Dag 35: Van Vilanova Monteleone naar Semestene

Weer zo’n mooi stadje: Bosa

Op de vijfendertigste dag van de camperreis Sardinië vertrek ik naar het eindpunt van de reis. Maar voordat ik daar ben bezoek ik eerst het stadje Bosa. Zo mooi! Daarna rijd ik door naar de laatste bezienswaardigheid van deze reis: Chiesa San Nicolo di Trullas. Ik vind mijn overnachtingsplek op een soort belvedère van het dorp Semestene.

Bosa

Vanochtend rond 8.00 uur vertrokken naar Bosa om daar rond 9.00 uur aan te komen. De weg loopt weer verder langs de zee met steeds weer verrassende vergezichten. Als ik bij Bosa aankom heb ik de zelfde ervaring als bij Alghero. Buiten de oude stad is er een soort nieuwbouwstad ontwikkeld die op zich niet zo heel erg lelijk is maar gelukkig wel van het centrum verwijderd is.

Het oude Bosa is gesitueerd ten noorden en ten zuiden van een van de weinige rivieren die naar de zee leiden: de Temo.

Ik parkeer de camper op nog geen 100 meter van de Ponte Vecchio en loop over die brug naar de oude binnenstad.

En wat een verrassing is die oude stad. Het ene straatje is nog mooier dan het andere. Het ene pleintje is nog sfeervoller dan het andere pleintje. Heel harmonisch mengen zich middeleeuwse huizen met die van de 19^e eeuw met hun gietijzeren balkonnetjes.

Eenvoudige huizen staan naast palazzo-achtige huizen met hun ruime entrees. En toch is het geen museumdorp. Mensen wonen en werken er.

Er wurmt zich zelfs een verkeersstroom door de smalle hoofdstraat die geplaveid is met ronde keien en voor de wielen van de voertuigen zijn er platte tegels neergelegd. Die straat wordt heel chic de Corso Vittorio Emanuele II genoemd. Een straatnaam waar Rome zich ook niet voor zou schamen.

De schoonheid van Bosa

Afgezien van het Castello zijn er niet veel afzonderlijke bezienswaardigheden te zien. Het is het algemeen sfeervolle beeld dat deze stad zo bijzonder maakt. Ik loop over de Piazza Duomo met de grote domkerk. Dat woord Piazza moet je niet al te serieus nemen. Het is slechts een korte verbreding van de doorgaande straat tussen de rivier en de Corso.

De vele terrassen zijn al goed bezet maar niet met toeristen maar veel meer met eigen bewoners. Er valt natuurlijk heel wat te bespreken na het voor Italië zo succesvolle kampioenschap gisterenavond. Maar er is geen opwinding. Er wordt onderling gesproken en de Gazetta della Sport wordt gespeld.

Ik denk dat ik wel bijna 2 uur door al die straatjes en over al die pleinen gelopen heb. Bijna geen toeristen. Ik heb de stad voor mijzelf.

Het Castello

Tenslotte raap ik alle moed bijeen om de vele en lange trappen te beklimmen naar het Castello. Het is een grote vesting geweest maar veel is inmiddels niet meer aanwezig. En wat er nog staat wordt door (niet zo mooie) nieuwe steunberen overeind gehouden. Ook wordt er veelvuldig van stempels gebruik gemaakt.

Het kasteel dient ook al festivalterrein maar dat maakt het niet fraaier: een lelijk podium en een soort artistiek linnen overkapping is bij de laatste storm aan flarden gescheurd. De restanten wapperen alles behalve feestelijk in vele richtingen.

Binnen de muren van het Castello staat ook een eenvoudige kapel: de Nostra Signora di sos Regnos met een paar mooie fresco’s uit de 15^e eeuw. Deze fresco’s wijken nogal af van wat er voor de rest op Sardinië gevonden is en men denkt dat er hier een grote Senese invloed was. En inderdaad de wat leptosome figuren met de slanke handen met lange vingers wijzen op het maniërisme van die tijd welke kunststroming veel schilders in Siena inspireerde.

Ik loop al de trappen weer naar beneden af tot in het centrum van het stadje en plof bij het eerste het beste terras neer om eerst ¾ liter mineraal water naar binnen te gieten en natuurlijk een caffe doppio.

Dan loop ik na ruim drie uur weer terug naar de camper. Vlakbij waar ik geparkeerd stond is ook een grote supermarkt. Gelijk maar even de boodschappen gedaan voor de laatste dagen.

Eindpunt van de routes: Chiesa San Nicolo di Trullas

Ik rijd door en rijd door een mooi heuvelig bosgebied. Bij een bron sla ik weer water in en eet ik wat brood en kaas. Wat is het warm! Het is pas 13.00 uur en nu is het al 35 graden. Dat gaat vanmiddag laat richting 40.

Ik rijd de laatste kilometers van mijn laatste route. Het eindpunt is het wonderschone kerkje San Nicolo di Trullas. Het is een klein kerkje van nog geen 20 bij 10 meter en staat midden in een akkergebied.

Het verkeert in bijna perfecte staat en een aantal jaren geleden zijn er achter kalklagen talrijke fresco’s ontdekt die in 1995, naar men zegt heel goed gerestaureerd zijn. Helaas de kerk is gesloten dus ik zal het met de foto’s van internet moeten doen. Maar het kerkje dat in al zijn eenzaamheid op een heuveltje in die velden staat is al een bezienswaardigheid op zich.

Het is bloedheet. Het waait hard en je voelt als het ware dat je huid getaand wordt. Een paar stappen lopen en je hebt al een nat t-shirt. Dus na dit bezoek maar voor de tweede keer gedoucht vandaag.

Overnachten in Semestene

Ik rijd nog even door naar het dorp Semestene. Ik vind daar een overnachtingsplaats op een soort belvedère met uitzicht op een mooi dal. Het ruikt er branderig en niet veel later trekt er wat rook door het dal en niet veel later vliegen er helikopters over. Dat houdt ongeveer een uur aan en dan trekt de rook weg en schijnt de brand onder controle te zijn.

Ik heb geen zin om te koken. Te warm. Ik drink ruim een liter thee met de vanochtend ingekochte appelflappen. Na het schrijven van de blog val ik een beetje melancholiek in slaap. De komende dagen zullen de verslagen niet zo bijzonder zijn want het zijn reisdagen terug naar Nederland. Ik zal me niet haasten en ik weet nog niet hoe ik de terugreis zal plannen. Zie ik morgen wel.