Dag 11: Van Rometta naar Casale Messina

Castroreale en Tindari

Ik bezoek vandaag twee plaatsen: Castroreale en Tindari. Twee heel verschillende plaatsen en ik vind een prachtige overnachtingsplaats in de heuvels met uitzicht op de al bijna drooggevallen rivier de Torrente Mazzarra. (83 km).

Castroreale

Het eerste dorp dat ik vandaag aandoe ligt hoog in de heuvels. Het is een prachtig dorp en nog niet zo bekend bij de toeristen. Ik parkeer, na een lange weg met veel haarspeldbochten, de camper in een soort amfitheater dat vandaag als parkeerplaats mag functioneren. Dan is het nog een paar honderd meter omhoog lopen.

Castroreale is een heel compact dorp. Ik schat dat het niet veel langer is dan 200 meter en niet breder dan 100 meter. Op dat kleine oppervlak staan maar liefst 12 kerken en een synagoge. Op zo een klein oppervlak is het bijna niet te vermijden dat twee kerken tegen elkaar aangebouwd zijn. Het plaatsje dateert al ver van voor onze jaartelling. Er moet vroeger ook een kasteel geweest zijn maar daar is niet veel van overgebleven.

Het middelpunt van het stadje wordt gevormd door de Chiesa della Candelora, gelegen op een plateau met een prachtig uitzicht over de omgeving. Het is druk bij de kerk want de kerk wordt voorbereid op Pasen. Een van de helpers heeft er niet zo veel zin in en spreekt me aan om te vragen wat ik van het dorp vind. Ik kan alleen maar positief zijn. Of ik het Museo Civico bekeken heb. Ik zeg dat ik dat nog wil doen. Hij legt me uit waar het is maar concludeert dat dat te moeilijk voor mij is. Dus zegt hij zijn medeklussers dat hij mij beslist even naar het museum moet brengen. Zo daar is hij ook goed van het versierwerk afgekomen.

Ik ben de eerste bezoeker sedert 4 dagen en het zou me niet verbazen als ik de enige zal blijven. Aan de receptie zit een meisje braaf haar huiswerk te maken en voor die ene bezoeker moet ze persoonlijk de rondleiding verzorgen. Dat doet ze door ca. 10 A4-tjes voor te gaan lezen. Dat wordt wel erg saai. Dus ik probeer in mijn beste Italiaans zo veel mogelijk vragen te stellen waardoor het wat interactiever word.

Het Museo Civico lijkt eerst een tentoonstelling te zijn van ouwe meuk maar later blijkt dat uit de vele kerken tal van kunstwerken overgebracht zijn naar dit gebouw om de schilderijen te behouden voor de inwerking van vocht. Ik weet niet of ze in dit museum beter af zijn want het stucwerk valt van de muren af door het vocht.

Er is een prachtig pleintje met daaraan het mooie Palazzo Pecullo. Nu gemeentehuis, vroeger de ruimte waarvanuit in tijden van hongersnood, graan werd verdeeld.

Gezien de omvang van het plaatsje durf ik te stellen dat ik alle straten bekeken heb. Ik loop weer terug naar beneden naar het parkeerplaatsje en na koffie zet ik mijn reis voort.

Tindari

Het is slechts enkele tientallen kilometers naar Tindari. Een wonderlijke combinatie van bezienswaardigheden. In de eerste plaats zijn hier de resten te vinden van de laatste Griekse nederzetting op Sicilië. Er staat niet heel veel meer overeind maar het is wel mooi om te zien hoe de structuur was van die nederzetting.

Duidelijk is het onderscheid te zien tussen de woonvertrekken, de ontvangstruimtes, de keuken, de gemeenschapsruimtes. Vlak naast deze nederzetting is na het vertrek van de Grieken een basiliek verrezen. Ook hier is alles nog goed te herkennen.

Hoogtepunt vormt het Grieks theater. Helaas is van de tribunes niet heel veel meer over. Maar wat is dit theater mooi gelegen zoals dat zo vaak bij de Grieken het geval was. Met uitzicht op zee en de Aeolische eilanden. Ik kan maar met moeite van deze plek weglopen.

Vervolgens loop ik naar een meer kermisachtige bezienswaardigheid: een Roomse bedevaartsplaats. Deze plaats geldt als een van de belangrijkste bedevaartsplaatsen van Sicilië. De parkeerplaatsen bewijzen de grootsheid er van. De weg er naar toe is omheind met tentjes waar noten verkocht worden en de gebruikelijke souvenirs.

De basiliek stamt volgens de beschrijving uit de 16^e eeuw. Maar dan moet dat wel slechts een heel klein detail betreffen want het overgrote gedeelte van de basiliek bestaat uit een rommeltje van allerlei stijlen. Centraal staat de Zwarte Madonna waarvoor men op bedevaart gaat.

Tijdens de iconoclastische vernielingen hadden een paar visser van elders een beeld proberen te redden van de Zwarte Madonna. Maar nabij het punt waar nu de basiliek staat verging hun schip en verstopten ze aldaar het beeld dat later werd teruggevonden.

Aan de voet van de rots waar de basiliek op staat liggen vreemde witte zandbanken voor de kust. Het verhaal gaat dat een jongetje erg moest lachen om het beeld van de Zwarte Madonna en begon het uit te lachen. Daar werd de Madonna zo kwaad over dat ze het jongetje over de rots de zee in gooide. Een beetje heetgebakerd typje dus. Maar ze kreeg spijt en zorgde er voor dat er spontaan zandbanken ontstonden waardoor het jongetje een wisse dood kon ontlopen.

Het is inmiddels rond 16.00 uur en ik besluit nog een paar kilometer de bergen in te rijden om daar mijn overnachtingsplek te vinden. Een prachtige plek met diep beneden in het dal de nu al uitgedroogde rivier Torrente Mazzarra. Nog een paar uur buiten kunnen zitten alvorens aan het avondritueel te beginnen.