Een dag dat alles lukt

Vanochtend, op de vijftiende dag van de camperreis Sardinië, maak ik de wandeling die ik gisteren moest opgeven. Daarna op pad gegaan en verstrikt geraakt in een keten van kleine dorpjes en stadjes. Maar uiteindelijk toch weer een overnachtingsplek gevonden.

Wel of niet gaan?

Vanochtend na het ontbijt al op pad gegaan voor de wandeling naar Gola di Pirincanes, een schijnbaar mooie kloof waar de rivier de Riu ‘e Forru zich doorheen perst. Aan het begin van het pad staat een bord dat je waarschuwt voor snel wassend water door het spuien uit een stuwmeer kilometers verderop. Ik denk er even goed over na omdat ik gisteren gezien heb met hoeveel kracht dat spuiwater door de rivier trekt. Maar aan de andere kant hoor je het water er al zeker een kwartier van te voren aankomen. Dus als je je oren openhoudt is er nog tijd om een hoger gelegen gedeelte te zoeken.

Een mislukte wandeling

Zoals gisteren gemeld wil ik vandaag op de veertiende dag van de camperreis Sardinië een wandeling maken door en langs de Riu Calaresu. Helaas, al na een enkele kilometer moet ik die wandeling staken omdat de struiken en de rivier het onmogelijk maken om verder te gaan. Ik breng de rest van de dag lezend door.

De wandeling door en langs de Riu Calaresu

Ik ben al vroeg wakker en ga om ongeveer 8.00 uur op pad. Niet ver vanwaar de camper staat is het beginpunt van de wandeling.

Ik schakel mijn GPS in en volg de richting die de pijl aangeeft. Al na een paar honderd meter moet ik de rivier oversteken en als ik aan de andere kant ben moet ik weer na een paar honderd meter weer terug naar overzijde. Een beetje vreemd. Dan gaat het bijna niet zichtbare pad door doornig struikgewas en weer moet ik een paar keer door de rivier lopen om hem over te steken. Het water is heerlijk koel maar als je tot je middel in het water staat vraag je je toch af of dit het doel van de wandeling moet zijn.

Door de Monte Tonneri

Ik rijd vandaag op de dertiende dag van de camperreis Sardinië weer iets naar het noorden. De route gaat door het vrij kale grondgebied met zijn vele kuddes koeien en geiten. Daarna kom ik in een tegenovergesteld landschap: Veel bos en veel groen. Ik bezoek onderweg de Nuraghe Ardasai en heb een wat teleurstellende lunchpauze. Ik eindig de dag bij een brug over de Riu Calaresu. Morgen begint mijn wandeling hier.

Spatten op de ruiten

Als ik wakker word rond 7.00 uur blijkt het vannacht licht geregend te hebben. Niet veel maar toch… Het is behoorlijk wat afgekoeld voor zolang als het duurt.

Gisterenavond nog pogingen gedaan om de sterrenhemel te fotograferen. Mijn eerste poging. Helaas was er ¾ maan dus er was veel te veel licht. Toch geprobeerd en alles rond de regel van 500 in de praktijk gebracht. Maar ik moet de regel flink naar beneden bijstellen. Als ik de regel toepas lijkt het wel of de foto’s overdag genomen zijn. Volgende keer maar weer meer uitproberen.

Op weg naar de Monte Tonneri

Ik rijd het droge en kale gebied door waar alleen maar aan veehouderij gedaan schijnt te worden. Overal koeien en geiten op de weg. Ik merk dat er flinke verschillen zitten in karakter van de diverse kuddes. Er zijn kuddes die al wegrennen als ze je zien aankomen. Maar er zijn er ook die gewoon blijven liggen met een blik van ‘probeer me hier maar eens weg te krijgen’. Maar uiteindelijk wint de Ducato het altijd. Met name bij de enkele bronnen die ik tegenkom is er veel vee aanwezig.