Camperreis Sardinië; dag 2. Van Chaugey naar de Tyrreense Zee

Veel kilometers en nog meer files

Dit is een onverwacht lange reisdag tijdens de camperreis Sardinië en het scheelde niet  veel of ik had de ferry naar Sardinië niet gehaald. Maar het is allemaal goed gekomen,

Naar de Mont Blanc Tunnel

Ik ben vanochtend vroeg wakker geworden door een oorverdovend vogelconcert. Vroeger was ik daar blij mee maar tegenwoordig, nu de buren kippen en vooral hanen houden, en ze het kippenhok onder ons slaapkamerraam hebben geplaatst, is het wakker worden door hanengekraai en ander luid vogelgeluid iets minder idyllisch geworden.

Ik rijd om ongeveer 8.00 uur weg. Het is bewolkt en het regent zelfs. Het eerste gedeelte van de reis gaat naar en door de Mont Blanc tunnel. Om de tol voor de tunnel te  betalen dien je eerst een bankoverval te plegen. Eén enkele reis kost 61 Euro.

Tunnels en diesel

Het is lang geleden dat ik voor de laatste keer deze indrukwekkende tunnel doorgereden ben. Aan de Italiaanse kant is het wegennet aanzienlijk verbeterd door de aanleg van vele tunnels. Er is veel vertraging omdat de tunnels op grote schaal hersteld worden. Aanvankelijk denk ik: erg handig om het in een keer af te ronden. De last is weliswaar groot maar binnen korte tijd ben je er van af.

Dat dacht ik aanvankelijk want voorbij de eerste serie tunnels blijken ook de volgende series tunnels aangepakt te worden. Erg voortvarend voor Italiaanse begrippen. Maar mijn enthousiasme (ook over de mooie inrichting en led-verlichting van de verbeterde tunnels) daalt langzamerhand: ook na 50 km is men nog steeds bezig met de opknapbeurt van de tunnels. Dat is ook het geval na na 100 km. En na 200 km en zelfs na 300 km. Ook  op de mooie weg langs de westkust door het prachtige Piemonte, worden alle tunnels aangepakt. Het wordt frustrerend: veel files en heeeeel veel vrachtwagens die met hun dieselgeur (ik ben overigens ook schuldig) alle tunnels vullen.

Haal ik de ferry nog op tijd?

Ik begin te vrezen dat ik door al het oponthoud (8 uur gedaan over 300 km) niet op tijd in de haven van Cittavechhia zal zijn om de ferry te halen. En ik moet er uiterlijk 22.15 uur zijn. Ik zoek een nieuwe route die hopelijk sneller gaat maar volgens de voorspelling zal ik dan toch pas om ca. 22.15 uur in de haven zijn. Er mag dus niets mis gaan. Ik heb geen zin in deze stress en besluit om het maar te laten komen zoals het komt. Als ik te laat ben gaat er morgen ook wel weer een ferry.

De haven van Civittavechhia

Ik kom uiteindelijk om 22.17 uur in de haven aan. Te laat denk ik maar de kaartcontroleur laat me gelijk doorrijden zonder de kaarten te controleren. ‘Dat doen ze later wel’ meldt hij mij. Hij wijst vagelijk in de richting die ik op moet gaan. Maar het is een doolhof van wegen en borden en pas na twee keer vragen sluit ik me aan bij de goede file, geëscorteerd door een leger indrukwekkende vrachtwagens.

Geen toerist te bekennen. Als we gaan rijden blijkt dat we eerst het hele havengebied moeten doorkruisen om bij de boot te geraken. Je wordt scheel van de vele bordjes en ik besluit dan maar de vrachtwagen te volgen die mij eerder vertelde (althans de chauffeur)  in de goede file te staan. Als we de zoveelste parkeerplaats oprijden zie ik een bordje staan: embarkeren voor Marokko. Ik vraag aan een van de vele crewmembers die de begeleiding voor het embarkeren op zich nemen of ik wel goed zit. Lachend zegt hij dat dat een oud bord is. Ik zit goed.

Dan ben ik aan de beurt om het schip op te rijden. Meerdere mensen begeleiden mij de boot in. Beleefd buigend en breed zwaaiend met de armen en luid ‘Prego’ roepend wijzen ze me waar ik heen moet rijden. Maar dan ontstaat er herrie. De ene crewmember wil mij links de boot op laten gaan terwijl dat volgens de ander volstrekt idioot is. Dat wordt niet geaccepteerd en er wordt elkaar luid de waarheid verteld. En ik zit maar schouderophalend te wachten tot ze er uit zijn.

De oversteek

Uiteindelijk is het gelukt. De camper staat op de boot en ik zit een smerig broodje te eten opgediend door een ober die de suggestie wekt alsof ik de meest exquise maaltijd  besteld heb. En dat op een boot die meer doet denken aan een bordeel dan aan een schip: overal spiegels, op de grond, op de muur, op het plafond waardoor je oriëntatievermogen helemaal op hol slaat. Let op: onderstaande fotogalerie kan duizelingen veroorzaken.

Dan de ogen maar sluiten en een paar uur slapen.