Camperreis Spanje dag 53; van Cabañas del Castillo naar Villareal de San Carlos

Rit door Villuercas en Castillo Monfragüe

Ik rijd vandaag op de 53^e dag van de Camperreis Spanje de verkorte route door Villuercas en maak onderweg een wandeling. Daarna rijd ik door naar Torrejon el Rubio waar vlakbij de toegang tot het Nationaal Park Monfragüe is. Ik bezoek laat in de middag het kasteel van Monfragüe vanwaar je een mooi uitzicht hebt op de Salto del Gitano waar veel gieren nestelen. Ik overnacht op ongeveer 2 km vanaf het kasteel.

Vanochtend wakker geworden in een dikke wolk. Ik kon nog geen 10 meter voor mij uitkijken. Niet de ideale omstandigheden om te rijden. In de loop van de ochtend trekken de wolken weg en verschijnt er zelfs een waterig zonnetje. Rond 8.00 uur werd ik wakker gemaakt door arriverende auto’s die op het kleine parkeerplaatsje op de mirador wilden parkeren. Er schijnt iets in het dorp georganiseerd te zijn. Rond 10.00 uur als het zicht beter is wil ik vertrekken voor een kleine afgekorte route door de Villuercas-streek. Maar als ik de sleutel in het contactslot steek verschijnt er recht tegenover mij een joekel van een bus. De chauffeur wil ook op het plein parkeren maar er is voor hem geen doorkomen aan. Ook al staan er maar 10 auto’s.

Het is net of Erben Wennemars achter het stuur van de bus zit. Hij lijkt er veel op en blijkt net zo een zenuwenpees te zijn. Met veel misbaar en nog meer gebaren maakt hij zijn reisleider duidelijk dat er geen doorkomen aan is. Dus moeten de passagiers, die allen vogelaars lijken te zijn, er nu al uitstappen. Daar was niet op gerekend. Dus het uitstappen, het iets vergeten en dus weer terug in de bus enz. kostte ongeveer een kwartier de tijd.

Daarna moest de bus een kilometer achteruitrijden om weer op de weg te komen. Ik had het met de chauffeur te doen op die smalle weg en ben dus niet gelijk opdringerig achter hem aan gaan rijden maar heb een gepaste afstand van ongeveer 200 meter gehouden. Beneden bij de weg maakt hij in mijn richting een diepe zucht en wrijft met de achterkant van zijn hand over zijn voorhoofd. Dan duim omhoog en een grote glimlach.

Rit en wandeling door Villuercas

Dan kan ik dus aan de korte route beginnen die door een middengebergte voert. Ik verlaat het dehasa landschap en wil een korte wandeling maken naar een molen in het dal van de Almonte rivier. Ik kan de molen van bovenaf wel zien maar het wandelpad naar beneden is met geen mogelijkheid te vinden. Verder dus maar. Dan kom ik in een gebied waar veel boomgaarden zijn met allerlei soorten fruitbomen. Maar we zitten relatief hoog (ca. 800 meter) en aan de noordkant van een bergketen dus er is van bloesem slechts weinig te zien. Twee weken later moet dit een prachtig gebied zijn.

In Berzocana stop ik want ik wil toch wel, nu het weer wat beter wordt, een korte wandeling maken. Ik loop vanuit het dorp naar beneden naar de rivier en aan de andere kant de berg weer op. Het gaat midden door de boomgaarden. Het dorp zelf is niet zo heel erg mooi maar de bewoners doen er veel aan om het toch wat te doen lijken. Overal staan potten met bloeiende planten buiten op de stoep en de tuinen zijn ook rijk bloeiend voor de tijd van het jaar.

Na de wandeling van ongeveer 1,5 uur rijd ik het middengebergte in en dat wordt een geheel ander landschap. Aanvankelijk veel eikenbossen, en dan bedoel ik niet een door eiken gedomineerd bos maar echt alleen maar eiken. Weer iets hoger zijn dennenbossen te zien. Buiten is het behoorlijk koud. De thermometer geeft slechts 8 graden aan. Later als ik weer naar beneden ga en in de zon zit is het 22 graden. Groot verschil dus.

Na deze tocht door Villuercas waarvan het bezoek aan Cabañas del Castillo het hoogtepunt was, rijd ik weer wat meer naar het noorden naar Torrejon el Rubio. Onderweg kom ik door een dorp heen, ik weet niet meer welk dorp het was, waar een ambitieus dorpsproject is afgerond. Vanuit het dorp hebben ze een fietspad en een voetpad aangelegd van bijna 2 km. lang. Voetpad en fietspad zijn beide ongeveer 1,5 meter breed. Aan de kanten en in de middenberm zijn bloeiende struiken geplant.

Op het voetpad staan heeeeel veel bankjes met glimmende afvalbakken. Ik schat dat het aantal zitplaatsen het aantal inwoners van het dorp overtreft. Aan het einde van het fietspad, het is bijna ontroerend, is er een heus rotondetje aangelegd voor de fietsers (infrastructuur ontwikkelaars in Spanje zijn gek op rotondes). De middellijn van de rotonde is niet meer dan 1,5 meter dus je moet als fietser nog behoorlijk goed kunnen sturen om zonder te vallen de rotonde te nemen. Jammer dat ik verzuimd heb om foto’s te maken.

Als ik in Torrejon el Rubio aankom is het ongeveer 16.00 uur. Er is dus tijd genoeg om het bekende kasteel van Monfragüe te bezoeken. Niet vanwege het kasteel want dat is niet zo heel bijzonder, maar vanaf het kasteel heb je een magnifiek uitzicht op de Salto del Gitano, een berg waar veel gieren nestelen en de kans is groot dat je ze ook te zien krijgt.

Ik loop eerst vanaf de parkeerplaats ongeveer 2 km. naar het kasteel over een verharde maar wel zeer steile weg. De uitzichten over de omgeving (o.a. de Taag) zijn fenomenaal.

 

Parque de Monfragüe en Salto del Gitano

Bij het kasteel aangekomen in het Parque de Monfragüe, begint de zon te schijnen en onmiddellijk zie ik een aantal gieren rond de rots, de Salto del Gitano en het kasteel vliegen. Het is adembenemend. Ik heb er bijna twee uur doorgebracht en pogingen gedaan om ze te fotograferen met mijn helaas wat primitieve camera. Maar ik heb ze een aantal keren voor de telelens gekregen en daar ben ik zo trots op dat ik maar een hele serie van die foto’s publiceer. Op één van de foto’s zie je dat een gier mij nadrukkelijk aankijkt.

Het is wonderbaarlijk om die grote vogels zo vlak langs je heen te zien scheren met een majesteitelijke rust die rustgevend werkt. Het is een prachtig gebied. Alleen denk ik dat als ik een konijn zou zijn ik dan niet hier zou gaan wonen. Slechte gevaarlijke buurt.

Rond 19.00 uur ben ik weer terug bij de bus. Helaas de koelkast vergeten op gas te laten werken. De bevroren garnalen zijn inmiddels ontdooid. Dat komt goed uit want ik zal ze vanavond eten. Maar het betekent ook dat ik de hele koelkast goed moet schoonmaken.

Er klopt een Engelsman aan de deur en die vraagt of je hier mag overnachten. Ik zeg dat ik denk dat dat wel mag. Zeker buiten het hoogseizoen. ‘ja, ja, maar als het niet mag wat dan?’ ‘Dan rijd ik gewoon naar een andere plek waar het wel mag’ is mijn antwoord. ‘Ja, ja, dat is wel makkelijk gezegd, maar vooruit als u hier blijft dan blijf ik ook’ zegt hij tenslotte moedig.

Rond 21.00 uur ben ik klaar met schoonmaken, koken en eten. Daarna blog schrijven en uiteraard naar bed.