Dag 43: Van Roccazzo naar Ragusa

Een bijna perfecte dag

Vandaag de hele dag in Ragusa doorgebracht. Er was zo veel te zien dat een dagdeel volstrekt onvoldoende zou zijn geweest. (31 km).

Op weg naar Ragusa

Ik ben vanochtend vroeg opgestaan omdat ik vermoed dat het bij de coöperatie waar ik de nacht heb doorgebracht, in de ochtend wel heel druk zal worden. Ik rijd dus eerst een 10 km weg uit Roccazzo om dan te stoppen, te douchen, te ontbijten en op te ruimen. Daarna rijd ik het laatste stukje naar Ragusa. Ik vind een parkeerplek tussen de onderstad (Ibla) en de bovenstad. De stad ziet er bij het binnenrijden al heel mooi uit: opgebouwd tegen een stijle berg en langs een smalle rivier die door de onderstad loopt.

 

Palazzo Consentini

Ik ga gelijk op pad ondanks het feit dat het pas 8.30 uur is. Van toeristen is nog nauwelijks sprake. Terwijl ik mijn route loop val ik van de ene verbazing in de andere.

Die verbazing begint al bij het Palazzo Consentini, een typisch barok palazzo zoals trouwens bijna alle gebouwen vandaag het stempel van de barok zullen dragen. De gevel op zich is niet zo heel druk maar de deur- en raamkozijnen en de balkons zijn dat wel zodat ze goed naar voren springen.

De balkons worden ondersteund door consoles die fabeldieren en musici voorstellen. Vlak daarnaast staat een fraaie typische barokkerk met brede trappartij waarvan de naam mij ontschoten is en die ik in de ochtend heel mooi vind maar in de middag wel aardig. Zoveel moois staat me nog te wachten dus.

Palazzo la Rocca

Ik loop verder door naar het Palazzo la Rocca. De architect heeft hier de consoles versierd met karikaturen van bekenden van hem: collega’s, musici en andere tijdgenoten. Ik denk niet dat hij er veel vrienden aan overgehouden heeft.

Een van de beeltenissen is een man met een grote ronde bril hetgeen destijds nog een fenomeen was. Naast mij komt een vrouw staan die een vrijwel gelijke bril op heeft en een foto van de console maakt. Ze maakt niet de indruk dat ze door heeft dat ze haar evenknie staat te fotograferen. Het is verleidelijk om haar op de foto te zetten maar dat vind ik toch een beetje te brutaal en te ver gaan ook al was het moeilijk mij in te houden.

In het Palazzo la Rocca is ook een 2-sterren restaurant van Michelin opgenomen. De prijzen op het menu weerspiegelen de status van het palazzo en het restaurant. Er staat een deur open en ik mag het niet restaurantgedeelte binnen komen om het van binnen te bekijken. Minder wild dan de buitenkant maar wel sprekend voor de tijd.

Duomo

Iets verderop staat de duomo. Een prachtige en sfeervolle kerk. De kerk is aan Sint Joris opgedragen en dat zie je terug in tal van beelden en schilderijen.

Ondanks de pracht en praal van de kerk maakt hij toch een heel intieme indruk.

Ik ben via de zijkant binnengekomen en loop daarna naar de voorkant. Vanaf het voorbordes torent de duomo heel intimiderend over de Piazza Duomo uit.

Het is gelijk hier ook het toeristisch centrum van de stad en het begint nu het rond 11.00 uur is al drukker te worden.

Chiesa San Giuseppe

Weer verder naar de kleine San Giuseppe. Ook weer zo een perfecte barokkerk. De symmetrie van het interieur is verbluffend met de uitzondering dat er slechts aan een kant een klein orgel is geplaatst.

Er lijkt nog een nonnenorde aan verbonden te zijn omdat er rond 12.00 uur een aantal nonnen naar binnen komen en in het koor het angelus bidden met veel herhalingen.

Het maakt indruk: de intimiteit van deze kleine kerk in combinatie met de breekbare stemmen van de oudere nonnen.

Lunch en stadspark

Ik geraak aan het einde van de benedenstad en het is ruim tijd om te lunchen. Het wordt een heel goede Insalata di Mare en een Stracotto Vitelli (bijzondere combinatie van kalfsvlees met een heel dunne aardappelsaus). Na het eten loop ik nog even door het mooie 19^e eeuwse stadspark met een fraai belvedère en dan loop ik via een andere route weer terug naar de parkeerplaats.

Inmiddels ben ik er achter gekomen dat ik op deze plek mag overnachten en dat komt goed uit omdat ik later op de middag en de avond, na een rustpauze, nog de bovenstad wil bekijken.

Maar daar komt het niet van. Ik loop wel als het donker is nog een uurtje door de benedenstad en probeer een paar nachtopnames te maken. Die bovenstad zal ik morgenvroeg dan nog bezoeken.

Op het moment dag ik dit reisbericht wil verzenden merk ik dat de avondfoto’s, die ik aardig gelukt vond, per ongeluk van de geheugenschijf gewist zijn. Dus daarom geen perfecte dag maar een bijna perfecte dag.