Camperreis Spanje dag 41; van Olvera naar Benamahom

Witte dorpen route

Vandaag op de 41^e dag van de Camperreis Spanje heb ik weer een stuk van de Witte Dorpen route gereden. Het landschap waar ik doorheen rijd is meestal adembenemend mooi en ook de dorpen die ik bezoek zijn prachtig. Gelukkig schijnt ook vandaag de zon de hele dag en dat maakt het reizen een stuk aangenamer.

Vannacht niet zo goed geslapen. In het weilandje naast mijn camper staat een ezel die het nodig vond om regelmatig te balken. Dat hield me uit mijn slaap maar ik wilde toch niet wegrijden want dan zou de ezel zich wel eens beledigd kunnen voelen en per slot van rekening ben ik gast in zijn land.

Ik zet vandaag de Witte Dorpen route voort. Het eerste gedeelte van de rit gaat door een heel mooi groen landschap. Het maakt een heel andere indruk dan twee dagen geleden toen het zo hard regende. Soms herken je het niet meer terug. Wat eergisteren nog een voortstuwende woest kolkende rivier was blijkt nu een vredig beekje te zijn. Eigenlijk moet het me niet verbazen want thuis beneden in de tuin zien we de Geul ook regelmatig twee tot drie meter stijgen als het in de Ardennen flink geregend heeft.

Zahara de la Sierra

Het is jammer dat er zo weinig parkeermogelijkheden zijn langs de wegen in Spanje. Daardoor heb ik heel wat mooie foto’s moeten missen. Het eerste dorp dat ik bezoek is Zahara de la Sierra.

Ook dit dorp is weer prachtig. Gelegen tegen een steile, steile rots met uitzicht over olijfboomgaarden en een stuwmeer. Het is een heel oud dorp met een fort op het hoogste punt. Dit fort is onderdeel van de Moorse verdedigingslinie van het geslacht van de Nasriden tegen de oprukkende linies van de katholieke vorsten.

De straten zijn heel erg steil zodat het omhoogklimmen naar het fort heel veel tijd in beslag neemt. Maar de uitzichten onderweg zijn adembenemend. Het fort zelf is niet heel erg bijzonder. Ook dit fort werd louter gebruikt voor verdediging en was nooit een zetel van een van de Moorse machthebbers.

Dan gaat het natuurlijk ook weer even steil naar beneden en dat is een behoorlijke aanslag op de knie- en enkelgewrichten en ik heb helaas geen diep profiel onder de schoenen dus uitglijden is zo gebeurd. Maar ik kom heelhuids beneden in het dorp aan. Ik loop nog wat door de wonderschone straatjes en het sfeervolle kerkplein waar ik lunch gebruik.

Voor de lezers van de blog zal het niet veel verschil maken of de foto’s van het ene of het andere dorp genomen zijn. Maar wat mij in Spanje opvalt is dat ieder dorp weer een heel eigen karakter heeft. Zahara is heel mooi maar waarschijnlijk in het hoogseizoen erg op de toeristen gericht. Olvera waar ik gisteren was is veel meer een woon- en werkdorp. Dat maakt gelijk een veel levendiger indruk. Maar ik kan die verschillen helaas niet in de foto’s duidelijk maken.

Iets geheel anders dat me opviel tijdens de lunch is dat Spanjaarden geen van allen tijdens het eten met hun mobieltje bezig zijn maar zich volledig op het gesprek richten dat gevoerd wordt. Een verademing.

Na ongeveer vier uur in Zahara de la Sierra doorgebracht te hebben reis ik verder over de route. Het landschap blijft wonderschoon. De natuur beleeft na de vele regen en twee dagen zon een ware explosie. Je ziet als het ware de bladeren uit de bomen schieten. Het gebrek aan bloemen van de vorige dagen wordt nu ruimschoots gecompenseerd. Voorts rijd ik langs akkers die een soort groen laten zien die ik nog nooit zo helder gezien heb. Wellicht dat het rijst betreft?

Parque Natural Sierra de Grazelema

Voorbij Arcos de la Frontera wordt het landschap iets vlakker en eentoniger. Maar misschien word ik een beetje blasé van al het moois dat ik al gezien heb. Dan rijd ik weer het Parque Natural Sierra de Grazelema in waar ik al eerder geweest was. Het is weer prachtig maar ook hier hebben de wegen het de laatste dagen zwaar te verduren gehad. Overal langs de weg liggen grote hopen met rotsen en slib die dus inmiddels van de weg zijn afgehaald.

Het loopt inmiddels tegen vijf uur en het wordt dus tijd om een overnachtingsplek op te zoeken. Die vind ik in een inham bij de weg voorbij Benamahoma. Een mooie plek met zelfs nog een wandelmogelijkheid omdat er vanaf deze plek een pad de heuvels in gaat. Nadat ik de auto geparkeerd heb ga ik nog een stuk lopen over dit pad. Wondermooi.

Als ik terugkom blijkt er een andere camper voor die van mij geparkeerd te zijn. Het is een Tsjechische camper en dan ga je er van uit dat het Tsjechen zijn. Maar al spoedig komt de eigenaar een praatje maken en het blijkt een Amerikaan uit Arizona te zijn. Ze hebben de camper in Tsjechië gehuurd omdat die daar vele malen goedkoper is dan in Spanje. Het zijn aardige mensen (zoals vrijwel alle Amerikanen) met heeeeeeel veel reiservaring. Bovendien zijn ze echt geïnteresseerd in de achtergronden en gewoontes van andere landen. Dat kom je dan weer niet zo vaak tegen bij Amerikanen. Kortom wat als een beleefdheidspraatje van een kwartiertje leek te worden werd tenslotte een gesprek van ruim 2 uur over wederzijdse ervaringen.

Daarna een lichte avondmaaltijd en uiteraard jullie via de blog op de hoogte brengen van mijn dagelijkse ervaringen hetgeen ik iedere dag met heel veel plezier doe. Het werkt voor mij als een verwerking van de dag met het  voordeel dat ik zaken nu vastleg die ik wellicht anders later zou vergeten.