Door Frankrijk en Italië

De tweede dag  van de camperreis Griekenland brengt mij van Bully naar Cortiglione. De reistijd was veel langer dan ik ingeschat heb. Maar het is goed om eindelijk weer eens in Italië te zijn.

Ik zal het maar bekennen. De belofte van gisteren om een meer reisgeoriënteerde post te plaatsen zal niet lukken. Maar ik heb goede redenen. In de eerste plaats was het een lange reisdag. Ik zal het nooit leren. Altijd schat ik de reistijd die ik nodig heb veel te optimistisch in. Ik dacht de afstand van Bully naar de Italiaanse grens wel even in 2,5 uur af te leggen. Maar nee hoor het heeft me meer dan de dubbele tijd gekost. Via de D-wegen en de N-wegen haal je gemiddeld hooguit een snelheid van 50 km. per uur.

Vanuit die optimistische planning dacht ik ook nog een paar honderd kilometer in de richting van Brindisi te rijden. De tweede reden is dat het heel slecht weer was. Veel regen en zelfs op de hoge gedeeltes van de route forse sneeuwbuien hetgeen vermoeiend rijden is. Ik zal morgen weer mijn best doen om tot een volwaardig verslag te komen maar ik beloof niets.

Eerste reisdag

De eerste dag is traditioneel altijd een reisdag. Een beetje saaie reis die voor het grootste gedeelte de ‘Route du Soleil’ volgt.

Ik ben vanochtend rond 8.00 uur vertrokken  want ik wil zo ver als mogelijk doorreizen naar Frankrijk waardoor ik langer in Italië kan verblijven. Eerst heb ik Irina naar het werk gebracht. Het was vervelend om afscheid te nemen. We moeten een weg weten te vinden waardoor we meer samen kunnen reizen. Dit jaar lukt dat nog niet. Daarna ben ik via de gebruikelijke weg doorgereisd naar het zuiden van Frankrijk. Ik heb zo veel mogelijk de snelweg en de péage gevolgd. Het plan was dat ik ongeveer zou doorreizen tot de grens van Frankrijk/Italië. Maar dat is niet gelukt. Ik ben niet verder tot de omstreken van Lyon gekomen. Reden daarvan was dat ik vannacht niet veel geslapen heb en tussen de middag dus alsnog twee uur slapen heb ingehaald.

Ik was er niet helemaal bij tijdens het reizen. Steeds weer dwaalden mijn gedachten af naar de enerverende en treurige week die we in Riga hebben doorgebracht en naar Irina en de jongens. Het zijn wel contrastrijke weken geweest de laatste tijd. Maar het is wel goed om al rijdend deze afgelopen weken nog een keer te verwerken. Onderweg heb ik heel veel muziek beluisterd. O.a. Bach. Brandenburgse Concerten uitgevoerd door het aanstekelijke jonge Franse ensemble Cafe Zimmermann. De nieuwste cd’s van Lucas en Arthur Jussen met interessant werk van Say en The Great American Songbook zeer overtuigend uitgevoerd door Rod Stewart.

Veel valt er dus niet binnen het kader van dit blog over de reis te melden. Ik beloof beterschap voor de komende dagen. Een overnachtingsplaats heb ik gevonden in Bully bij het Domaine de Roche Cattin van Florence en Jean Gabriel Devay. Het wijngoed is gelegen midden in de Beaujolais. Ik kwam om ca. 20.00 uur in de stromende regen aan bij het Domaine waar ik allerhartelijkst ontvangen werd door Jean Gabriel. Hij heeft me het een en ander verteld over het wijngoed en de moeilijkheden die de oogsten de afgelopen jaren hebben opgeleverd.

Daarna eten, Irina bellen die het gelukkig goed maakt en de blog bijwerken. De stromende regen deed me denken aan de Noorwegen reis. Ik had destijds het idee dat ik voor mijn gehele leven wel genoeg regen te verwerken had gekregen. Maar de regen van vandaag bewees dat het nog wat erger kan. Maar er was wel weer een zonzijde aan de regen: tegen de schemer kwam de zon weer op en deze vormde samen met de regen een werkelijk fantastische dubbele regenboog. Zo helder heb ik er nog nooit een gezien. Ik hoop dat de foto’s gelukt zijn en compenserend werken voor het zeer geringe aantal foto’s dat ik vandaag gemaakt heb.

Wat er aan de reis voorafging

De oorspronkelijke reis naar Griekenland – Poleponnesos stond gepland van 20 april tot en met 6 juni. Helaas is enkele dagen voor de geplande vertrekdatum mijn schoonvader op 17 april (nb mijn verjaardag) overleden in Riga in de (zeker voor Letland) gezegende leeftijd van 80 jaar en een bijna 60-jarig huwelijk. Dat betekende dus dat we hals over kop naar Riga zijn vertrokken en de reis voor onbepaalde tijd is uitgesteld. Het was een droevige tijd maar tegelijkertijd ook een mooie en troostrijke periode.

Het gezamenlijk doorlopen van het rouwproces mede aan de hand van de eenvoudige en prachtige Russisch-orthodoxe riten was indrukwekkend. Ik had dat niet eerder meegemaakt. Ondanks het feit dat de riten vrij strikt zijn was er veel ruimte voor persoonlijke verwerking. Het lijkt wel of de godsdienstige beleving binnen de Russisch orthodoxe kerk veel intensiever en persoonlijker is dan wij in het westen gewend zijn. Ik was met name  onder de indruk van de litanieën, die tegen mijn verwachting in, veel troost boden. We zijn ruim een week in Riga gebleven. Irina was al veel eerder naar Riga vertrokken omdat de gezondheidstoestand van haar vader al langere tijd zorgelijk was.