Camperreis Griekenland dag 2: van Bully naar Cortiglione

Door Frankrijk en Italië

De tweede dag  van de camperreis Griekenland brengt mij van Bully naar Cortiglione. De reistijd was veel langer dan ik ingeschat heb. Maar het is goed om eindelijk weer eens in Italië te zijn.

Ik zal het maar bekennen. De belofte van gisteren om een meer reisgeoriënteerde post te plaatsen zal niet lukken. Maar ik heb goede redenen. In de eerste plaats was het een lange reisdag. Ik zal het nooit leren. Altijd schat ik de reistijd die ik nodig heb veel te optimistisch in. Ik dacht de afstand van Bully naar de Italiaanse grens wel even in 2,5 uur af te leggen. Maar nee hoor het heeft me meer dan de dubbele tijd gekost. Via de D-wegen en de N-wegen haal je gemiddeld hooguit een snelheid van 50 km. per uur.

Vanuit die optimistische planning dacht ik ook nog een paar honderd kilometer in de richting van Brindisi te rijden. De tweede reden is dat het heel slecht weer was. Veel regen en zelfs op de hoge gedeeltes van de route forse sneeuwbuien hetgeen vermoeiend rijden is. Ik zal morgen weer mijn best doen om tot een volwaardig verslag te komen maar ik beloof niets.

La grande nation

Gisterenavond is Gabriel Devay nog even langs gekomen om een praatje te maken. Uiteraard was het onderwerp van de verkiezing komend weekend niet te vermijden. Hij liet gelukkig al snel blijken dat hij in geen geval voor Le Pen zal stemmen. Een hele opluchting. Vervolgens ging het over de miskenning van Frankrijk. Nog steeds vond hij dat Frankrijk een ‘grande nation’ is maar slecht geleid werd. Hollande was een ramp. Ik kon niet anders dan dat te beamen.

Heel voorzichtig heb ik in mijn hakkelige Frans proberen te vragen of Frankrijk als grote natie niet een beetje een achterhaald fenomeen is en dat Frankrijk links en rechts ingehaald wordt door andere landen en dat Frankrijk blijft zwelgen in haar groots verleden zonder offers te brengen om het land weer bij de tijd te krijgen. Daar was hij het niet mee eens. Maar de voorbeelden die hij aangaf om zijn mening te staven waren incidenten.

Ik vond eerlijk gezegd mijn argumenten sterker: een onvoldoende groeiende economie en een rampzalig begrotingsbeleid. Gebrek aan innovatie en geen wil om er echt de schouders onder te zetten en nieuwe wegen in te slaan. Hij gaf dat gedeeltelijk toe maar vond Frankrijk nog steeds een grootse natie. Maar hij zou over mijn voorbeelden nadenken. Want hoe doen jullie dat dan in Nederland? Door mijn matige Frans kon ik alleen met moeite het begrotingsbeleid uitleggen waardoor er de afgelopen jaren schoon schip is gemaakt (met uiteraard vervelende neveneffecten).

Naar Cortiglione

Ik heb vannacht goed geslapen. Vroeg opgestaan, ontbeten, afscheid proberen te nemen maar iedereen was al weg en om 9.00 uur was ik op de weg.

Zoals eerder gemeld heb ik eerst de route genomen zonder snelwegen. Dat ging dus langzaam maar ik kwam wel door heel mooie streken heen. De N85 en de N95 leidden door mooie landschappen (niet goed weergegeven op onderstaande kaart). Jammer van de voortdurende regen. Voorbij de grens met Italië heb ik het roer in tweeërlei opzicht omgegooid door een 150 km lang traject over de autostrada te nemen. Ik had heel lang niet meer in Italië gereden en was verrast door de uitstekende staat van het wegennet. Italië is ook op dit gebied Frankrijk voorbij gestreefd Gabriel!!!

Rond 18.30 uur een overnachtingsplaats gezocht. De beoogde overnachtingsplek van Fattore Amico was te ver weg zodat ik via een handige app een overnachtingsplaats heb gevonden in Cortiglione in Piemonte nabij de Area Comunale. Tegen de verwachting in is het een mooie maar eenvoudige overnachtingsplek waar ik geheel alleen sta. Goedgekeurd voor één nacht.

Er komen twee bejaarde mannen naar de bus kijken. Ik mag volgens mij die kwalificatie geven nu ik zelf kort geleden 67 ben geworden.

“Dove vieni?” (of zoiets)

“Hollanda”

“Va bene”. En dan: “Johan Cruijff, Johan Cruijff”

“Johan Cruijff e morto”

“Si , si, io so. Va bene, va bene”

Einde conversatie. Als alles maar ‘va bene’ gaat.

Deze discussie nog overdenkend begin ik met koken om vervolgens te eten en de blog bij te houden. Het is inmiddels zowaar droog geworden. Morgen meer (hoop ik).