De Rondane route

Op dag 4 van de Camperreis Noorwegen rijd ik verder in noordelijke richting en bezoek eerst de Ringebu Stavkirke. Dan volg ik gedeeltelijk de Rondane Route die over een schitterend en verlaten plateau gaat. Ik bezoek de intieme Solla Kirke en stap uit bij de verschillende uitzichtspunten die volgen. Dan is het nog een stukje doorrijden naar de overnachtingsplaats in een zeer verlaten bos aan de rand van een meer bij Fannrem.

Vanochtend rond 9.00 uur vertrokken vanuit Gjovik. Het rechtervoorlicht bleek kapot te zijn en aangezien je overdag met licht moet rijden in Noorwegen leek het me beter om het gelijk te repareren. Ik had niet de goede lamp bij me. Dus bij de Statoil benzinepomp een lamp gekocht. Kreeg de lamp er niet uit. Hulp gekregen van een aardige medewerker van het pompstation. Ik had twee palletjes over het hoofd gezien. Nu is er dus weer volop licht.

De jongen vroeg mij waar ik vandaan kwam. Na mijn antwoord zei hij dat hij graag op reis naar Nederland zou gaan waarop ik provocerend antwoordde dat als je in Noorwegen woont er geen enkele reden is om naar het buitenland te gaan. Dat was de trigger voor hem om met een heel verhaal te komen. Hij was in de buurt van Gjovik geboren en daar nooit weggegaan ook al zou hij dat graag willen. Hij was te laag opgeleid om elders goed werk te kunnen krijgen. Er volgde een weemoedige klaagzang zoals die in het toneelstuk ‘drie zusters’ van Tsjechov wordt beëindigd met een meervoudig ‘Moskwa, nièt’. In dit geval dus: ‘Ikke Oslo’.

Nou lijkt mij Gjovik ook niet de opwindendste plaats om op te groeien. Lillehammer vond hij wel leuk. Ik vond hem wel erg passief en heb hem aangemoedigd als hij echt iets anders wilde er dan ook alles aan te doen en risico’s te nemen. Nog verder gesproken over de vraag of hij wel voldoende besefte dat hij in het welvarendste land ter wereld woont met werkelijk alle denkbare voorzieningen. Dat gaf hij wel toe maar hij accepteerde het als een vanzelfsprekendheid. Het doet bij mij de idee versterken dat als er werkelijk geen wezenlijke maatschappelijke uitdagingen zijn, mensen in hun denken in toenemende mate op zichzelf gericht zijn en dan heb je al snel de negatieve dingen voor ogen. Een dergelijke houding was mij een paar jaar geleden ook al in Oslo opgevallen.

Ik stond vlak bij de Macdonalds en kon daar van het internet gebruik maken. Maar helaas. De meeste pagina’s die ik wilde openen waren op een of andere manier geblokkeerd en de wifi versterker kreeg ik ook niet aan de praat. Dat was mijn portie levensellende.