Camperreis Spanje dag 38; Malaga

Malaga Museo Carmen Thyssen

Malaga

Op de 38e dag van de Camperreis Spanje wilde ik, omdat het mooi weer beloofde te worden, de stad uitgaan om een van de wandelingen te maken. Maar helaas dat lukte niet. Daarvoor in de plaats bezocht ik het Museo Carmen Thyssen en het Museo de Malaga. Dat was geen straf.

Ik werd vanmorgen in Malaga in alle vroegte al gewekt door veel lawaai om de bus heen. Het lawaai bleek afkomstig te zijn van mensen die een vlooienmarkt aan het voorbereiden waren en dat natuurlijk net rond mijn bus zodat ik niet kon wegrijden en ik het oorspronkelijk plan om een wandeling buiten de stad te maken moest laten varen.

Spanjaarden zijn in het verkeer over het algemeen zeer gedisciplineerd. Ze wachten bij voorbeeld bij de voetgangersoversteekplaatsen tot het licht op groen springt en dat kan soms heel lang duren. Heel anders dan in Nederland waar je meer de indruk krijgt dat rood het teken is dat je over moet steken.

Maar vreemd genoeg hebben ze die discipline niet als het op parkeren aan komt. Dubbel parkeren vinden ze de gewoonste zaak van de wereld en de lijnen die op een parkeerplaats uitgezet zijn lijken er voor gemaakt te zijn om met het midden van de auto op zo een lijn te gaan staan en liefst er geheel buiten. Dus ook in dit geval.

Als ik vragend rondkijk en me achter me oren krab, zien de marktlui dat ze een probleem hebben veroorzaakt. Je kunt niet kwaad worden op Spanjaarden want ze zijn onmiddellijk bereid om je te helpen. Dus de eerste die naast mijn bus staat gebaart dat hij bereid is zijn boeltje tijdelijk te verplaatsen en hij krijgt zijn buurman ook zo ver. Maar die blijkt ook weer een buurman te hebben en dat gaat zo even door. Dus ik gebaar dat ze de moeite maar niet moeten doen om een hele volksverhuizing te organiseren. Ik vond vorige keer Malaga al heel leuk dus er zal best nog wel iets te vinden zijn dat de moeite is om te bekijken.

Museo Carmen Thyssen

Al snel vind ik in de documentatie dat er twee musea zijn die de moeite waard zijn. Dat zijn het Museo Carmen Thyssen en het Museo de Malaga. Ik besluit eerst naar het eerste museum te gaan. Ik ken de wandeling van een kwartiertje naar het centrum inmiddels en kom bij het museum aan. Al snel merk ik dat ik blij moet zijn met die vlooienmarkt voor de deur want ik had dit museum niet willen missen. En iedereen die Malaga nog gaat bezoeken raad ik dit museum zeer aan.

Waarom is dit museum mij zo bevallen? Wel daar zijn heel wat redenen voor. In de eerste plaats is daar het hele mooie moderne goed onderhouden en schone gebouw. Dan is het ook mooi dat het museum niet te groot is. Bij grote musea ga je er vaak te snel doorheen of kom je er gefrustreerd uit omdat je niet alles gezien hebt. Op de derde plaats bevat het museum een fantastisch mooie collectie van Spaanse schilders.

Maar collectioneren kun je aan de Thyssentjes wel toevertrouwen. Daar hebben ze bij andere musea wel het bewijs van geleverd. Nog een reden: De collectie bestaat weliswaar niet alleen maar uit hoogtepunten van de Spaanse kunstgeschiedenis, maar men weet  de collectie zodanig te presenteren dat je heel goed verbanden gaat zien. Nog meer redenen: er is een heel goede audio-guide en bovendien zijn alle schilderijen voorzien van een q-code die je na scanning goede informatie oplevert op je telefoon. En last but not least: het museum heeft heel vriendelijk en behulpzaam personeel en de koffie is uitstekend!

Ik kan het niet nalaten om hier iets meer over de collectie te schrijven. De benedenverdieping met ongeveer 50 schilderijen is gewijd aan de romantische landschappen. Bekende schilders wier namen ik inmiddels begin te herkennen zijn: Bécquer, Garcia Ramos en Benjumea. Veel van de schilderijen hebben een relatief klein formaat en de reden daarvoor is dat ze vaak verkocht werden aan buitenlandse jongeren die de Grand Tour maakten en dus handzame doeken moesten hebben die meegenomen konden worden. De doeken zijn zeer Spaans. Veel landschapstaferelen zijn herkenbaar Spaans. De taferelen die er op geschilderd zijn tonen ook het soms gewelddadige karakter van de Spanjaard: overvallen, bloedige stierenvechttaferelen, vechtpartijen in kroegen enz. Maar daarnaast zijn er ook verstilde schilderijen van stadsgezichten en van honingzoete weergaven van stadsscènes en ontmoetingen van geliefden. Ik laat er hieronder een paar zien:

Schilderij Museo Carmen Thyssen

De tweede etage is gewijd aan het naturalisme dus extreem realistisch. Maar daarnaast zie je ook al de eerste schilders opkomen die kiezen voor een andere onderwerpskeuze en een andere techniek van schilderen. Het wordt allemaal wat losser. Deze vernieuwing komt in het algemeen van schilders die een tijd in Parijs of Brussel hebben doorgebracht en dus in Spanje de wegbereiders zijn voor de vernieuwing. Bekende schilders uit die tijd zijn Raimundo de Madrazo, José Moreno Carbonero, Emilio Sala, Carolos de Haes (met roots in de lage landen) en Marin Rico Ortega. Ook hieronder zullen de afbeeldingen voor zich spreken.

Schilderij Museo Carmen Thyssen

Dan volgt op de derde etage de fin-de-siècle periode. Hier zie je duidelijk de impressionistische invloeden. Maar het ontstaat hier allemaal ongeveer 20 jaar later dan dat dat in Parijs het geval was. En het komt ook wat aarzelend op gang. Want men blijft ook steken in de toenmalige eerdere opvattingen. Bij voorbeeld in de portretkunst. Reden hiervoor was dat portretten van Spaanse trotse vrouwen zeer geliefd waren in onze contreien en wat goed verkoopt moet je dus niet veranderen. Je ziet overigens ook de invloed van de Franse schilders: een liggend naakt à la Cezanne, portretten à la Toulouse Lautrec, Een schilderij dat duidelijk geïnspireerd is door Dejeuner sur l’herbe. Zie hieronder de foto’s.

Schilderij Museo Carmen Thyssen

De laatste zaal betreft een tijdelijke tentoonstelling en gaat over de modernisten. Hier wordt zowel aandacht besteed aan de internationaal bekende schilders als Picasso, Bracque, Dufy, Matisse, Bonnard en Signac. Daarnaast hangen werken van Spaanse schilders die moeite doen om in de vernieuwing mee te gaan maar dat lukt ze helaas nog niet erg. Helaas mocht ik geen foto’s maken op deze afdeling.

Ik heb ongeveer vier uur in dit kleine museum doorgebracht en het was een waar feest. Een van de meest indrukwekkende museumbezoeken uit mijn leven. Tot slot nog fantastische koffie gedronken met heerlijke chocoladebroodjes.

Museo de Malaga

Museo de Malaga

Omdat het nog te vroeg was om naar de bus te lopen ben ik nog wat door de sfeervolle stad gelopen en heb ik nog het Museo de Malaga bezocht. Dit museum is geheel gewijd aan de geschiedenis van Malaga met een grote afdeling archeologie en een eveneens een grote afdeling schilderkunst. Maar het betreft hier eigenlijk alleen plaatselijk bekende schilders wier namen mij niet zo veel zeggen. Maar misschien was ik ook een beetje te vol van het Carmen Thyssen museum en stond ik niet meer zo open voor nieuwe indrukken. Het is trouwens wel indrukwekkend hoe een relatief kleine stad zo veel investeert in een plaatselijk museum. Het museum is gevestigd in een gigantisch paleis dat vroeger een klooster en later de belastingdienst huisvestte. Er zijn kosten nog moeite gespaard om de collectie aantrekkelijk te tonen. Maar zoals gezegd. Een halve dag kunst is ongeveer mijn limiet.

Daarna teruggelopen naar de bus waar ik om ongeveer 17.00 uur aankwam. En ik kon weer wegrijden maar had daar nog niet zo veel zin in. Ik ben wel op een andere plek gaan staan want God weet wat ze morgen, zondag van plan zijn om te doen. Tijdens het wegrijden merkte ik dat de clignoteur het niet goed deed. Lampje kapot. Trots kan ik hier meedelen dat ik hiervoor geen garage hoefde op te zoeken maar dat ik het zelf gerepareerd heb. Glim, glim, glim.

Daarna koken, bloggen en mailen en natuurlijk slapen. Weer een mooie dag toegevoegd aan deze reis!

Delen met je netwerk?
(Visited 325 times, 1 visits today)