Dag 08: Van Mojo Alcantara Pineta Monte Rossi

Eindelijk de Etna

Vanochtend eerst naar de garage gereden om de twee nieuwe banden te laten monteren. Daarna op pad richting Etna.

Bandenwissel

Wat was het vannacht koud. Ik denk dat het niet warmer dan 5 C geworden is. Maar het dekbed is warm genoeg en de kachel brengt de woonruimte in de ochtend snel op temperatuur. Rond 7.45 uur naar de garage gereden waar monteur en receptioniste al klaar staan om de banden te wisselen voor ‘Mister Hanse’. De banden zitten er snel op maar dan wil de monteur nog even het hele onderstel bekijken om te zien of alles in orde is en daarna nog een kleine proefrit maken om te kijken of het probleem verholpen is. Hij is tevreden (en ik niet minder).

Bureaucratie in Nederland?

Dan moet er afgerekend worden. Dat is niet een kwestie van een bonnetje printen en betalen maar er komt een hele papierwinkel aan te pas. Alleen al in mijn ‘dossier’ zijn ca. 15 documenten opgenomen. Ik beklaag haar vanwege de vele administratie. Dan laat ze mij de documentenoogst van gisteren zien die zij aan het verwerken is. Ik val bijna om: een stapel mappen van ca. 50 cm hoog. Dat betekent een jaarproductie van 125 meter!!! Wat zitten we in Nederland te klagen over bureaucratie! De receptioniste staat wat meewarig te kijken naar de stapel van gisteren en zucht eens heel diep.

De banden bleken duurder te zijn dan gisteren was aangegeven, maar ze staat er op dat het bedrijf die meerkosten voor zijn rekening neemt: dan had ze maar de goede prijs moeten opgeven vindt ze. Dat zal in Nederland niet zo snel gebeuren; die toerist komt toch niet meer terug dus we kunnen het onderste uit de kan vragen. Ik wordt op de gebruikelijke wijze uitgebreid uitgeleide gedaan met veel ‘prego, prego’, ‘va bene, va bene’ en ‘buon viaggio’.

Op weg naar de Etna

Kan ik dan eindelijk een begin maken met mijn reis op Sicilië? Eerst zien en dan geloven. Het eerste gedeelte van de route gaat over een drukke en heel slechte weg. Die weg gaat door een aaneenschakeling van stadjes en dorpen. Maar die plaatsen zijn er meer dan 100 jaar geleden niet op gebouwd om veel verkeer te verstouwen. Voeg daaraan toe mijn relatief brede camper en de onhebbelijkheid van de Siciliaan om overal maar te parkeren waar het hem uitkomt en je ziet de opstoppingen al voor je. Even wachten op het voorbijkomen van de tegenligger? Helemaal niet nodig wijst een voetganger mij aan: je hebt zelfs nog 5 cm over aan beide kanten van de wagen. Het is een goed oefenritje voor mij en ik merk dat ik me al een beetje begin aan te passen.

Wandeling bij Pineta Monti Rossi

Ik kom aan bij de Pineta Monti Rossi waar ik een wandeling rond een heuvel wil maken met uitzicht over zee en uitzicht op de Etna. Daar ben ik wel aan toe. De afgelopen dagen waren er dagen bij dat ik nog geen 100 stappen heb gelopen. Het blijkt nog steeds ijskoud te zijn. Ik tart het noodlot en trek niet mijn waterdichte dunne jas aan maar mijn dikke niet waterdichte jack. Dat blijkt maar net goed te gaan. Als ik terugkom barst er weer eens een regenbui los.

De wandeling is op zich best aardig en gaat over een pad met zwarte asregen. Alleen het uitzicht is niet zo mooi omdat het soms dicht bewolkt is. De zeekant op is er nog wel veel te zien maar de Etna is grotendeels in nevelen gehuld. Jammer.

Het is inmiddels ver in de middag geworden en ik moet nog voor mijn werk een reactie schrijven op een beoordelingsrapport. Dat vergt enige tijd en ik besluit dan ook om hier ook maar mijn overnachtingsplek te kiezen met een mooi uitzicht over het binnenland (als er geen wolken zijn). Daarna de gebruikelijke riedel.