Dag 34: Vilanova Monteleone

Een rustige dag

Vanochtend, de vierendertigste dag van de camperreis Sardinië, begin ik met een grondig schoongemaakt van de camper en vertrek ik vervolgens naar het havenstadje Alghero. Dat blijkt een wonderbaarlijk mooi stadje te zijn. In de middag een stuk van de panoramarit gereden van Alghero naar Bosa. Aan die weg een overnachtingsplek gevonden.

Ochtendritueel

Ik sta om ongeveer 7.30 uur op maar heb nog veel tijd voordat de site van de Necropoli di Puttu Codinu om 9.30 uur opengaat (of niet). Ik maak van die wachtgelegenheid gebruik om het beddengoed te verschonen, de camper eens grondig schoon te maken en het afval in één zak te verzamelen. Het is vaak lastig om op Sardinië je afval op een legale manier kwijt te raken.

Om 9.30 uur blijkt de site van de Necropoli toch niet open te gaan en dat is ook het geval om 9.00 uur. Ik leg me er maar bij neer en ik vertrek richting Alghero. Het is wel vervelend dat zoveel toeristische plekken op Sardinië zich niets aantrekken van de vermelde openingstijden. Zo krijg je het toerisme natuurlijk nooit goed op gang.

Alghero

Ik had hoge verwachtingen van Alghero maar dat valt tegen. Als ik het stadje inrijd rijd ik door een wijk waar appartementsblokken van 5 tot 6 etages hoog gebouwd zijn. Ze zijn niet lelijk maar ik had me een andere entree voorgesteld.

Ik rijd het centrum in naar de parkeerplaats die ik bij de planning van dit bezoek al uitgekozen had. Dat blijkt een heeeeele grote parkeerplaats te zijn vlak bij de haven met heeeeeel veel pleziervaartuigen. Ik vrees het ergste. Maar het valt mee dat de parkeerplaats grotendeels leeg is.

Ik open mijn gps-syseem om de wandeling te doen die ik me voorgenomen had. Hij leidt direct naar het oude centrum. En wat een verrassing! Het blijkt een heel oude en mooie stad te zijn en de sfeer komt overeen met die ik nog ken van mijn meerdere maanden durende verblijf in Siena ongeveer 40 jaar geleden: smalle straten, veel schaduw daardoor en dus koel, oorspronkelijk plaveisel en prachtige gebouwen.

Het stadje is vroeger een ware vesting geweest, getuige de vele verdedigingstorens en de stadsmuren. Ook dit stadje is opgericht door de al eerder genoemde Genuese Doria familie.

Ook hier moesten de Doria’s het onderspit delven nadat Catelanen de stad ingenomen hadden en ook hier werden de oorspronkelijke bewoners gedwongen  om te verhuizen na de inname. Nog steeds zijn er straatnaamborden gesteld in het Italiaans en het Spaans.

De toeristen blijven grotendeels op het plein aan de haven. Maar zodra je iets verder de stad in gaat is het een stuk rustiger. Ook de ring om het oude centrum heen die een 19^e-eeuwse indruk maakt is erg mooi. Bredere straten maar heel veel bomen die een heerlijk koele schaduw veroorzaken.

Het zondags flanerende publiek doet ook enigszins 19^e-eeuws aan. Hele families, grootouders, ouders en kinderen kuieren genoeglijk door het mooie park en genieten uitgebreid van koffie of iets anders op een van de vele terrassen. Waarom mengen generaties zich zo makkelijk hier en waarom gaan in Nederland generaties zo gescheiden om met elkaar?

Al spoedig laat ik de uitgezette route voor wat hij is en dwaal zo van de ene straat naar de andere om vervolgens weer op een mooi plein terecht te komen. Er is een werkelijk prachtig Teatro Civico met een actieve programmering. Ik mag even in de zaal kijken die sterk doet denken aan de Redoute in Maastricht.

Intimiderende kerk

Het enige dat mij tegenvalt is de Cattedrale di Santa Maria. Wat een monsterlijk gebouw. Het is gelegen aan een heel klein pleintje maar door een megalomaan denkende architect uit ca. 1850 is er een monsterlijk gebouw neergezet: een gigantisch hoog portico met Dorische zuilen doet eerder denken aan een oud overheidsgebouw, een gerechtsgebouw of de hoofdvestiging van een bank dan aan een kerk. Het mooie Teatro Civico dat een straat verder te vinden is staat zich dood te schamen voor zoveel monsterlijkheid.

Het interieur versterkt de lelijkheid nog eens. Een allegaartje van stijlen variërend van gotiek tot classisisme. Helaas heb ik per ongeluk een foto gewist die de monsterlijkheid van deze kerk illustreert.

Overigens; er wordt flink gekerkt in Alghero. Ik kom bij een kleine kapel waar, als ik het goed heb, een oosters orthodoxe mis wordt opgedragen.

Mensen staan buiten te wachten om er in te kunnen. Daar zal die pater van Siligo met zijn 4 schaapjes wel jaloers op zijn.

Moe van het lopen en de vele indrukken plof ik op een van de terrasjes neer bij een van de ingangen van het park en laat me de café doppio en de acqua minerale goed smaken. Helaas geen dolce.

Daarna loop ik terug naar de camper. Het is inmiddels erg warm geworden. Er staat nog een wandeling op mijn programma voor zover ik me herinner. Maar als ik onderweg ben merk ik dat ik niet bij het beginpunt van die wandeling uitkom. Als ik verder nadenk dan besef ik dat die wandeling gepland stond vóór het bezoek aan Alghero. Overgeslagen waarschijnlijk. Het zal wel de voorzienigheid zijn die mij behoed heeft voor een wandeling in zulk warm weer. Overigens morgen is het helemaal om te stikken: 35 à 36 graden. Maar dinsdag zakt die dan plotseling tot 25 graden! Ik heb even gecontroleerd of ik wel truien heb meegenomen.

Op weg naar Bosa

Ik rijd weg uit het mooie Alghero richting Bosa en volg de panoramische kustweg. Die is erg mooi. Ik wil eigenlijk niet verder rijden maar genieten van het uitzicht op zee. Dus een vroege stop. Witte wijn drinkend, lezend in Zweig en genietend van het uitzicht is het hier goed uit te houden.

Het enige dat mij tegenstaat is het drukke middagverkeer. Met name de motorrijders (in het algemeen asociale types op een enkele uitzondering na) scheuren met een snelheid van ver boven de 120 km/h over de bochtige weg met het nodige motorlawaai. Onvolgroeide pubertijd. Wat ben je toch een sukkel en egoïst als je op je brommertje zoveel overlast bezorgt aan je omgeving in de waan dat je een heuse coureur bent. Vanavond zal het wel meevallen want Finale Europees Kampioenschap Italië – Engeland.

Na het eten wil ik wachten op de duisternis om wat foto’s te maken van de sterren boven zee. Maar helaas er ontstaat een dik wolkendek. Dat gaat dus niet lukken. Dan maar luisteren naar het verslag van de voetbalwedstrijd. Gelukkig Italië wint zij het met strafschoppen.