Dag 19: Van Is Paras naar Parco della Giara

Weer een Giganten dag

Ik bezoek vandaag, op de negentiende dag van de camperreis Sardinië, twee top sites van de Giganten: de Nuragico de Santa Vittoria en de alles overtreffende Unesco site Su Nuraxi. Ik beleef een indrukwekkend stille avond.

Een voornemen

Gisterenavond heb ik nagedacht over wat ik vandaag en morgen zal uitvoeren van het programma. Er staan nogal wat te bezoeken Nuraghe-sites op de lijst. Maar ik vraag me af of het bezoeken van nog meer van deze sites veel meerwaarde heeft. Ik denk dat ik nu wel een heel goede indruk heb van het leven van de Giganten. Ik neem me dus voor alleen die sites te bezoeken die van een ster zijn voorzien.

Aan een van die sites ben ik gisteren voorbij gereden. Ik moet dus een paar kilometer terugrijden. Het betreft hier de Nuragico de Santa Vittoria. Ik ben er al om 8.30 uur maar ik moet een half uurtje wachten. Mooi de tijd om mijn verslag van gisteren bij te werken.

Nuragico de Santa Vittoria

De Nuragico de Sante Vittoria heeft inderdaad terecht een ster gekregen. Het is een vrij groot terrein en vroeger heeft hier een invloedrijke gemeenschap gewoond die vaak bezocht werd door andere gemeenschappen. Bovendien beschikten ze over een heilige bron die door bedevaartgangers bezocht werd. De hele opbouw van deze nederzetting getuigt van het hebben van veel bezoekers. Zo is er een heel grote centrale plek waar de gasten ontvangen werden. Er was een soort gaarkeuken aanwezig en een slachterij voor het vee. Ook is in nissen in de ommuring te zien dat er ook producten werden verkocht in een soort marktkramen. Er staan ook de bekende ronde hutten maar het is onbekend of die voor gasten beschikbaar waren.

De heilige waterbron Santa Vittoria

Maar het hoogtepunt is de heilige waterbron. Water was schaars in die tijd en dus al snel heilig verklaard. De waterbron waar het hier om gaat is een bron die op ongeveer 5 meter diepte ligt en met een trap te bereiken is.

Op het grondniveau waar de begin van de trap zich bevindt is een 5 meter lang gebouw neergezet met aan weerskanten zitbanken. Uit reconstructie blijkt dat er een houten opbouw en een houten dak was. Heel bijzonder dat deze bron nog zo volledig in takt is.

Nuragico de Santa Vittoria

Er is ook een gemeenschapshut die een veel duidelijker inzicht geeft dan de vorige die ik gezien heb. Je kunt als het ware zien hoe deze hut destijds gefunctioneerd heeft. Rondom deze grote hut met een doorsnede van ca. 8 meter zijn zitbanken in de muur opgenomen. In de muur steekt een vat waarin waarschijnlijk water werd bewaard en er is een soort klein podium vanwaar waarschijnlijk het woord gevoerd werd.

Indrukwekkend! ik ben blij dat ik deze sterlocatie nog bezocht heb.

Het slechte onderhoud van Italiaanse monumenten

Als ik bij de uitgang ben tref ik de beheerder van de site. Met veel omhaal van woorden, want mensen zijn snel beledigd, vertel ik hem dat ik het een indrukwekkend bezoek vond. Dat ik gezien heb dat er enkele jaren geleden flink geïnvesteerd is o.a. in de infrastructuur: paden, verlichting, voorlichtingsborden. Maar tegelijk zie ik dat er nauwelijks onderhoud wordt gepleegd en dat het project niet afgerond lijkt.

De beheerder zucht diep. ‘Jammer dat u dag gezien hebt maar u heeft gelijk. En dat heeft alles te maken met de politiek hier in Italië, zowel op nationaal, regionaal als op plaatselijk niveau. De politieke kleur van de diverse regeringen en parlementen verschillen zodanig van elkaar dat het onmogelijk is een structureel beleid te voeren. De ene vier jaar (als die al gehaald worden) is er geld in overvloed, de volgende vier jaar worden de geldkranen weer dichtgedraaid. Het is om wanhopig van te worden.’ Triest verhaal.

Boodschappen

Het wordt tijd om weer inkopen te doen. Via de TomTom vind ik er niet ver van de weg af. Supermarkten zijn over het algemeen hier kleiner en komen minder voor. Voor een investering van 18 Euro kan ik bijna weer een week vooruit.

De Tomba dei giganti di Aiodda

Ik kom in een wat groener gebied terecht en ik rijd langs de Tomba dei Giganti di Aiodda. Geen sterlocatie. Maar, denk ik, nu ik er toch ben toch maar even kijken. Ik rijd over een smalle landweg en als ik niet verder kan/mag ga ik te voet verder. Het is ongeveer 1 kilometer lopen. Als ik bij de Tomba aankom moet ik helaas constateren dat deze terecht geen ster gekregen heeft.

Tomba dei giganti di Aiodda

Ik heb er meerdere gezien die veel completer waren. Inmiddels een beetje blasé geworden weiger ik foto’s te maken. En enigszins teleurgesteld, maar overtuigd van mijn keuze om alleen de sterlocaties te bezoeken, keer ik terug naar de camper.

Het Castello della Marmilla o di Las Plassas

Ik rijd verder naar het dorp Las Plassas waar een middeleeuws kasteel te zien zou zijn; het Castello della Marmilla. Het is natuurlijk bijzonder dat in deze regio zulk een bouwwerk te zien is. Maar helaas hij ligt op de top van een steile heuvel en is grotendeels geruïneerd.

Castello della Marmilla o di Las Plassas

Ik ga daar niet voor een steile berg oplopen maar ga op het trapje van de camper zitten met uitkijk op de ruïne terwijl ik mijn gebruikelijke lunch neem bestaande uit vers brood met heerlijke gerookte kaas en natuurlijk veel abrikozen en perziken.

Su Nuraxi

Daarna rijd ik naar de site Su Nuraxi. Een site met een ster. Bovendien is deze site door de Unesco geplaatst op de werelderfgoedlijst. En zeer terecht!!! Je moet als toegang wel het drievoudige betalen van wat je normaal kwijt bent maar het is de moeite waard. Je mag deze site niet alléén bezoeken maar je moet het doen onder begeleiding van een (in mijn geval uitstekende) gids. Dit is de enige complexe Nuraghe die je van binnen mag bezoeken en hij overtreft inderdaad alle andere die ik gezien heb.

De groep is relatief klein en bestaat uit twee Duitsers, twee Belgen en een onbestemd drietal die zowel Engels, Frans als Italiaans spreken. Ik heb de indruk dat het twee nonnen betreft en een novice. Ze zijn zeer geïnteresseerd en stellen zinvolle vragen. Misschien zijn het wel moeder, dochter en tante, maar zo communiceren ze niet met elkaar. Dus ik houd het maar op de bewoners van een klooster.

Deze Nuraghe bestaat uit een centrale toren die erg hoog was en voorzien was van dubbele muren. Daarop aangesloten stonden 7 torens waarvan er nog enkele gedeeltelijk bestaan. Die torens bestonden uit 3 verdiepingen.

Su Nuraxi

Ook zijn er veel hutten te zien die uit verschillende tijden stammen. Er zijn oude hutten die slechts uit één ronde leefruimte bestaan en er zijn er uit nieuwere tijden die meerdere leefruimtes en opslagruimtes hadden, van een oven voorzien zijn en zelfs een soort ‘kapel’ hadden voor het aanbidden van water.

Dan klimmen we aan de buitenkant met een ijzeren trap naar de derde etage van de Centrale Nuraghe om vervolgens met de originele trap weer af te dalen naar de begane grond van de Nuraghe binnen de eerste muur. Daar bevindt zich een waterbron (die dus al 18.000 jaar bestaat en nog steeds water biedt!!!). Er zijn opslagruimtes voor etenswaren en zelfs een soort koelruimte. Vanuit deze centrale ‘binnenplaats’ is er ook toegang tot de omliggende torens.

Er komen veel vragen van de ‘kloosterbewoners’ en mij. Bij voorbeeld: waarom werden deze nuraghes zo massief gebouwd? De toenmalige wapens bestonden uit niet meer dan een pijl en boog en een bijl of mes. Daar heb je zo een gigantisch bouwwerk niet voor nodig. Het antwoord was om andere gemeenschappen te imponeren en intimideren. Het gaf status en macht.

Hoe werden die loodzware stenen vervoerd vanaf een afstand van wel 3 km? Ossen werden ingezet om de stenen van het nabije vulkanische plateau naar deze plek te slepen. Hoe de torens precies gebouwd werden die soms meer dan 15 meter hoog waren is niet bekend.

Kortom een imponerend bezoek. Voor mensen die met een eenmalig bezoek de beste indruk willen krijgen is een bezoek aan deze site zeer aan te bevelen.

Parco della Giara

Het is inmiddels al weer 16.00 uur geworden en mijn hoofd zit vol. Morgen wil ik een wandeling maken over het vulkanisch plateau van het Parco della Giara. Daar wil ik nu nog wel naar toe rijden zodat ik morgen gelijk met de wandeling vroeg kan beginnen.

Maar dat is nog niet zo makkelijk. Ik wordt door TomTom door kleine dorpjes geleid met heel smalle straatjes. In één dorp loop ik vast en kan nog ternauwernood keren door de camper wel 25 keer voor- en achteruit te rijden en aan het stuur te draaien. Maar ik kom er uit. Dan maar met een omweg naar de ingang van het park. Dat kost me ongeveer 20 km.

Avondstilte

Ik kom uiteindelijk aan bij een mooie natuurstenen kleine parkeerplaats bij de entree van het nationaal park. Maar als ik op de GPX   kijk zie ik dat ik niet bij de goede ingang zit. Ik zit nu aan de noordkant van het plateau terwijl ik aan de zuidkant van het plateau had moeten zitten. Maar ik heb geen puf meer om weer om het plateau heen te rijden nu deze overnachtingsplek er zo perfect uit ziet. Ik blijf dus en parkeer onder een schaduwrijke boom.

Parco della Giara

Ik heb al eerder geschreven dat het meestal zo ontzettend stil is op mijn overnachtingsplekken. Op geen enkele reis heb ik dat zo intensief meegemaakt. Het is hier dood-, en dood- en doodstil. Er is geen geit te horen, er zijn geen bellen van het vee te beluisteren, er is zelfs geen wind in de bomen te horen, zelfs insecten hoor ik niet.

Om der camper af te koelen heb ik alle ramen en deuren geopend en alle insectenwerende gordijnen neergelaten. Maar het helpt niet. Er staat geen zuchtje wind en de warmte blijft in de camper hangen. Het  maakt ook niet uit voor het moment omdat ik toch buiten zit.

Rond 19.00 uur doet een cicade een poging om wat leven in de brouwerij te krijgen. Maar het is een vergeefse poging. Hij wordt na 5 minuten nog steeds niet beantwoord maar doodgezwegen en hij houdt er dan ook maar mee op.

Rond 20.00 uur doet een lijster een vergelijkbare poging. Maar zijn collega-lijsters weigeren om mee te doen. Het is alsof ze het onbetamelijk vinden om deze stilte te doorbreken.

De zon gaat tenslotte onder in volkomen stilte met hier en daar een incidentele verstoring door een of andere vogel.

Ik ga koken en eten en daarna ga ik nog deze blog schrijven. Fantastische dag!!!

Delen met je netwerk?
(Visited 143 times, 1 visits today)