Camperreis Zuidoost Frankrijk dag 10: Van Nuelles naar Rovon

Sainte Croix en Jarez

Camperreis Zuidoost Frankrijk dag 10: Vandaag bezoek ik Sainte Croix en Jarez, een voormalig Karthuizer klooster gelegen temidden van prachtige natuur. In de middag doorgereden naar de overnachtingsplaats bij een notenolieproductie bedrijf in Rovon.

Vanochtend om 9.00 uur vertrokken in de regen naar de eerste bestemming: Sainte Croix en Jarez. De tocht er heen viel voor de helft een beetje tegen. Een saai vlak gebied en een stuk door Lyon heen. Van Lyon wordt je niet vrolijk. De informatie er over lezend besloot ik deze stad maar aan mij voorbij te laten gaan. Maar dat geldt wellicht voor alle grote steden in Frankrijk. Alles is geconcentreerd in Parijs en de andere grote steden hebben nauwelijks een vergelijkbaar aanbod te bieden.

Kortom eerst een half uur door het industriegebied heen. Lelijk, lelijk, lelijk. Daarna, en dat was wel interessant door een buitenwijk gereden met vooral oude fabrieken die nog voor een groot gedeelte in tact waren en stamden uit de 19e eeuw. Mooi industrieel erfgoed. Een paar kilometer verderop door het prachtige Parc Naturel Régional du Pilat gereden om uiteindelijk bij het eerste doel uit te komen: Sainte Croix en Jarez.

Sainte Croix en Jarez

Sainte Croix en Jarez was tot aan de Franse revolutie een Chartreuse (Karthuizer) klooster. Ook hier weer trof me de eenheid van opzet van het geheel. Een voorcour voor de Freres, dan een middengedeelte voor de gemeenschappelijke godsdienstoefeningen en achterin de cour voor de Pères. De Frères deden het werk en de regionale zielsorg. De Pères wijdden zich geheel aan het geloof zoals ik eerder in de Grand Chartreuse had gezien. Totaal per etmaal 8 uur bidden. Na de Franse revolutie is de kloosterfunctie verloren gegaan en nu is het een dorp met in totaal 60 mensen. Er is zelfs een klein schooltje mede voor de omliggende dorpen.

Het klooster ligt magnifiek in de natuur (de woestijn zoals de Karthuizers zeggen). Ik ben begonnen er omheen te lopen en vervolgens het dorp in te gaan maar kwam er achter dat de meeste locaties alleen onder begeleiding van een gids bezocht konden worden. Dan dus maar twee uurtjes wachten omdat de eerstvolgende tour om 15.00 uur begon. Indrukwekkend was het kleine middengedeelte waar de Pères en Frères hun gemeenschappelijke godsdienstoefeningen deden.

Bijzonder was dat, geheel conflicterend met de architectuur van het hele klooster, de kerk barok was. Ook indrukwekkend waren de hermitages waarvan er één voor het publiek toegankelijk was. Zeer ruim van opzet met een slaap-studeerkamer en een gebedsruimte voor persoonlijke godsdienstoefening en zelfs een privé-omloop. De beide cours hadden direct toegang tot buitenwereld omdat de regels voorschrijven dat de Pères een maal per week gedurende drie uur in groepjes van 2 of 3 een wandeling door de natuur moesten maken. De cour van de Frères had ook toegang tot de tuin want daar moesten ze in werken.

Detonerend was de soms mislukte restauratie. In een van de gebouwen is de huidige Mairie gevestigd en die is gerestaureerd door een bekende Franse architect. Volgens mij totaal mislukt met trompe d’oeuil schildering. Past geheel niet.

De uitleg tijdens de excursie kwam van een pittige rondleidster die veel over de Chartreuses wist. De toehorende groep bestond uit ca. 20 ouderen. Ook hier viel me op hoeveel zij van hun geschiedenis wisten en de vele vragen die ze stelden. Wat een verschil met Nederland. De rondleiding hier duurde ruim 1,5 uur. Kom daar eens voor in Nederland. Een spanningsboog van een half uur is al bijna niet te verteren.

Groepen zijn altijd hetzelfde. Ook hier zat er weer een charmante betweter in die overduidelijk zijn kennis wilde etaleren. Dus bij de eerste uitleg van de rondleidster stelde hij de meeste vragen. Vervolgens ging hij met haar in discussie dat het niet klopte wat zij zei. En dat herhaalde zich een paar keer tot ergernis van de gids. Aanvankelijk gaf ze beleefd weerwoord maar allengs overdonderde ze hem met feitenmateriaal dat haar gelijk bevestigde. Daarna werd de man steeds stiller en liep hij mokkend mee. Zeker toen de gids bij ieder gedeelte van de uitleg fijntjes vroeg of meneer nog aanvullende informatie had te geven.

Rovon

Na dit bezoek dat ik heel interessant vond was er geen tijd meer om naar Saint Antoine l’Abbaye te gaan. Dus doorgereden naar mijn overnachtingsplaats in Rovon in Isère. Daar werd ik midden in een prachtig natuurgebied welkom geheten door de eigenaar van een notenolieproductiebedrijf, Michel Ageron, met bijbehorende gaarden met notenbomen. Een prachtig plek. Ik was er pas laat aangekomen en heb dus niet alles kunnen zien. Komt morgen wel. Gegeten: lever met pasta en sla. Daarna verslag van twee dagen geschreven (wat vergeet ik dingen toch snel) en daarna naar bed gegaan. Weer een prachtige dag.