Camperreis Griekenland dag 7: van Andritsena naar Olympia en Pyrgos

Olympia

De 7^e dag van de Camperreis Griekenland is geheel opgegaan aan een  bezoek aan Olympia. Het zit weer niet mee. Aan het einde van de dag heb ik startproblemen met de camper terwijl hij kort voor vertrek nog een grote beurt heeft gehad.

Ik rijd na het ontbijt om ca. 8.00 uur naar Olympia om daar o.a, de archeologische vindplaats van de olympische spelen te bezoeken. Ik merk dat  het starten van de auto minder goed gaat dan normaal. Ik moet verschillende keren flink doorstarten maar uiteindelijk lukt het. In Olympia maar verder kijken. Ik rijd door een wonderschoon landschap van Andritsena naar Olympia. De uitzichten zijn fantastisch. Maar ik merk bij het fotograferen dat het resulteert in zeer algemene landschapskiekjes die niet zo veel meerwaarde hebben.

De TomTom wil mij een redelijk brede weg opsturen maar er staat een groot hek voor de oprit naar deze weg. Alternatief zoeken lukt niet. Dan komt er een auto aanrijden die mij ziet twijfelen en beduidt mij dat ik me niets van de afsluiting moet aantrekken en hij rijdt voor mij uit om het hekwerk heen naar de weg die rechtstreeks naar Olympia gaat. Het blijkt een heel normale en redelijk goed onderhouden weg te zijn en het is me een raadsel waarom hij afgesloten is.

De archeologische vindplaats Olympia

In Olympia, bij de archeologische vindplaats aangekomen, blijkt het er ondanks het feit dat het zondag is niet heel erg druk te zijn. Er staan ongeveer 20 auto’s en 3 bussen geparkeerd. Voor € 6,– koop ik een ticket voor de site, het archeologisch museum en het museum van de Olympische Spelen.

Ik ga eerst de site bezoeken. Aanvankelijk heb ik veel moeite om me te oriënteren. Er is geen plattegrond aanwezig en de beschrijvingen bij de diverse restanten van gebouwen zijn vaak summier. Maar de Trottergids helpt me goed op weg. Het is indrukwekkend om te zien dat er nog zo veel overgebleven is van de gebouwen die meer dan 2.500 jaar geleden gebouwd zijn. Bijzonder zijn het Gymnasium waar de sporters trainden. Het Leonidaion waar de sporters verbleven. De diverse ruimtes waar ze woonden zijn nog heel herkenbaar in de fundamenten. Het Bouleteurion waarvan zelfs twee gebouwen nog goeddeels overeind staan en waar de sporters de Olympische eed aflegden.

De Zeustempel die indrukwekkend geweest moet zijn want na een aardbeving is het grootste gedeelte ingestort. Maar aan de brokstukken is te zien hoe enorm groot die zuilen geweest moeten zijn. Het stadion dat via een overwelfde gang te bereiken is. Het stadion zelf bestaat uit een zandbaan met aan weerszijden taluds van gras. Het Philippeion: een mooie kleine ronde tempel die goeddeels al opgeknapt is. Al met al: over de site lopend en de tekeningen bekijkend hoe het er vroeger in het echt uitgezien moet hebben, maakt het een grote indruk op mij.

De archeologische musea van Olympia

Na de lunch ga ik naar het Archeologisch Museum. Het hoogtepunt is de centrale hal waar twee frontons te zien zijn die aan de oost- en westzijde van de Zeustempel waren aangebracht. Ook hier is het weer overdonderend om te zien hoe realistisch de mensen en goden zijn afgebeeld. En dan te bedenken dat het nog ruim 1.500 jaar zal duren alvorens de westerse cultuur met een kwalitatief vergelijkbaar antwoord kan komen. Wij moeten eerst nog de hele middeleeuwen door. In de nevenzalen zijn ook tal van standbeelden van keizers en keizerinnen tentoongesteld. Levensgroot en meer dan levensgroot.

Ook hier is de precisie weer indrukwekkend. Handen en voeten zijn tot in de kleinste details uitgehakt en de plooien van de kleden wekken de indruk of er hier heel fijne stof gebruikt is. In de overige zalen wordt je overspoeld met gebruiksvoorwerpen, wapenrusting etc. Het is wel erg veel en de beschrijvingen zijn vaak technisch. Educatief had dat veel beter gekund. Maar de kwaliteit van het tentoongestelde is overweldigend. Menig museumdirecteur zal bij een bezoek hebben gedacht: Had ik maar één zo’n potje in mijn museum…

Tenslotte ga ik rond 14.30 uur nog naar het museum voor de geschiedenis van de Olympische spelen. Ik wilde echter de tentoonstelling bezoeken over de opgravingen en de technieken die ze gebruikten maar die bleek gesloten te zijn vanwege ‘Problem’ zoals een strenge ‘gastvrouw’ het verwoordde. “Ticket”, snauwt ze me toe en “Close at 15.00”. Nou, duidelijk was het wel. Ik vond het geen heel bijzonder museum. Veel was ook al te zien in het Archeologisch Museum. Wel aardig was het overzicht hoe de spelen zich ontwikkeld hebben en hoe lang vrouwen buiten de deur gehouden werden. Met als straf als ze toch naar binnen gingen: weggeduwd worden in een diep ravijn.

Panne

In de camper eet ik snel iets om dan op weg te gaan naar een overnachtingsplaats. Als ik de motor start doet de startmotor het wel maar de motor slaat niet aan. Verschillende keren geprobeerd en mede camperaars gevraagd of ze verstand van zaken hadden. Maar nee dat was niet het geval. De dichtstbijzijnde garage ligt ongeveer 15 km verderop maar is i.v.m. zondag gesloten. Even Aveco (verzekering) gebeld of zij iets kunnen betekenen. Na informatie genoteerd te hebben zeggen ze dat ik voor dit soort calamiteiten verzekerd ben. Ze gaan op zoek naar een oplossing. Na een kwartier wordt ik opgebeld met het bericht dat er een monteur of een sleepauto onderweg is die over een kwartier zal aankomen.

Dat blijkt inderdaad het geval te zijn. Er rijdt een grote truck voor waar de auto opgeladen kan worden. Uit de cabine stapt een man die breder is dan hij lang is en even verdenk ik hem er van dat hij persoonlijk de camper de truck op trekt. Maar nee daar heeft hij toch hulpmiddelen voor. Hij doet zijn werk uiterst nauwkeurig en voorzichtig en we communiceren met gebaren over gebruik handrem, versnelling, stuur enz.

Na een kwartier staat de camper op de truck en rijden we weg naar een Fiat-garage in Pirgos. Daar laadt hij de camper weer met een even grote nauwkeurigheid vlak voor de deur van de garage af. Tot morgen wachten op de monteurs. Ik bedank hem met een fles wijn en daar is hij zo dankbaar voor dat hij zijn hand op zijn hart duwt en mij spontaan omarmt. Mijn armen waren te kort om deze kolos te kunnen omarmen.

Aveco belt terug of alles goed gegaan is. Ik bevestig dat en spreek de hoop uit dat ze ook klanten hebben die een iets geringer pechpatroon vertonen. Lachend zegt ze dat ze aanneemt dat ik het niet expres veroorzaak en wenst me een goede avond en nacht en belooft morgen weer contact op te nemen. Prima service. Maar het is van mijn kant geen bijdrage om de verzekeringspremies laag te houden. Excuses daarvoor, medeverzekerden!

Nu zit ik dan bij de garage deze blog te schrijven en ga straks koken in de verwachting dat vanaf morgen alles heel goed zal gaan voor de rest van de reis.