Camperreis Spanje dag 45; van Jerez de la Frontera naar Belalcazar

Van Andalucia naar Extremadura

Ik maak van vandaag, de 45^e dag van de Camperreis Spanje, een reisdag. Ik verlaat Andalucia en rijd via Cordoba naar het noorden richting Extremadura.

Ik was gisteren nog tot ongeveer 1.30 uur bezig met de was zodat ik vanochtend relatief laat wakker ben geworden. Na ontbijt en kleren opbergen ben ik vertrokken eerst richting oosten (Cordoba) om vandaar naar het noorden te reizen, naar de zuidkant van de Extremadura.

Ik moest eerst benzine tanken en boodschappen doen bij een nabij gelegen Carrefour. Weer zo’n gigantische winkel. Zo groot en hoog dat er vogels vrij rondvliegen. Ik sta weer perplex over het assortiment: 20 strekkende meter kasten met yoghurts en meer dan 20 strekkende meter stellingen van vijf meter hoog met olijfolie.

Op weg naar het noorden

Als ik eenmaal op weg ben merk ik dat er weinig variëteit zit in het landschap en het verschilt totaal van het landschap van de heenweg. Ik rijd nu door meestal licht golvend kaal landschap tot aan Cordoba. Ik vind dat niet erg omdat ik gisteren al volgepompt ben met nieuwe indrukken dus een monotoon landschap komt wel van pas.

De Palmarians

Halverwege de weg naar Cordoba zie ik in de verte een soort kathedraal liggen op een heuveltop. Als ik naderbij kom is het inderdaad een grote kerk met tal van torens er om heen. Om de kerk staat een stevige betonnen muur en het ziet er niet naar uit dat bezoekers erg welkom zijn. Op GoogleMaps zie ik dat het gaat om de Basilica de los Carmelitas de la Santa Paz.

Een eerste oriëntatie op het internet leert mij dat het hier gaat om een katholieke sekte: de Palmarians. Deze Palmarians zijn zeer strikt in de leer en hebben een eigen paus die onfeilbaar is. Onvoorwaardelijke gehoorzaamheid wordt er verwacht van de onderdanen. De omstandigheden waaronder geleefd moet worden in deze gemeenschap zijn uiterst zwaar. Ik heb me er nog niet erg in verdiept; dat zal ik later doen maar het lijkt mij een club waar ik niet zo snel lid van zal worden.

Dan rijd ik door tot vóór Cordoba en ga dan linksaf richting het noorden. Dan verandert het landschap aanzienlijk. Het wordt sterk heuvelachtig en er is veel meer begroeiing van voornamelijk kurkeiken.

Weer verderop houden de heuvels plotseling op en rijd ik door een vrij groene vlakte met wederom veel kurkeiken. Het is een voornamelijk agrarisch gebied met veel schapenteelt. Voorbij Cabeza del Buey schijnt een indrukwekkend vogelgebied te zijn. ‘Arid grassland birdlife that is probably unequalled by any area in Europe’ zegt de gids. Dat geldt dan niet voor het grasveld in mijn tuin want daar zie ik meer vogels dan hier het geval is. Ik stop een paar keer maar er is geen vogel te bekennen en nog minder te horen. Misschien nemen ze de stille week heel erg letterlijk.

Belalcazar

Ik rijd door naar Belalcazar en rond dat dorp veranderen de weilanden geleidelijk in een soort steppegebied. Heel dun bevolkt en overwegend grasland. Het dorp Belalcazar beschikt over een vreemd uitziend kasteel. De weg er naar toe is echter niet te berijden. Ik kan ook niet opzoeken door slecht internet wat voor kasteel het eigenlijk is.

Het is inmiddels 19.00 uur geworden en ik besluit om een overnachtingsplek te kiezen op een van de weinige parkeerhavens langs de bijzonder stille weg. Als ik uitstap hoor ik inderdaad het geluid van weidevogels maar ik krijg ze niet te zien.

Ik ga koken. Ik heb vanochtend verse grote garnalen gekocht (6 ons voor 4 Euro). Het recept is eenvoudig: ui en prei bakken in olijfolie, garnalen toevoegen en crème fraîche en dan eten met pasta en salade. Het lastige is het schoonmaken van de garnalen (Hoe deed mijn grootmoeder dat vroeger, in een ijltempo pelde ze een hele krant vol met garnalen). Na het eten schrijf ik deze korte bijdrage aan de blog. Daarna ga ik nog wat mailen en sms’en maar dat lukt ook maar matig door de slechte internetverbinding.