes en dat is het dan wel zo een beetje. Het is prachtig!

Ik ga eerst lunchen en wil daarna het jachtpaleis bekijken en eventueel nog een wandeling maken in het nabijgelegen bosgebied. Maar na de lunch wordt ik ontzettend moe en besluit eerst maar op zijn Italiaans om maar een lange siësta te houden en daarna het jachtpaleis te bekijken.

Het jachtpaleis van Ferdinand IV

Ik slaap een paar uur en keer dan weer terug naar het jachtpaleis. En dat wordt een grote verrassing. Ferdinand IV, de verbannen Bourbonkoning, nam er zijn toevlucht en liet er rond 1800 een neoclassicistisch jachtslot bouwen. In al zijn relatieve eenvoud een zeer geslaagd volledig symmetrisch gebouw.

Het blijkt wonderbaarlijk mooi gerestaureerd te zijn. Op de begane grond en in de kelders zijn de zalen ingericht door een zeer actieve regionale natuurvriendenorganisatie die veel onderzoek doet.

Op de eerste etage zijn de woonvertrekken van de koning en de koningin te bewonderen en is er een doorgang naar de paleiskapel die nu dienst doet als parochiekerk. Vanuit zijn privévertrekken kon de koning vanaf een intern balkon de kerkdiensten bijwonen.

De beherende organisatie maakt op een bescheiden wijze bekend dat ze de tentoonstellingen ondersteunen met multimediale middelen en vaak weet je dan dat je in Italië een onsamenhangend zootje aan slechte video’s te zien krijgt. Niet hier! Professioneel gemaakte film die in een heuse kleine bioscoopzaal vertoond wordt en er zijn eveneens professioneel gemaakte multimedia stations in de diverse zalen. Zo zie je dat niet vaak.

Het is al een lang bestaande organisatie. Er is een archief en ik zie nog onbeschermde mappen van begin van de vorige eeuw. Foto’s uit die tijd zijn interessant: een onderzoeksploeg die met panamahoed, driedelig pak en witte overhemden met hoge witte boord in hartje zomer in de gloeiende hitte onderzoek doen in de zon.

Er zijn opgezette dieren uit de regio te bewonderen, een vlinderverzameling en de hele kelder is gevuld met gedroogde boombladeren.

Ik als rustverstoorder

Ik wordt samen met een schoolklas rondgeleid door een medewerker die redelijk goed Engels spreekt en dat ook wil tonen aan de schoolklas. Dus hij begint alles uit te leggen in het Engels maar daar maak je een klas van ca. 10 tot 12 jarigen gek mee. Binnen de kortst mogelijke keren is het chaos. Ik zeg de medewerker dat ik ook alles in het Italiaans versta (leugen) en dat hij rustig in het Italiaans uitleg kan geven. Maar dat vindt hij jammer dus de chaos wordt alleen maar groter.

Als ik dan per ongeluk ook nog een oude schaafwond openkrab dan wordt het helemaal feest. Van de juf krijg ik een pleister en de kinderen zijn vol zorgen om mijn gezondheid. Als ze aan elkaar hebben doorgegeven dat je dan moet zeggen ‘how are you’ dan willen ze dat allemaal individueel aan mij vragen en verwachten ook een antwoord. Plus mijn achtergrond: hoe oud ik ben, waar ik vandaan kom, welke talen ik spreek enz. De concentratie is helemaal weg. Maar de juf en de meester vinden het schijnbaar ook belangrijk dat ze met een buitenlander kennismaken.

Mooie overnachtingsplek

Als de schoolklas klaar is loop ik nog een keer door het paleis heen om mijn foto’s te maken. Daarna, het is inmiddels 18.00 uur, rijd ik het dorp uit en vind langs een weg met heel veel kurkeiken mijn overnachtingsplek.

Een schaapsherder begeleidt zijn kudden onder vrolijk belgeklepper naar de stal voor de nacht. Fantastische dag.

Wat een stad! Palermo

Vandaag de hele dag door Palermo gelopen. Wat een prachtige en sfeervolle stad. Een stad om naar terug te keren. (15 km openbaar vervoer).

Met de metro naar Palermo centrum

Ik ben vandaag vroeg opgestaan om het optimale uit de dag te halen voor een bezoek aan Palermo. Vanaf de camping is het ongeveer 20 minuten lopen naar het Metrostation. Daar vertrekt om het uur een heel comfortabele trein naar het metrostation Palermo Palazzo Reale.

De megalomanie (of wanhoop?) van Koning Joao V

Ik wil vandaag twee dingen doen. In de eerste plaats wil ik naar de havenplaats Peniche, niet zo zeer vanwege de visserij als wel vanwege het bekende Museu Nacional Resistencia e Liberdade. Daarna reis ik door naar Mafra waar in de 18^e eeuw een paleis is gebouwd door de kerk en de koning als was het voor een waanzinnige. Als ik nog tijd en zin heb wil ik doorrijden naar Sintra waar tal van zomerverblijven werden gebouwd voor de welgestelden van de 19^e eeuw. Eigenlijk ook dus weer een waanzinnig project. (131 km).

Peniche

Ik ben al vroeg op weg naar de havenstad Peniche. Wat een reisje van nog geen uur zou moeten zijn doe ik bijna de dubbele tijd er over. Foutje gemaakt in de planning van de route. Peniche is nog een redelijk drukke vissersplaats.

Niet zo een romantisch plaatsje met leuke bootjes in de haven maar een plaats waar de visverwerkende industrie zijn stempel op heeft gedrukt. Aan de jachthaven te zien en het aantal beschikbare restaurants heeft de toeristenindustrie eveneens zijn stempel op dit stadje gedrukt.

Guimaraes: de stad van de onafhankelijke staat Portugal

Vandaag bezoek ik de leuke stad Guimaraes. Met de nadruk op het Castelo en het Paco Ducal. Daarna rijd ik in oostelijke richting over een mooie weg naar Braganca. Bij een kapel in Vila da Ponte vind ik mijn overnachtingsplek. (97 km).

Rond 9.00 uur vertrek ik in de richting van Guimaraes. Het is slechts een tochtje van 30 km. In de reisgidsen wordt lovend geschreven over deze stad. Maar als ik de stad binnenrijd maakt hij niet bepaald een speciale indruk. Een stad zoals er duizenden bestaan. Toch blijkt het centrum mooi te zijn en Guimaraes is een niet onbelangrijke stad. In 1139 is hier Portugal uitgeroepen tot onafhankelijke staat.

Ik rijd door naar een grote parkeerplaats vlak bij het kasteel en het paleis en loop dan in vijf minuten naar deze gebouwen.