Camperreis Spanje dag 49; Trujillanos

Fietstocht Natuurpark Embalse de Cornalvo

Vandaag een rustige dag gehouden. Ik heb een fietstocht gemaakt vanaf de overnachtingsplek door het natuurpark Embalse de Cornalvo. Mooi traject. Ik blijf nog een nacht op deze wonderschone overnachtingsplek.

Vannacht heb ik slecht geslapen. Dat heb ik wel meer als ik veel indrukken te verwerken heb gekregen en de dag van gisteren zat boordevol nieuwe indrukken. Dus ik besluit om het vandaag rustig aan te doen. Na ontbijt en douche eindelijk de fiets van de fietsdrager gehaald, banden opgepompt en op pad gegaan voor een ongeveer 30 km. lange fietstocht door het natuurpark Embalse de Cornalvo.

Ik fiets dus vanaf de overnachtingsplaats naar de Embalse de Cornalvo om vervolgens door te fietsen naar de Berrocal del Rugidero. Het is een afstand, heen en terug van ongeveer 30 km. De weg lijkt redelijk vlak maar het laatste stuk van de heenweg gaat toch redelijk steil omhoog en dat voel je in de benen op een simpele vouwfiets. Overigens is een vouwfiets hier een bijzonder fenomeen. Mensen kijken er een beetje meewarig naar omdat de meesten op sportfietsen rondtouren.

Het mooie van het traject dat ik gefietst heb is dat je alle mogelijke soorten landschappen van de Extremadura voorbij ziet komen: de steppes, wetlands, riviertjes en stuwmeren en uiteraard de dehesa.

Wellicht is het goed om hier even uit te leggen wat een dehesa is. Een dehesa is een glooiend landschap dat begroeid is met afzonderlijke (kurk)eiken. Dus geen bos. Net als bij de steppes gaat het hier om arme grond. En het vereist een lange cyclus om de grond vruchtbaar te krijgen. De dehesa begint als grasland met uiteraard deze eiken, daarna ontwikkelt het zich tot weilanden met kleine struikjes. Vervolgens verwildert het behoorlijk en groeit de dehesa dicht met struikgewas. Daarna is de grond vruchtbaar genoeg om het terrein schoon te maken en graan te zaaien en te oogsten. Alle vier die ontwikkelingsfases kwam ik onderweg tegen getuige de hier onder ingevoegde foto’s.

Na 5 km kom ik aan bij de Embalse de Cornalvo, een stuwmeer. Dat stuwmeer stamt in zijn oorsprong nog uit de Romeinse tijd toen hier een watervoorraad gecreëerd werd om aan de waterbehoeften van de stad Merida te voldoen. Natuurlijk is de stuwdam gemoderniseerd maar het watertraject naar Merida, dat gedeeltelijk nog gebruikt wordt is nog duidelijk terug te vinden. Ik ga even langs het stuwmeer zitten om te kijken of er nog vogels te spotten zijn. Maar ze laten zich nauwelijks zien, of flitsen voorbij waardoor ik geen enkele vogel herken. Uiteraard helpt mijn gedeeltelijke kleurenblindheid daar ook niet bij. Wat wel opvalt is dat als ik aan kom lopen het erg stil is maar zodra ik een kwartiertje zit laten de vogels weer van zich horen.

Vervolgens rijd ik door naar de Berrocal del Rugidero. Dat is een mooie rivier/beek. Maar ook hier zijn de vogels nauwelijks te spotten. Maar het is er wel heel erg mooi.

Dan rijd ik weer terug en stop weer verschillende keren om te genieten van de veelheid aan landschappen. Als ik weer bijna thuis ben raak ik vast in een kudde schapen die heeeeeel langzaam de weg oversteken. Bovendien vinden de eersten mijn fiets heel interessant waardoor de opstopping nog langer duurt maar ik heb de tijd en de schaapherder ook.

Vlak voordat ik thuis kom rond 15.00 uur krijg ik op de valreep nog een milde regenbui over mij heen. Daarna lees ik wat en app ik, koken en post voor blog schrijven.