Dag 14: De Riu Calaresu

Een mislukte wandeling

Zoals gisteren gemeld wil ik vandaag op de veertiende dag van de camperreis Sardinië een wandeling maken door en langs de Riu Calaresu. Helaas, al na een enkele kilometer moet ik die wandeling staken omdat de struiken en de rivier het onmogelijk maken om verder te gaan. Ik breng de rest van de dag lezend door.

De wandeling door en langs de Riu Calaresu

Ik ben al vroeg wakker en ga om ongeveer 8.00 uur op pad. Niet ver vanwaar de camper staat is het beginpunt van de wandeling.

Ik schakel mijn GPS in en volg de richting die de pijl aangeeft. Al na een paar honderd meter moet ik de rivier oversteken en als ik aan de andere kant ben moet ik weer na een paar honderd meter weer terug naar overzijde. Een beetje vreemd. Dan gaat het bijna niet zichtbare pad door doornig struikgewas en weer moet ik een paar keer door de rivier lopen om hem over te steken. Het water is heerlijk koel maar als je tot je middel in het water staat vraag je je toch af of dit het doel van de wandeling moet zijn.

De aftocht

Als ik weer een keer de rivier ben overgestoken moet ik weer langs een smal pad door doornig struikgewas lopen. De GPS geeft aan dat ik zeker 10 meter van de route ben afgeweken. Als ik te veel kleine wondjes aan mijn benen heb en een flinke rots voor me zie die ik moet beklimmen geef ik het op. Dit is niet de wandeling waar ik zo naar uitgekeken heb. Ach ja, de 13^e reisdag zullen we maar denken (later merk ik dat het de 14e reisdag was).

Ik keer weer terug naar de camper toch genietend van de mooie uitzichten vanuit en over de rivier. De flora en fauna zijn zeer divers. Ik zie grote libellen die zo blauw zijn als blauw maar blauw kan zijn. Er is een grote variëteit aan vlinders te zien. Het stikt er van de veelkleurige salamanders en de vissen zie je in de rivier voorbij schieten.

Een heroverweging

Bij de camper aangekomen rond 10.00 uur verzorg ik eerst mijn wondjes en drink ik koffie. Ik bedenk welke reisbestemming ik voor de rest van de dag zal kiezen. Maar de mislukte wandeling kan ik niet achter mij laten. Ik ga op de GPS kijken wat er misgegaan kan zijn. Al spoedig ontdek ik dat ik het verkeerde GPS-bestand heb geïmporteerd. Namelijk het bestand dat de kortste lijn weergeeft tussen twee punten en natuurlijk gaat die kortste lijn niet over wegen of paden.

Als ik het goede databestand binnengehaald heb zie ik dat nu de wandeling keurig over wegen en paden leidt. Opluchting. Ik besluit gelijk om hier nog een dag te blijven. Het is een wonderschoon gebied en morgen vroeg wil ik een tweede poging wagen. Een Koolmees laat zich niet uit het veld slaan door een verkeerd databestand.

Ik heb mezelf een strafexercitie opgelegd die bestaat uit het goed schoonmaken van het interieur van de camper met water en zeep; een soort penitentie waarop absolutie volgt. Schuldenvrij kan ik dan de rest van de dag lezend doorbrengen.

Wat ik lees

Ik beëindig het boek Grand Hotel Europa. Het is en blijft een weergaloos geschreven boek met een bloemrijk taalgebruik. Slechts het feit dat hij alle personen een dergelijk bloemrijk taalgebruik in de mond legt maakt het niet geheel geloofwaardig. Ook bij de morele kant van het verhaal heb ik zo mijn bedenkingen. Maar voor de rest niets dan lof. Wat een schrijver! Zijn beschrijving en duiding van een grote tentoonstelling van Damien Hirst in Venetië is onweerstaanbaar.

Toch een woeste rivier?

Rond 14.30 uur kom ik er achter dat de rivier toch niet zo natuurlijk is als ik eerder gedacht had. Op dat tijdstip begint de rivier plotseling heel hard te stromen. Van een kabbelend beekje wordt het een woest stromende rivier. Ergens heeft de menselijk hand een ingreep gedaan door een spui open te zetten. Het is verbluffend om te zien hoe door het snel stromende water er turbulentie boven het water ontstaat. Diep bij de rivierbedding ontstaat een ware storm. Het biedt de koelte waar ik zo lang naar uitgekeken heb. Nu maar hopen dat ze morgen de spui maar weer dichtdraaien want de route zal toch een paar honderd meter door de rivier gaan. We zien het wel.

De rest van de dag in ledigheid doorgebracht. Ook wel eens fijn. Maar ik ben blij dat ik morgen de wandeling toch nog een keer kan maken.