Dag 38: Van Sant’Angelo Muxaro naar Sutera

Door het midden van Sicilië

Vandaag een rustige dag met huishoudelijk werk en bezoeken aan de omgeving van Sant’Angelo Muxaro en een relaxte autorit door een mooi landbouwgebied op weg naar Sutera. (94 km).

Huishoudelijk werk

Ik zou vandaag een rustige dag inlassen en dat lukt zowaar. Ik word ca. 7.00 uur wakker en wil na 8.00 uur uiteindelijk opstaan. Na ontbijt en douchen hou ik me onledig met een grote afwas, het uitsorteren van de was als ik ooit op een kampeerterrein kom te staan die over een wasmachine beschikt en het nogmaals proberen of  ik via internet foto’s en teksten kan uploaden. Maar helaas dat gaat vandaag ook niet lukken. Het is geloof ik al de vijfde dag dat het me dat niet gelukt is.

Sant’Angelo Muxaro

Rond 9.30 uur rijd ik een paar minuten naar het noorden waar ik een wandeling wil maken rond het dorp Sant’Angelo Muxaro. Het is geen wonderschoon dorp. Het beschikt niet over heel veel oude huizen maar het bijzondere is dat dit dorp werkelijk op de top van een rots staat en in elke richting vrij uitzicht heeft.

Ik ga eerst een wandeling van ongeveer 6 km maken rond het dorp en dus rond de rots. Het gaat eerst een paar meter over een asfaltweg maar gaat daarna over op ezelpaadjes die gedeeltelijk met beton volgestort zijn. Om overwoekerend onkruid te voorkomen? Vergeet het maar. De natuur is vaak krachtiger dan we denken wand vrijwel alle volgestorte ezelpaadjes zijn weer helemaal vol gegroeid. Geef een zaadje een gaatje of een spleetje in het wegdek en als dat wegdek niet te zwaar belopen of bereden wordt staat het binnen een jaar al weer vol met bloemen in het voorjaar.

Aan de zuidkant van het dorp zijn nog grafvelden te vinden uit de Griekse tijd en iets verderop zijn er zelfs graven te zien die uit de rotsen gehakte zijn waarin doden uit de oertijd werden begraven. Ook zijn er enkele grotten te ontdekken. Ik ben er nog niet helemaal achter waar die grotten toe dienden. Vreemd want het ziet er naar uit dat er een waterbassin in die grotten was ondergebracht.

Een echte burgervader

Als ik mijn rondje volbracht heb loop ik nog iets verder naar boven om in het dorp aan te komen. Dat blijkt inderdaad niet heel bijzonder te zijn. Daarom ga ik maar uitpuffen op een bankje op het belvedère.

Iets later komt er een oudere man met, naar ik aanneem, zijn kleinzoon op het bankje naast mij zitten. We hebben natuurlijk weer een vertaalprobleem. Maar de kleinzoon blijkt de perfecte intermediair te zijn. Hij spreekt voldoende Engels om het gat tussen mijn onbeholpen Italiaans en opa’s onbeholpen Engels te overbruggen.

Ja ze zijn er van overtuigd dat Sant’Angelo de Muxaro niet een van de eerste dorpen zal zijn die in aanmerking komt voor opname in het boekje ‘de mooiste dorpen van Italië’. Maar vertelt grootvader een paar jaar geleden hadden ze een fantastische heel jonge burgemeester en die had als motto als we het niet van ons mooie dorp moeten hebben dan moeten we het maar van onze mooie mensen hebben.

Hij wist in nog geen twee jaar tijd de bevolking actief met elkaar te verbinden en zijn toen van alles gaan ondernemen om het dorp aantrekkelijker en beter te krijgen: ezelspaden werden in ere hersteld, wandelingen werden uitgezet, de omgeving werd opgeruimd, de wetenschap werd geïnteresseerd gemaakt in de necropolis en de grotten (met behulp van EU fondsen), het waterbeheerssysteem werd gemoderniseerd, onderaan het dorp werd een kleine parkeerplaats gemaakt met een waterbassin en borden waarop stond wat er te doen was in het dorp, de weg steil omhoog naar het dorp werd vernieuwd en de onderlinge betrekkingen tussen de dorpsbewoners werden door de activiteiten verstevigd.

Ze zijn beiden nog zichtbaar onder de indruk wat deze burgemeester voor elkaar gekregen heeft in korte tijd. Leiderschap doet er toe!

Als ik terugloop naar de camper herken ik allerlei zaken die deze burgemeester voor elkaar gekregen heeft. Kijk daar word ik nou optimistisch van: een jong generatie die het voortouw succesvol in handen neemt.

Aanpassing van de route

Omdat ik een beetje in tijdnood begin te komen besluit ik om mijn route tot aan de noordkust niet af te maken. Ik was niet heel erg onder de indruk van die noordkust en spendeer liever wat meer tijd aan het midden van Sicilië om dan van daaruit langzaam naar het zuidoosten te trekken.

De route is weer fantastisch. Hij leidt over de SP19 en over de SS118. Prachtig glooiend landbouwgebied met heel veel fruit- noten- en olijfboomgaarden. En dan altijd maar die dronken makende geuren en kleuren van bermbloemen. Wat zal ik dat weer missen in Nederland.

Het is typerend voor dit landschap dat de heuvels hoog, glooiend en groen zijn maar dat er plotseling ineens een rotspunt uit die grond naar boven piept. Die rotsen kunnen zo hoog en groot zijn dat je er makkelijk een dorp of een kasteel op kunt bouwen. Ze zijn er in vele vormen en maten.

De Eremo della Quinsquina

Ik stop onderweg nog bij de Eremo della Quinsquina. De legende gaat dat de heilige Rosalia hier geleefd heeft voordat ze verhuisde naar Monte Pellegrino nabij Palermo om daar de rest van haar leven in een grot door te brengen. Daar zal ze haar aanbedene wel blij mee hebben gemaakt.

Ik verander de route ter hoogte van Cammarata. Het is een redelijk groot stadje en het biedt mij de mogelijkheid om in een kleine supermarkt mijn etensvoorraad aan te vullen. In de piepkleine groente afdeling wordt ik geholpen door een ontzettend aardige jongen die mij eerst welkom heet en vervolgens met engelengeduld alle groenten in het Italiaans met mij gaat oefenen. En hij is streng. Als ik het niet goed uitspreek moet ik het over doen. Hij verklaart mij voor geslaagd ondanks mijn vele fouten.

Dan rijd ik nog een paar kilometer verder om voor de zoveelste keer weer eens verstrikt te raken in de complexe stratenpatronen van dit soort stadjes. Maar ik kom er toch weer uit. Waarom gaan Italianen altijd precies op een driesprong parkeren waardoor je met een iets grotere auto de bochten niet kunt halen. Of met ten minste heel veel moeite.

Overnachten nabij Sutera

Ik vind mijn overnachtingsplek aan een mooie weg in de nabijheid van Sutera dat ik morgen wil bezoeken. Eerst maar genieten van het gouden uur.

Oh ja en dan nog iets: het valt me op dat er bijna geen vogels te horen en te zien zijn hier op Sicilië; niet bij zonsopkomst en ook niet bij zonsondergang. Een enkele merel, een enkele kraai maar dan heb je het ook wel gehad. Daarentegen laten uiltjes zich in de nacht vaak horen: met onwaarschijnlijke regelmaat piepen ze een paar honderd keer achtereen. Ik heb er nog nooit een gezien. Niet in Frankrijk, niet is Spanje, niet in Griekenland en ook niet op Sicilië. Wie het weet mag het zeggen.