Dag 22: Van Muravera naar Teulada

Stadsbezoek Cagliari

Op de tweeëntwintigste dag van de camperreis Sardinië rijd ik naar Cagliari, de hoofdstad van Sardinië. Ik loop wat door de stad in een zinderende hitten en bezoek een verrassend goed museum: het nationaal archeologisch museum. Dat museumbezoek doet mijn visie op de Nuraghe-cultuur weer helemaal kantelen. In de middag rijd ik langs de zuidkust naar een werkelijk verbluffend mooie overnachtingsplek.

Herziening van ongenuanceerd oordeel

Gisteren was ik wellicht wat te cynisch over het verblijf op deze camping. Dat wil ik graag enigszins herstellen. Het gevreesde lawaai van grote luidsprekerboxen is uitgebleven en de bezoekers houden het ook rustig (op een voortdurend huilende peuter naast mij na).

Deze camping is van alles voorzien en wordt uitstekend onderhouden. Er zijn constant mensen aan het werk. Het sanitair is blinkend schoon, er is geen papiertje op de grond te vinden en de bladen van de eucalyptusbomen worden voortdurend bijeen geharkt (ik denk dat ze ze ’s nachts stiekem weer aan de bomen plakken). Ook het strand is goed verzorgd met gemakkelijke stoelen en ook daar wordt voortdurend rommel opgeruimd. Een minpuntje: het strand wordt niet aangeharkt.

Op weg naar Cagliari

Vanochtend pas om 8.00 uur opgestaan en eerst een duik in de snel diep wordende zee genomen. Daarna gedoucht en de camper opgeruimd en ontbeten.

Daarna op weg naar Cagliari. Ik rijd eerst weer een mooi stuk door het nationaal park waar ik gisteren ook doorheen reed en dan nader ik al snel Cagliari. En zo als het zo vaak bij steden gebeurt het worde rommeliger en rommeliger en vuiler en vuiler. De wegen zijn niet heel erg goed en de berijders van die wegen hebben allemaal haast.

Stadsbezoek Cagliari

Cagliari is een vrij grote stad. De hoofdstad zelf telt ongeveer 150.000 inwoners maar ‘groot-Cagliari’ telt maar liefst 450.000 inwoners. Op de heenweg rijd ik door een aantal buitenwijken en die zien er triest uit. Er schijnt hier sprake te zijn van een toenemend drugsprobleem onder jongeren omdat werk moeilijk te vinden is. En er zijn heel veel jongeren. Er studeren maar liefst 30.000 studenten aan de universiteit en dat merk je in de binnenstad. Relatief veel jong publiek en er is zeker sprake van een zekere dynamiek die de studerenden met zich meebrengen.

Ik parkeer aan de haven. Er is plaats genoeg en voor een paar Euro kun je er de hele dag staan. Vervolgens loop ik de binnenstad in. Ik wilde er een korte wandeling maken van een paar kilometer langs de belangrijkste gebouwen. Dus appeltje, eitje. Dank je de koekoek! Het lijkt wel of sommige straten in een hoek van 45 graden omhoog gaan! En dat op een dag waar voorspeld wordt dat de temperatuur tot ver in de dertig graden gaat oplopen.

Ik loop eerst door de Marina en vervolgens door Castello en Stampace. Stampace beschikte vroeger over een castello. Vroeger mochten de Sarden ’s nachts niet in het castello verblijven. Gebeurde dat wel dan werden ze zonder vorm van proces over de hoge stadsmuur van het castello gegooid met de kreet ‘Stai in Pace’ (rust in vrede). Vandaar de verbasterde naam.

De Marina is een sfeervolle wijk met leuke pleintjes en smalle straten. Volgens een bistro-houder is de wijk sterk in verval geweest toen de overheid het onzalige idee had om de stadsmuur aan de kant van de haven af te breken om zo beter toegang tot de haven te krijgen. Dat was geen verbetering; het is een treurig geval van stadsplanning.

Het Nationaal Archeologisch Museum

Ik loop langs verschillende gebouwen die er soms indrukwekkend uitzien en kom bij het hoogste punt van mijn wandeling uit: Het Nationaal Archeologisch Museum dat gevestigd is met meerdere musea in de Citadelle dei Musei. Het is een mooie citadel met een wijds uitzicht over de stad. De meeste hier gevestigde musea zijn hier nieuw gebouwd schijnbaar in de tijd dat veel gebruik van beton de indruk van moderniteit moest verschaffen.

Ik heb niet veel verwachtingen van de collecties. Maar dat pakt geheel anders uit. Er is veel aandacht voor de kunstuitingen van de Nuraghe cultuur.

Geheel anders dan ik dacht zijn dit geen rauwe cultuuruitingen maar blijken de Giganten een heel fijnzinnige manier te hebben om vorm te geven aan wat belangrijk is voor hun leven.

Er zijn veel beeldjes die met godsdienst te maken hebben maar er zijn ook gebruiksvoorwerpen en er wordt ook getoond dat in de late Nuraghe cultuur er al in brons gegoten werd. Mijn beeld van de Giganten slaat gelijk weer 180 graden om.

Daarna loop ik bergafwaarts weer terug naar de haven nadat ik me eerst tegoed heb gedaan aan wat eten en een fantastische witte wijn. In de haven aangekomen is de camper bloedheet: geen schaduw, hele dag in de zon. De zonnepanelen hebben de accu’s zodanig opgevuld dat ze bewijs van spreken ontploffen van energie.

Dan rijd ik de stad uit in westelijke richting. Vlak voorbij de stad waar veel industrie is gevestigd is er verrassenderwijs ook een vogelparadijs in een soort lagune. Ik zie er veel flamingo’s.

Na dertig kilometer wordt de omgeving weer mooier. De weg leidt vlak langs de kust en uiteindelijk vind ik langs deze weg, met uitzicht op zee, een fantastische overnachtingsplek.

De avond verloopt zoals gebruikelijk. Dus koken, blog bijwerken, en eindeloos uitkijken over die mooie Middellandse Zee en uiteindelijk slapen.