Camperreis Spanje dag 64; van Escorial naar Ojos-Albos

Segovia

Ik vorder maar langzaam op de 64^e dag van de Camperreis Spanje. Ik had me voorgenomen om vandaag naar Segovia en Avila te gaan maar omdat er zo veel te zien was in Segovia ben ik daar veel langer gebleven dan ik me voorgenomen had. Na Segovia rijd ik in de richting van Avila. Circa 20 km vóór deze stad vind ik langs een smalle stille weg een goede overnachtingsplek.

Vanochtend ben ik rond 9.00 uur vertrokken naar Segovia. Dat is slechts een afstand van ca. 40 km. Ik denk er maar kort te blijven omdat ik vooral geïnteresseerd ben in het indrukwekkende aquaduct. Ik parkeer de bus dan ook voor 2 uur. Maar als ik bij het toeristenbureau vraag om een plattegrond van de kleine stad, weet de enthousiaste medewerker me zo ver te krijgen dat ik veel meer zaken wil bekijken.

Segovia is een heel plezierige en sfeervolle kleine stad die gelegen is op een heuvel met uitzicht op de besneeuwde bergen. Het is prachtig weer dus die besneeuwde toppen steken fraai af tegen de fel-blauwe hemel.

Aquaduct

Vlakbij waar ik de bus parkeer is het aquaduct al te zien. Het is een indrukwekkend bouwwerk dat gebouwd is in de eerste eeuw na Christus met als doel uiteraard om water te transporteren. Het gedeelte van het aquaduct dat nog vrijwel geheel in tact is is bijna 750 meter lang en bevat meer dan 100 bogen. Het is van graniet gebouwd maar er is geen troffeltje specie aan gespendeerd. De blokken zijn gestapeld en blijven op hun plaats door hun grote gewicht. Het aquaduct wordt nog steeds gebruikt om water uit de bergen aan te voeren.

 

De kathedraal

Daarna loop ik de kleine sfeervolle binnenstad in en loop via de joodse wijk naar de Plaza Mayor waar net een kleine markt gehouden wordt. Aan het plaza Mayor staat de kathedraal van Segovia. De oorspronkelijke kathedraal stond aan de rand van de stad maar is tijdens een van de vele oorlogen geheel vernield. Karel V gaf spoedig daarna opdracht om een nieuwe kathedraal te bouwen. Het heeft twee eeuwen geduurd voordat de kathedraal ingewijd kon worden.

De lange bouwtijd wordt ook weerspiegeld in de vele kapellen die in verschillende tijden gebouwd zijn. Zo zijn er kapellen die een onmiskenbaar gotisch karakter hebben maar er zijn er ook die duidelijk uit de renaissance stammen, zelfs soms maniëristisch aan doen en er zijn puur barokke kapellen te ontdekken. Een fantastische kerk dus om de diverse stijlen te leren kennen. Mooi vond ik een altaarstuk met de kruisafneming en een schilderij van Ignacio de Ries: ‘de boom van het leven’ waarop te zien is hoe in het gebladerte het volk een vrolijk leventje lijdt terwijl de dood de boom aan het omhakken is geholpen door de duivel. Een pater slaat waarschuwend op een klok. Maar ik vrees dat dat te laat is.

In de kapittelzalen van het klooster zijn rijke Vlaamse wandkleden aangebracht. Helaas mocht je er geen foto’s maken i.v.m. de kwetsbaarheid van de wandkleden In een aparte tentoonstellingsruimte is aandacht besteed aan de juist gerestaureerde wandtapijten die aan de planeten zijn gewijd. Ze zijn laat renaissancistisch hetgeen af te leiden is aan het gegeven dat de planeten door menselijke figuren worden verbeeld.

Oh ja, de 20e eeuw is ook vertegenwoordigd door een moderne biechtstoel. Ze zijn dus nog steeds in gebruik. Ik betwijfel of deze biechtstoel over een paar honderd jaar nog bewonderd zal worden als kunsthistorisch fenomeen.

Veel onderdelen van deze kathedraal zijn gebouwd met materiaal dat nog bruikbaar was van de verwoeste oude kathedraal. Opvallend is dat het exterieur van de achterkant van de kerk rijk versierd is terwijl de voorkant niets dan soberheid uitstraalt.

Het Alcazar

Ik loop weer verder door de stad heen en nader het einde ervan waar het Alcazar te bezichtigen is. Het verhaal wordt eentonig. Ook dit alcazar is ontstaan uit een Romeins verdedigingswerk waarna het door de Moren is veroverd. Onder Alfons VI is het onder Christelijk bewind gekomen. Van dat alles is in een groot gedeelte van het Alcazar niet veel meer terug te vinden omdat Filips II in zijn bouwijver een behoorlijk stempel op de verbouwing heeft gedrukt.

Net als bij het Escorial is er veel graniet gebruikt. De strenge sfeer van van het Escorial is daardoor te herkennen. Overigens is het zoveelste huwelijk van Filips II in de kapel van het Alcazar gesloten. Het Alcazar heeft in de loop van de tijd diverse functies gehad: fort, koninklijk paleis, gevangenis en militaire academie. Heel mooi is de zaal waar in de fries alle Spaanse koningen zijn afgebeeld met een heel korte biografie.

Bijzonder is dat bij de diverse verbouwingen materiaal is gebruikt uit andere gebouwen. Hele plafonds zijn overgenomen of nagebouwd. Ook is het interessant om te zien hoe het Alcazar door de tijd heen steeds een beetje uitgebreid is. Dat is vaak duidelijk terug te zien in ruimtes die door de aanvankelijke buitenmuren van elkaar gescheiden zijn.

Ik loop terug naar de bus. Onderweg kom ik in de stad een fantastische pasteiwinkel tegen. Ik kan het niet nalaten om er verschillende te kopen. De zaak blijkt gestart en gerund te worden door een ambitieus 24-jarig meisje die zelf de pasteien bakt. Ze blaakt van de ondernemingslust en vertelt honderduit over wat ze nog meer wil bereiken en hoe ze de zaken wil uitbreiden. Die komt er wel!

Als ik anderhalf uur later dan waarvoor ik betaald had bij de bus terug kom fladdert er een vrolijk wit papiertje onder de ruitenwisser: boete. En geen Spaanse vrolijk makende tarieven maar gewoon, bijna zoals in Nederland, € 60,–. Chagrijn. Maar als ik de (Spaanse) tekst lees merk ik dat, als je binnen een bepaalde tijdslimiet blijft je de boete kunt afkopen. Je moet dan alsnog € 4,– betalen bij de parkeerautomaat en je moet het dan verkregen kaartje met je parkeerbon in een piepklein envelopje in een piepklein postbusje in de parkeerautomaat deponeren. Je boete wordt dan vernietigd (hoop ik ten minste). Zou ook in Nederland een leuke oplossing zijn.

Ik rijd vervolgens in de richting van Avila. Maar het is inmiddels 16.00 uur geworden en er is dus geen tijd en energie meer om Avila te bezoeken. Ik zoek dan ook ongeveer 20 km vóór Avila een overnachtingsplek. Die vind ik langs een smalle zeer stille weg nabij het plaatsje Ojos-Albos.

Ik zit nog wat buiten in de zon en lees wat en beantwoord mails. Ook maak ik vast een begin met de post van vandaag. Ik hoef niet te koken want ik heb de pasteien met salade. Morgen dus dan naar Avila.