Camperreis Provence dag 7: Van l’Isle sur la Sorgue naar Arles

Les Baux de Provence

De 7e dag al weer van de camperreis Provence. Deze dag leidt naar het gezellige stadje Saint Remy en Provence en de ruïnes van Glanum, waarvan het park helaas gesloten was. In de middag leidt de reis naar het hoog gelegen Les Baux de Provence.

Aloshka is vandaag jarig. Ik schrijf hem meteen een mail maar het stemt mij melancholiek. Het is de eerste keer dat wij niet met elkaar zijn verjaardag vieren. Dat was altijd leuk omdat hij altijd zo verwachtingsvol naar zijn verjaardag uitkeek. En ineens schijnt dat voorbij te zijn, hij zit voor zijn studie in Canada en ik hoop dat zijn vrienden wat voor hem organiseren. Maar ja zo gaat het leven. De kinderen vliegen de deur uit en zoeken hun eigen weg en dat is goed ook maar ik word er wel een beetje verdrietig van. Ik hoop maar dat we hem voldoende basis hebben meegegeven. Ik denk dat dat ook wel het geval is.

Saint Remy en Provence

Vanochtend rond 9.00 uur vertrokken nadat ik afscheid van de eigenares had genomen en die mij het verhaal over Brahms vertelde. Ik rijd eerst naar Les Baux de Provence en kom door een landschap dat de Provence zo karakteriseert. De D99 is een prachtige weg met vele, vele kilometers oude platanen er langs. Het is uitbundig zonnig maar zoals de weersvoorspelling luidde begint de wind aan te trekken: de mistral. Ik kom in het schaduwrijke (want platanen) Saint Rémy en Provence aan en loop een half uurtje door het stadje heen.

Daarna ga ik door naar de ruïnes van Glanum. Er kan vrij geparkeerd worden hetgeen een oudere Fransman erg zenuwachtig maakt. Hij klampt me aan waar hij kan betalen en of ik al betaald heb. Ik constateer nuchter dat er niemand is en dat er dus niet betaald kán worden. Maar dat is voor hem geen afdoend antwoord. Want wat als hij straks wel komt en ziet dat er niet betaald is. Dan krijg je een hoge boete! Wat moet hij doen. Hij komt zelf op het antwoord door een briefje achter de voorruit te plaatsen waarop hij geschreven heeft dat hij graag wilde betalen maar dat niet kon in verband met de afwezigheid van de beheerder.

Ik ga inmiddels het mooie Mausoleum bekijken en de daarnaast staande triomfboog. Daarna moet je de weg oversteken om naar het ruïne park te lopen. Daar aangekomen blijkt het gesloten te zijn. Dat is jammer en dat vinden ook twee Amerikanen. Zij zullen het morgen nog een keer proberen. De vrouw van het stel vertelt me dat ze gisteren in Les Baux zijn geweest.

Ik vertel haar dat ik daar nu naar toe rijd. Dan wordt ze helemaal enthousiast. Het is een geweldig mooi stadje met zulke leuke winkeltjes. Er komen al weer doembeelden bij mij naar boven. Ik vraag of ze ook in het kasteel geweest zijn. Maar nee, ze wisten niet dat er een kasteel was. Vreemd, want overal lees je dat het kasteel het dorp overheerst. Ik loop terug naar de bus en zie daar de man met de angst voor de bekeuring. Hij is opgelucht dat het park gesloten was, dan krijgt hij zeker geen bekeuring.

Les Baux de Provence

Weer verder doorgereden en het landschap wordt nu heuvelachtiger met die wonderschone vegetatie van de Provence: Gewone pijnbomen en parasol pijnbomen, cipressen, amandelbomen, uiteraard olijfbomen en eiken. Na enkele kilometers kom ik bij Les Baux de Provence aan dat op de top van een heuvel gelegen is.

Er zijn meer toeristen dan bij de andere plaatsen die ik bezocht heb maar dat moet slechts een fractie zijn van wat er in de zomer op bezoek komt. Het stadje is erg mooi gerestaureerd. Eigenlijk een beetje te mooi, alles is perfect en er is geen rafelrandje te ontdekken. De Amerikaanse had gelijk. Het stikt er van de winkeltjes met de gebruikelijke toeristische aanbiedingen. Ik krijg steeds meer weerzin tegen deze vercommercialisering van deze schitterende dorpen, maar ja, kan ik ze iets kwalijk nemen?

Op het hoogste punt van het dorp is er de toegang tot het kasteel, of wat daar van over is. Door de sterke mistral kost het veel moeite om op je benen te blijven staan boven op die heuvel. De audio-guide is heel duidelijk en ook de informatieborden geven beknopt en duidelijk weer wat er te zien is. Je krijgt een heel goede indruk hoe het leven er hier in de middeleeuwen en daarna uitgezien moet hebben. Uiteraard wordt de geschiedenis gedomineerd door oorlogen en er staat veel schrikbarend oorlogstuig opgesteld waarmee aangevallen en verdedigd kon worden. Vergeleken met ons huidig oorlogsarsenaal doet dit oorlogstuig aandoenlijk aan ook al ben ik me er van bewust dat je niet achter de deur moest staan als ze die met een rammei openbraken of als je een steen van 100 kilo op je kop kreeg.

Van het dagelijks leven krijg je een indruk door de ingenieuze manier waarop ze het schaarse regenwater in heel grote schuinaflopende plateaus opvingen en dat vervolgens doorgeleidden naar verschillende waterbekkens in het kasteel. Er zijn nog restanten van een ziekenhuis voor leprozen en buiten de muur van het kasteel zijn nog restanten van rotswoningen te zien. Ook staat er nog een redelijk in tact zijnde molen die voor alle burgers te gebruiken was. Bij het kasteel zelf moet je wel je fantasie aan het werk zetten. Het wordt weliswaar duidelijk beschreven maar ik had er moeite mee om er een visuele voorstelling van te maken.

Na nog een beetje door het dorp gelopen te zijn loop ik terug naar de bus om na de lunch door te reizen naar Arles waar ik in de buurt van Gagoron in de Camargue een overnachtingsplek vind op de 15^e eeuwse Mas de Valériole. Ik word ontvangen door de eigenaar Patrick Michel die net bezig is zijn binnenplaats op te knappen. Hij wijst mij een mooie plaats toe aan de rand van zijn wijngaarden. Ik kan nog net een uurtje buiten zitten voor de zon ondergaat. En als die onder gaat dan wordt het plotseling heel erg koud.

Tijd om dus naar binnen te gaan en te koken (haricots, zalm, rijst en zelfverzonnen saus). Ook moet ik naar de inverter kijken want die doet weer vreemd. De waterkoker doet het wel op de inverter maar ik hoor de ventilator van de inverter niet en het lampje op het paneel doet het niet. Ook wil hij de batterij van de camera niet opladen. Vreemd.

Daarna eten en dit verslag schrijven aan het einde van weer een mooie dag.