Camperreis Spanje dag 56; Plasencia Nationaal Park Monfragüe

Parque Nacional de Monfragüe

Voor vandaag, de 56e dag van de Camperreis Spanje, wordt in de ochtend mooi maar koud weer verwacht. Omdat het morgen weer gaat regenen kies ik er voor om vandaag iets buiten te doen. De keuze valt op een begeleide trip door het Nationaal Park Monfragüe. Deze duurt ongeveer 4 uur. In de middag ga ik nog een keer op mijzelf naar het park.

Excursie Parque Monfragüe

Omdat gisteren voorspeld werd dat het vandaag in de ochtend helder maar koud weer zou worden heb ik gisteren een plaats gereserveerd voor een begeleide trip door het Nationaal Park Monfragüe.

We vertrekken om 9.30 uur in de ochtend. De tour wordt georganiseerd door Rutas por Monfragüe. Het is natuurlijk de vraag of ik een goede keuze heb gemaakt met deze organisatie omdat ik inmiddels gehoord heb dat vele commerciële organisaties dit soort activiteiten aanbieden tegen soms de dubbele prijzen waarvoor ik geboekt heb (€ 35,–). Achteraf blijkt dat het een uitstekende keuze is geweest. Onze gids heet Valentin. Hij blijkt uitstekend Engels te spreken en kent het gebied op zijn duimpje. Hij weet heel veel over de geschiedenis van het park, de flora en de fauna. Geen enkele vraag laat hij onbeantwoord. De groep van vandaag bestaat uit vier personen die allen een grote interesse tonen en dat zorgt er natuurlijk ook voor dat de gids zijn beste beentje voorzet.

Valentin richt zich met name op de vogels tijdens deze trip. Hij weet ongeveer waar de vogels zitten die hij ons wil laten zien en beschikt over een paar adelaarsogen waarmee hij al op afstand de vogels herkent. Iedere deelnemer krijgt een professionele verrekijker mee en voor de hele groep is een telescoop beschikbaar die vele malen meer vergroot dan de toch al goede verrekijkers. De telescoop heeft tevens als voordeel dat je er met de mobiele telefoon foto’s mee kan maken. Helaas ben ik vergeten mijn telefoon mee te nemen. Maar een van de deelnemers belooft mij zijn foto’s door te sturen.

De strijd tegen de Eucalyptus

Valentin vertelt dat het gebied pas sinds 2007 de status van Nationaal Park heeft gekregen. Daarvoor was het een gebied dat roerige tijden heeft gekend. Rond 1960 is men begonnen om het toen nog volkomen ongerepte gebied voor het grootste gedeelte met grof geschut leeg te halen. Men wilde er Eucalyptus bomen planten ten behoeve van de papierindustrie. De Eucalyptus bomen hebben het nadeel dat ze heel veel water aan de grond onttrekken waardoor andere bomen geen kans krijgen. Bovendien bevatten de bladeren een soort zuur dat er voor zorgt dat er onder de bomen vrijwel geen plantenleven mogelijk is. Ze groeien heel snel en in 10 jaar tijd beschikken ze al over hun maximale lengte.

Al in 1970 is er fel geageerd tegen deze beslissing en het heeft er uiteindelijk toe geleid dat in de jaren ’80 besloten is om alle Eucalyptusbomen weer te verwijderen en de oorspronkelijke fauna weer terug te brengen. Dat betekent dus o.a. het terugplanten van eiken. Tijdens de rit rijden we door een groot gebied heen dat nog laag beplant is met slechts dunne eiken. In ongeveer 30 jaar tijd moet het uitgroeien tot een volwaardig natuurgebied. Zolang het landschap nog niet volgroeid en laag is wordt het afvalhout van de Eucalyptus op verspreide hopen bewaard opdat muizen, konijnen en andere kleine dieren er beschutting kunnen vinden.

Veel soorten vogels

Daarna rijden we door het echte park dat nog onaangetast is. Het is ongeveer 30 km lang en 16 km breed. In het midden loopt een laaggebergte massief. Valentin legt uit dat er een groot verschil is tussen de ecosystemen aan de noordkant van de helling en de zuidkant. De noordkant kent overwegend dichte begroeiing die hoog opschiet. De zuidkant daarentegen is overwegend laag begroeid met een veel rijkere flora en de planten zijn er over het algemeen veel lager.

De vogels die we te zien kregen waren er veel meer dan hier genoemd kan worden. De details die Valentin wist over de afzonderlijke vogels was indrukwekkend. We hebben o.a. de aasgier gezien die met zijn lange kale nek de kadavers kan binnendringen om de ingewanden er uit te halen. De Monnikskapgier met zijn dikkere kop om de huid van zijn slachtoffers te kunnen openrijten en de Egyptische gier.

Ook kregen we nesten met jongen en broedende paartjes te zien. Vlak naast de broedende gieren was in een rotsspleet een nestelende zeldzame zwarte ooievaar te zien. De hop kun je duidelijk aan zijn geluid herkennen zodat je ze met de telescoop makkelijk in vizier krijgt. De prachtig blauwe merel toonde zich ook en veel kievieten die we helaas in Nederland steeds minder zien. Daarnaast tal van kleine vogels gezien waarvan ik de namen inmiddels al weer kwijt ben. Het is mij een raadsel hoe iemand van grote afstand een zwart stipje ziet en dan gelijk weet welke vogel het betreft. Maar de telescoop bewees telkenmale dat Valentin zich niet vergiste.

De dehesa

Tot slot nog een stuk door een dehesa gereden met kurkeiken. Portugal en Spanje zijn de grootte kurkproducenten ter wereld. Kurk wordt tot ongeveer 2 meter hoog van de boom gehaald en moet dan weer 10 jaar rusten alvorens de volgende kurklaag geoogst kan worden. Ongeveer 80 % van de kurkproductie wordt als vloerbedekking gebruikt. De overige 20 % als de kurken zoals wij die bij de wijnflessen kennen, als isolatiemateriaal in de vleugels van veel vliegtuigen en in Portugal worden er veel paraplu’s en sandalen van gemaakt. We reden door een zeer uitgebreide kurkplantage die in 10 gedeelten was opgedeeld om de 10-jaarlijkse cyclus van oogsten te verdelen.

Na ruim 4 uur werden we weer bij het beginpunt afgezet. In de middag ben ik eerst wat boodschappen gaan doen. Daarna ben ik zelf nog een stuk door het park gereden waarbij ik o.a. zeer veel herten te zien kreeg. Aanzienlijk meer dan er auto’s op de weg waren.

Rond 20.00 uur was ik thuis, heb gekookt en gegeten en een begin gemaakt met de post voor de blog. Wat het programma voor morgen wordt is nog niet duidelijk. De weerberichten spreken elkaar tegen dus ik kijk morgen wel wat ik kan ondernemen.