Dag 18: Van Dorgali naar Is Paras

Een mindere dag

Gisteren heb ik route twee afgerond en vandaag, op de achttiende dag van de camperreis Sardinië begin ik met route 3. Daartoe moet ik eerst een stuk over een snelweg rijden en daarna volg ik wegen door een uiterst saai en droog landschap. Ik bezoek nog de Nuraghe Arrubiu.

Het vertrek uit Dorgali

Ik heb slecht geslapen want wat een smalle rustige weg leek te zijn bleek vannacht een behoorlijk drukke weg te zijn met nogal wat feestvierend volk dat het nodig vond om luid toeterend aan mijn camper voorbij te rijden. De eerste keer dat dit mij overkomt met de camper.

Dus vroeg opgestaan om op pad te gaan. Gisteren heb ik route 2 afgerond. Vandaag begin ik aan route 3 maar daartoe moet ik me eerst ca. 80 km verplaatsen.

Het eerste stuk rijd ik via de snelweg naar het zuiden. Dan sla ik rechtsaf het binnenland in. Aanvankelijk lijkt het een mooi gebied te worden maar het lachen vergaat mij snel want later blijkt het een uiterst saai en droog gebied te zijn met doodse dorpjes. Ik raak weer een paar keer vast in enkele dorpjes die de weg bereiden naar de Nuraghe Arrubiu.

Maar dat heeft ook zijn voordeel. In een van de dorpen is een kleine weekmarkt gaande en ik koop er mijn groente en fruit. Ze staan op het punt om te sluiten. Maar de aardige verkoper van huishoudartikelen die alles al ingepakt heeft loodst mij efficiënt door het marktje heen om snel mijn benodigde producten te vinden. Overheerlijk fruit ingekocht en al rijdend veel abrikozen en perziken gegeten. Dus als je deze route ooit rijdt over een paar jaar dan zul je waarschijnlijk op regelmatige afstand perzikbomen en abrikozenbomen tegenkomen die ik met de weggegooide pitten hier gekweekt heb.

De Nuraghe Arrubiu

De Nuraghe Arrubiu is wel een van de bijzondere Nuraghes. Maar wat is het er dor en wat is het er warm. De bijzonderheid van deze Nuraghe is dat het als een soort kasteel gebouwd is.

In het midden staat de toren van de Nuraghe en er om heen staan vier kleinere torens die onderling verbonden zijn door zware muren. Van die vier torens is niet veel meer overgebleven maar je kunt duidelijk zien waar ze gepositioneerd waren. Binnen de muren zijn tal van voorzieningen getroffen om een langer verblijf in oorlogstijd mogelijk te maken. Zo zijn er enkele silo’s aangetroffen voor de opslag van levensmiddelen. Op de website is een fraai voorbeeld te vinden hoe de Nuraghe er destijds uitgezien moet hebben.

Nuraghe Arrubiu

Rond deze vijf torens is er nog een kring van 15 kleinere torens gemaakt maar daar is niet veel meer van te zien dan enkele fundamenten en dan moet je nog wel heel goed zoeken en weten waar je moet zoeken.

Om deze ring is weer een grotere ring van een lage muur gemaakt die het grondgebied afschermde. In dit gebied konden de inwoners hun hutten bouwen. Er zijn er twee gerestaureerd met houten dak en al.

Tenslotte zijn er nog twee paviljoens waar enkele voorwerpen staan die gevonden zijn in deze Nuraghe: een waterbassin, een opslagtank voor water, grote potten enz.

Zelf bijna uitgedroogd keer ik terug naar het ontvangstcentrum. Dat blijkt een heel complex te zijn met ontvangstruimte, restaurant, bar, vergaderruimtes. (Weer zo een megalomaan Europees project voor de regionale ontwikkeling?).  Ik heb zo mijn twijfels of het een winstgevend project is. Op het moment dat ik er ben zijn er geen activiteiten en zijn er slechts 5 bezoekers terwijl er vier man personeel rondloopt.

Is Parras

Ik ben het rijden in de warmte een beetje zat en heb niet veel puf meer om iets te ondernemen. Dus op zoek naar een schaduwrijke overnachtingsplaats. Maar dat is een hele opgave in dit dorre gebied. Ik kan er geen vinden tot ik bij een meer/rivier aankom waar wilgen en populieren staan. Daar vind ik een mooie plek maar die blijkt te stikken van de vliegen omdat een boer een naastgelegen akker net heeft geploegd en bemest.

Nabij Is Parras

Een kilometer verderop vind ik er uiteindelijk toch een, in de schaduw van een rots. Een voorbijkomende kantonnier waarschuwt me niet te dicht bij de rots te parkeren. Ik zou niet de eerste zijn die zijn auto bedolven zag onder grote stukken steen.

Daarna uitblazen en koken. Nou ja eigenlijk alleen een hele grote gevarieerde salade maken. In de vroege avond controleer ik mijn camera op alle instellingen. Ik vind dat de foto’s die ik tot op heden gemaakt heb nogal flets van kleur zijn. Zeker als ik die vergelijk met de opgepompte kleuren van de camera van de telefoon. Ik kan niets vinden wat verkeerd is dus zal ik morgen een paar opnames met de automaat maken om er achter te komen of het aan mijn instellingen ligt of dat er iets met de camera is.

Nabij Is Parras

Delen met je netwerk?
(Visited 125 times, 1 visits today)