Camperreis Noorwegen dag 23: Nærøfjorden (Bakka)

Aurlandsfjellet

Aanvankelijk zou ik op de 23e dag van de camperreis Noorwegen 2 wandelingen gaan maken. Maar onverwacht kwam ik op Aurlandsfjellet-route terecht. En omdat deze heel kort was besloot ik die eerst te doen. Een prachtige route maar hij nam heel veel tijd in beslag. De route eindigde in Laerdal waar ik het zalmmuseum heb bezocht. Daarna, nabij Vlām, nog een wandeling gemaakt naar het mooie dorp Otternes met een mooi uitzicht op de fjord. In de vroege avond weer teruggereden naar de zelfde overnachtingsplaats als gisteren: Nærofjorden.

Gisterenavond was me bij het slapen gaan, toen ik nog door het raam naar de fjord keek, opgevallen dat er heel plotseling laag boven de fjord wolken kunnen ontstaan en even plotseling weer verdwijnen. Ook zie ik dat ze schijnbaar zonder enige reden groter en kleiner worden. En dat alles speelt zich af in een paar minuten tijd. Vanochtend bij het wakker worden zag ik weer hetzelfde maar nu met een nog snellere afwisseling. Ik weet niet hoe het werkt maar het is erg mooi om te zien.

Auerlandsfjellet-route

Vanochtend ben ik weer vroeg opgestaan omdat het een mooie dag belooft te worden. Ik heb twee wandelingen op het programma staan. Een naar Otternes en een naar Prest. Beide in de buurt van Aurland. Als ik in Aurland het beginpunt van de wandeling probeer te vinden, bevind ik me plotseling en onbedoeld op een van de toeristische routes die ik nog op mijn programma had staan: de Aurlandsfjellet. Het is een smalle weg en ik probeer een plek te vinden om om te keren. Maar die is er eenvoudig niet.

Dan besluit ik om eerst maar deze route te rijden, hij is per slot van rekening maar ca. 40 km en daarna de wandelingen te maken. Qua tijdsberekening blijkt dat een misvatting te zijn. Het is zo een schitterende route en er is zo veel te zien dat er heel veel stops ingelast moeten worden. Maar dat weet ik aan het begin nog niet. Ondanks het vroege uur is er al een Nederlandse bus op pad met luid en duidelijk op de achterkant vermeld dat het om een groep alleenstaanden gaat van 18 tot 35 jaar.

Slechts met de grootste moeite kan de chauffeur de haarspeldbochten nemen en aan de conditie van de bus te zien is dat voorheen ook een paar keer niet helemaal gelukt. Platen boven de wielkasten zijn weggescheurd. Een dergelijke bus is op zo’n smalle weg een hele belasting voor het normale verkeer. Personenauto’s moeten allerlei halswagerij uithalen om de bus, die iets van een tank heeft, schadevrij te kunnen passeren. Onverantwoord om op een dergelijke weg met een touringcar te rijden. Ik ben benieuwd wat er gebeurd zou zijn als van de andere kant eveneens een touringcar zou verschijnen. Ik vermeld hier dan ook graag de naam van het bedrijf: Con Tiki Tours.

 

Stegastein

De eerste stop is bij Stegastein. Daar is onder architectuur (Saunders Architecture) een prachtig uitzichtspunt gebouwd dat vrij boven het ontzettend diep liggende dal uitsteekt. Het uitzicht op zo grote hoogte is adembenemend. Dat blijkt in dubbel opzicht het geval te zijn bij mensen met hoogtevrees. Zij verlaten na enkele stappen het platform.

Uiteindelijk komen we boven de boomgrens uit op een grote hoogvlakte wederom met duizelingwekkende vergezichten. Er zijn nog vele sneeuwvelden aanwezig en het valt me op dat de sneeuw spierwit is en geen enkel teken van vervuiling laat zien. De meertjes zijn azuurblauw als gevolg van een strak blauwe hemel en her en der zijn grote en kleine watervallen te bewonderen. Het waait hard op de hoogvlakte en het is er ijskoud. Toch is het niet allemaal schoonheid wat er te zien is. Bij een van de uitkijkpunten is er in een spelonk, onder gedimd licht, een overzicht gemaakt van het vuil dat de bezoekers achterlaten gedurende één seizoen. Schande!!! Wij Nederlanders doen dat toch beter. De hoeveelheid vuil die er te zien is gooien wij niet neer in één seizoen maar waarschijnlijk in één dag.

De weg is iets breder geworden en dat spoort klaarblijkelijk mensen aan met iets meer moed te gaan rijden. Zo komt mij een camper tegemoet rijden die klaarblijkelijk bermvrees heeft en dus dicht langs de as van de weg blijft rijden om vervolgens met een grote klap mijn buitenspiegel naar binnen doet klappen. Ik zie in mijn andere spiegel dat hij er van slingert maar deze aso rijdt gezwind verder, waarschijnlijk overtuigd van zijn schuld. Hij moet het gemerkt hebben. Ik kan niet veel doen. Omkeren op deze wegen is vrijwel geen optie en de veroorzaker is dus gevlogen. Ik ga de schade opnemen en???…niets aan de hand. De spiegel is alleen naar binnen geklapt en met een duwtje is alles weer onbeschadigd op zijn plaats. Ik constateerde het al eerder het is klaarblijkelijk een zich zelf reparerende camper.

Na nog vele uitstapjes gaat de weg dan uiteindelijk weer omlaag naar het volgende fjord. Maar onderweg zie ik een Duitse camper helemaal scheef weggezakt in de greppel naast de weg te staan. Deze chauffeur heeft kennelijk géén bermvrees gehad. Ik stop om te vragen of ik iets kan doen. Maar alles is al ruim een uur geleden gebeurd en er is een bergingsbedrijf opgeroepen. De veroorzaker is in dit geval ook doorgereden. Een vreselijke route dus maar wel schitterend mooi.

Nu ik deze route gereden heb, vroeger was dit waarschijnlijk de enige route over de col heen, is mij volstrekt duidelijk waarom de Noren er graag 24 km tunnelgraven voor over hadden om beide fjorden voor het verkeer met elkaar te verbinden. In de zomer is het al lastig om de col over te trekken. Je moet vrezen voor de winter.

Laerdal

Daarna teruggereden naar Laerdal om daar het zalmmuseum te bezoeken. Zeer de moeite waard. Er wordt op een heldere manier uitgelegd hoe de levensloop van een zalm is en hoe de zalmvangst zich door de jaren heen ontwikkeld heeft. Bovendien ligt het museum aan een rivier waar veel zalmen paaien nadat ze in hun jeugd weggetrokken zijn, de oceaan op, om later dus op de ‘automatische piloot’ terug te keren naar hun geboortegebied om te paaien. Onder het museum zijn glasplaten aangebracht die zicht bieden op de rivier en waarachter je de zalm (en de zeeforel) kunt observeren. Bovendien is er nog een uitstekende 20 minuten durende film over het leven van de zalm te zien. Voor iedereen die er in de buurt is zeer aan te raden ook al is hij niet heel erg geïnteresseerd in het leven van vissen (zoals ik) maar ze wel lekker vindt.

 

 

 

Otternes

Daarna nog even boodschappen gedaan en doorgereden naar Flam om van daaruit de wandeling te maken naar Otternes. Het eerste gedeelte loopt langs een drukke weg, jammer, maar geeft wel uitzicht op de fjord. Dan gaat er een pad stijl omhoog naar Otternes en na een niet te lange wandeling over een goed te berijden en dus te bewandelen weg kom ik in Otternes aan. Het is een buurtschap van ca. 30 huizen. Vrijwel alle zijn als loghouses gebouwd. Veel zien er vervallen uit en dienen nog als schuur. Slechts een paar huizen lijken bewoond.

Het uitzicht op de fjord is weer heel mooi. Als ik naar beneden loop zie ik bij het begin van de weg dat er toch nog 9 adressen bewoond zijn. Althans dat wijzen de brievenbussen uit. Bovendien is er een autohersteller gevestigd. Geen bakker, geen kruidenier maar wel een autohersteller. Het zegt wel iets over het tijdsgewricht waarin wij leven. Vervolgens weer terug naar mijn oude stekkie om daar te koken en natuurlijk weer het verslag bij te werken. Het raakt weer bewolkt en het ziet er naar uit dat we het de komende dagen weer zonder zon moeten doen.

Wederom twee kaarten omdat een groot deel van de Aurlandsfjellet niet weer te geven was in Google Maps. Waarschijnlijk vanwege smalle, bochtige en steile wegen. Tussen de twee kaarten zit een ‘gat’ van ca. 20 km.