Dag 39: Van Laranjeiros naar Portela

Een mooie route door een geïsoleerd gebied

Het is vandaag de laatste volledige dag in Portugal. Ik wil deze dag gebruiken om wat meer van de Algarve te zien. Ik bedoel dan niet de kust maar het binnenland van de Algarve. Het blijkt een adembenemend mooie route te zijn. Ik stop meerdere keren  onderweg en bezoek o.a. Cachopo en Loulé met zijn mooie gemeentelijke markt. Daarna rijd ik dezelfde weg terug en vind mijn overnachtingsplek langs deze route. Een waardig afscheid van Portugal. (177 km).

Ik ben al heel vroeg wakker en na douchen en ontbijten ben ik al om ongeveer 7.00 uur onderweg.

Deze laatste volledige dag in Portugal wil ik nog wat meer zien van de Algarve. Ik neem niet de weg langs de zee maar kies voor een weg door het binnenland heen. En wat voor een weg! Portugal doet zijn uiterste best om op deze laatste dag nog even flink indruk op mij te maken.

Castro Marin en de zoutwinning

Ik rijd eerst de paar kilometer naar het zuiden naar Castro Marin. Castro Marin is bekend om zijn zeezout industrie.

Rond de stad zijn lage zeewaterbekkens gegraven waar het zeewater toegelaten wordt om het vervolgens te laten verdampen zodat er zeezout overblijft.

Tevira

Na Castro Marin rijd ik de paar kilometer naar Tevira. Tevira is al een oude stad die grote welvaart gekend heeft. Men is er rijk geworden van de sardienenvangst maar toen de sardienen besloten om op hun route Tevira niet meer aan te doen was dat de aanzet tot een minder glorieuze tijd. De welvaart is nog wel af te lezen aan de vaak paleisachtige huizen die door de toenmalige rijke families bewoond werden.

De route naar Cachopo

Na Tavira volg ik de N397 naar Cachopo en vervolgens de N124 naar Loulé. Het blijkt een adembenemend mooie route te zijn die met lage heuvels begint maar geleidelijk steeds hogere heuvels laat zien. De weg is uitstekend en natuurlijk weer dood- en doodstil. Af en toe heb ik het idee dat deze weg alleen voor mij aangelegd is. Ik stap meerder keren uit om van het uitzicht te genieten. Eerder heb ik een route door de dehesa’s aangemerkt als de mooiste route van deze reis. Maar op deze laatste dag heb ik de neiging om deze route als zodanig te benoemen. Laat ik maar zeggen ex aequo.

Het is hier een heel dun bevolkt gebied. Een van de grote dorpen (wat heet, het heeft nog geen 1.000 inwoners) Cachopo bestaat al 5.000 jaar maar het heeft tot de tweede helft van de vorige eeuw geduurd voordat het dorp ontsloten werd met een onverharde weg. Niet zo lang geleden is daar een verharde weg van gemaakt. En dan heb ik het nog niet over al die andere dorpjes en nederzettingen die alle nog steeds slechts met een onverharde weg ontsloten zijn. Langs de N397 heb ik slechts één verharde zijweg gezien.

De weidse uitzichten laten me een heel netwerk van onverharde wegen over de heuvels zien die zo op het eerste gezicht van niets naar nergens leiden. Maar zo zijn de Portugezen niet: iedere weg moet een doel hebben.

Ik kom aan in Cachopo dat ik wil bezoeken. Maar ik heb inmiddels besloten om dezelfde route terug te rijden als ik in Loulé geweest ben. Ik wil daar de mooie en altijd drukke markthal bezoeken en ik wil daar niet te laat aankomen. De vele stops onderweg houden behoorlijk op. Dus op de terugweg zal ik Cachopo aandoen.

De markt van Loulé

Ik rijd door naar Loulé en de weg blijft kronkelig maar indrukwekkend mooi. In Loulé bezoek ik de gemeentelijk markthal die iedere dag de gehele dag open is. Ik ben er rond 13.00 uur en enkele kramen zijn al gesloten. Maar er is nog genoeg te zien: visverkopers, slagers, wijnverkopers, groente- en fruithandelaren, kaashandelaren. Wat ze verkopen ziet er allemaal even lekker uit.

Ik koop hier mijn fruit en nog wat sla en brood. Daarna ga ik op zoek naar een kaashandelaar die de regionaal bekende geitenkaas met vijgen verkoopt. Maar ik krijg overal nul op het rekest. Ze kennen die kaas hier niet. Tot genoegen van een kaasverkoper die een heel vies gezicht trekt als ik vraag naar deze combinatie van kaas met vijgen. Dan maar andere kazen voor thuis.

Cachopo

Ik rijd weer terug naar Cachopo om daar wat rond te wandelen en het plaatselijk museum over de lange historie en de ambachten te bezoeken. Maar helaas het museum is om onbekende redenen gesloten. Het dorp is voor de rest dood- en doodstil. Ieder heeft zich uit de hitte teruggetrokken. Er is zelfs een hoefsmid maar die houdt ook zijn siësta. Een vastgebonden paard met nieuwe hoefijzers staat in de schaduw bij de werkplaats wat onwennig en verveeld met zijn nieuwe schoenen wat steentjes weg te krabben.

Bij de kerk zie ik het eerste levende wezen (afgezien van het paard). Er zit een zeer oude dame in de schaduw op een bankje. Geheel in zwart gekleed en ook een zwart sjaaltje om haar hoofd, en dat bij deze temperatuur. Als ik mijn hand opsteek wuift ze enthousiast terug. Als ik om de kerk heengelopen ben ga ik naar haar toe om in al mijn onbeholpenheid een gesprekje aan te gaan. Maar dat vind ze te veel van het goede. Ze kijkt me met open mond aan of ze aangesproken wordt door God of de duivel. Er komt geen woord meer uit.

Het is ook wel in te denken. Ze heeft de tijd nog meegemaakt dat het dorp volledig geïsoleerd was. En nu door de nieuwe weg komt er ineens volk door het dorp en spreekt je ook nog eens aan. Wat moet je allemaal toch nog meemaken op je oude dag!

Ik loop terug naar de camper, vlak bij de bushalte. Die bus rijdt twee keer per dag. Hij komt er net aan als ik wil vertrekken. Er stapt niemand in en er stapt niemand uit.

De overnachtingsplek

Tenslotte rijd ik verder weer naar het zuiden om een mooie overnachtingsplek te zoeken. Dat is niet zo moeilijk omdat langs deze weg heel veel uitwijkplaatsen gemaakt zijn. Het is moeilijk kiezen welke de mooiste is.

Ik heb het al eerder gezegd maar ook hier is het weer dood- en doodstil. Slechts een enkel vogeltje waagt het de stilte te doorbreken. Als ik aan het eten ben schrik ik van het gekletter van mijn bestek.

Daarna mijn avondroutine: bloggen, koken, eten en genieten van het uitzicht. Portugal heeft me op deze laatste dag wel heel erg verwend en heeft het me niet makkelijk gemaakt om afscheid te nemen van dit mooie land.

Delen met je netwerk?
(Visited 158 times, 1 visits today)