Camperreis Ierland: Dag 5: Van Whitegate naar Kells

In de omgeving van Kilkenny

Vanochtend heb ik besloten om toch maar een aangepaste route te rijden. Ik rijd eerst via de tolweg naar het aardige stadje Kilkenny met een indrukwekkend kasteel van waaruit route drie begint. Die brengt mij in zuidelijke richting eerst naar de ruïnes van Kells Priory en een paar kilometer verderop naar de sfeervolle Kilree Monastic Site. Daar overnacht ik ook. (198 km).

Naar Kilkenny

Zoals voorspeld word ik wakker bij een strak blauwe hemel en een aangename temperatuur. Ik besluit om de route wat aan te passen. Cork (door TomTom vasthoudend als Cock uitgesproken) laat ik vandaag voor wat het is. Op zondag is zo een stad ook niet de beste plek om er te zijn. Wellicht over een paar dagen als ik er weer in de buurt ben.

Ik kies er voor om het eerste stuk van route drie te rijden. Daartoe moet ik via een tolweg naar Kilkenny rijden om vandaaruit via regionale wegen weer naar het zuiden te gaan. De tolweg is prima en kost voor het traject dat ik moet rijden en ongeveer 150 km lang is, slechts 1,90 Euro. Daar kunnen ze in Frankrijk wel een voorbeeld aan nemen.

Nog een aanvaring gehad bij het betalen van de tol. Omdat mijn stuur links zit en ik alleen rijd kan ik de tol niet betalen door het rechtse raam. Ik moet dus uitstappen om te kunnen betalen aan een vriendelijke dame. Achter me staat een auto met een paar opgefokte jongeren er in. Het is het soort auto dat indruk moet wekken en snelheid suggereert maar meestal het tegengestelde bewerkstelligt. Er wordt met handgebaren en gegil duidelijk gemaakt dat het te lang duurt en de chauffeur rijdt dan ook hard achteruit om door het naastliggende poortje met gierende banden weg te racen. Hufters kom je in alle landen tegen. De lokettiste biedt plaatsvervangend haar excuses aan: ‘That is not the Irish way’.

Kilkenny

Ik vertrok vroeg en ben dan ook al rond 10.00 uur in Kilkenny. Aan de rand van het stadje weet ik een parkeerplek te vinden en dan is het nog een kwartiertje lopen naar de binnenstad. Kilkenny wordt in de gidsen beschreven als het meest aantrekkelijke stadje van Ierland. Het is inderdaad een aardig stadje maar de beschrijving dat het een middeleeuws centrum heeft wordt niet helemaal waargemaakt. Slechts enkele straatjes laten gebouwen uit die tijd zien en voor de rest is het een stad zoals er zo vele zijn te vinden in Groot Brittannië en Ierland: kleine wat morsige winkels, veel lelijke reclame en een beetje chaotisch verkeer.

Straattafreel oude stad Kilkenny

 

Kilkenny Castle

Maar eerst wil ik Kilkenny Castle bezoeken. Kilkenny Castle is na de inval van de Noormannen rond 1200 gebouwd (hadden ze beter eerder kunnen doen). Eerst als een defensief bolwerk, later uitgebreid en verbouwd voor vele doeleinden. Ook als woonhuis. Het kasteel is omringd door een groot park met een kunstmatige vijver en een bescheiden rozentuin.

Het kasteel was in het bezit van de machtige familie Butler totdat het kasteel rond 1960 in verval raakte omdat een dergelijk groot complex qua onderhoud niet meer te realiseren was. Voor 50 Britse Ponden is het kasteel overgedragen aan de bevolking van Kilkenny die natuurlijk ook niet de vele miljoenen kon neerleggen voor herstel. Met ondersteuning van de Ierse monumentenorganisatie (OPW) is dat toch gebeurd en die restauratie heeft ruim 50 jaar in beslag genomen.

Covid heeft de prettige bijkomstigheid dat er geen hordes mensen meer toegelaten worden in publieke gebouwen. Je moet dus intekenen voor een bepaald timeslot waardoor het publiek gedoceerd toegang krijgt. Geen gedrang dus.

Britten en Ieren

Ik ben altijd gefascineerd door die merkwaardige klasse samenleving die Groot Brittannië nog altijd is. Vaak sterk gescheiden en van onder naar boven is er in het algemeen veel bewondering voor de hogere klasse. Met een zekere eerbied bezoeken de lagere klassen de onderkomens van de hogere klasse die inmiddels ook vaak op de rand van de bedelstaf zijn gebracht maar het imago hoog houden.

Om de wachttijd te doden tot ik naar binnen kan drink ik een espresso (waarvoor de Italianen zich diep zouden schamen) in het park. Het biedt mij de gelegenheid om op deze warme dag het flanerende publiek wat naderbij te bekijken. Het is een zeer gemengd publiek. Variërend van wat morsige figuren tot personen die zich alleen op hun gemak voelen als ze in stijl gekleed gaan of sportende mensen.

Het valt me op dat de smaak voor mode in Groot Brittannië, hoe zal ik het netjes zeggen, toch wel erg verschilt van het vasteland van Europa. Zeker de oudere generatie of de zich oud voelende jongere generatie heeft de voorkeur voor lange bloemetjesjurken. De jongere generatie ziet er veel ‘Europeser’ uit. De mannen kunnen hun partij ook meeblazen als het gaat om excentriek gekleed gaan. Wat te denken van die chique uitziende man die gekleed gaat in een wijde broek met daaroverheen zwarte kniekousen en de voeten gehuld in een paar loafers. Ik houd wel van dat soort types.

Ook zie je er de meest onooglijke doorgefokte hondjes. Door het feit dat ze vier pootjes hebben en een staart en af en toe blaffen kun je zien dat het toch wel degelijk om hondjes gaat.

Het  optrekje van de familie Butler

Dan is het tijd om Kilkenny Castle te bezoeken. Het is de moeite waard want je krijgt een goede indruk van hoe de familie Butler er de laatste decennia geleefd heeft: Salons, eetkamers, slaapkamers, bibliotheek en een indrukwekkende schilderijen galerij zijn publiek toegankelijk.

Gefascineerd ben ik door de galerij waar de familiefoto’s zijn uitgestald. Op vrijwel alle foto’s kun je het vanzelfsprekende zelfbewustzijn aflezen van de familieleden van een hogere klasse. Een en ander wordt nog versterkt door de foto’s van bezoeken van binnenlandse en buitenlandse vorsten waaronder Koningin Victoria. Het is of een tante voor een lang weekend op bezoek komt (en in een enkel geval was het ook een tante): ‘Ons soort mensen’ stralen ze uit.

De Ros Tapestry

Aan het einde van het bezoek is er nog een ruimte ingericht waarin de Ros Tapestry te bewonderen is. Deze 15 borduurwerken zijn geïnspireerd door het Tapis de Bayeux en wil een overzicht geven van de regionale geschiedenis. Maar anders dan bij het Tapis de Bayeux gaat het niet om een soort doorlopend stripverhaal maar zijn het afzonderlijke scenes van verschillende historische gebeurtenissen die gemaakt zijn door verschillende hedendaagse kunstenaars en daardoor verschillende stijlen kennen.

Er wordt momenteel nog gewerkt aan de laatste twee borduurwerken. Aardig maar het kan de vergelijking met het Tapis de Bayeux op afstand niet doorstaan. Na dit bezoek loop ik nog wat door het stadje heen waar ik hogere verwachtingen van had.

Een opstandige heup

Helaas merk ik gisteren en vandaag dat het lopen me wat pijnlijk afgaat. De rechterheup wil niet echt meewerken. Ik begin er een beetje van te strompelen. Dan maar even bij Boots naar binnen stappen (ja, ja deze winkelketen bestaat nog altijd met het nooit veranderende logo). Bij de aanwezige apotheker vraag ik wat ik het beste kan doen en zeg dat ik vrees dat het wellicht het gevolg is van een eerder geconstateerde artrose is. Die suggestie wordt vrolijk weggewuifd en zij raadt mij de Britse variant van Ibuprofen te nemen. Drie maal daags 1 tablet tot het over is. Voordat ik aan route drie begin neem ik een pilletje in en inderdaad een paar uur later gaat het lopen al weer veel beter.

Kells Priory

15 km ten zuiden van Kilkenny is in het plaatsje Kells de Kells Priory te bezoeken. Het gaat hier om de gerestaureerde restanten van een Augustijns klooster dat als een soort fort gebouwd is.

Het 12.000 m2 grote grondgebied wordt omzoomd door een verdedigingsmuur met verdedigingstorens. Daarbinnen is nog een afzonderlijk ommuurd gebied waarin het klooster gevestigd is. Nog duidelijk is te zien hoe de kerk er uit zag.

Kells priory

Naast de kerk natuurlijk het monniken complex met een omgang en daarbuiten een begraafplaats. Ik ben er niet achter gekomen wat het doel was van de grond buiten de kloostermuren. Er was geen enkel verklarend bord en de Q-code werkte niet. Thuis maar nazoeken.

Kilree Monastic Site

Nog geen twee kilometer verderop is de Kilree Monastic Site te bezoeken. Wat een sfeervolle site! Het is gebouwd op een lage heuvel en heeft een klein klooster dat slechts uit één ruimte bestaat. De heuvel is omzoomd met hoge bomen. Naar verluid is het klooster bemand geweest door slechts één kloosterling: St. Rhuidche.

Iers kruis in kerk Kilree monastic site

Naast het kleine klooster staat een hoge round tower die nog bijna helemaal in takt is en slechts het conische bovengedeelte mist. Iets verderop in het weiland staat een hoog kruis dat uit de 9e eeuw stamt en taferelen laat zien van Daniël in de leeuwenkuil. Om het klooster is een kerkhof ingericht. Nog steeds worden daar mensen begraven.

Logeren bij Sint Rhuidche

Al met al een heel mooie site die rustgevend werkt. Reden voor mij om deze plek als mijn overnachtingsplek te kiezen.

Kerkhof Kilree monastic site

Het voelt goed en als ik dan ook nog op een veld langs de weg kom te staan begroeid met klaver dan moet mij dat wel geluk brengen.

Delen met je netwerk?
(Visited 250 times, 1 visits today)