Dag 52: Van Raforsen naar Arvika

Slecht weer en toch weer veel moois gezien

Ik reis verder naar het zuiden en merk dat ik het stille noorden aan het verlaten ben. Jammer. Maar ik bezoek toch twee plaatsen met schitterende kerken en tegen het einde van de dag bezoek ik het huis van Nobelprijswinnares Selma Lagerlöf (144/8.789 km).

Afscheid van het mooie noorden

Vandaag wordt het slecht weer: bijna storm, slechts 14C en heel veel zware regenbuien. Ik heb niet zo veel zin vandaag want de route die ik verder naar het zuiden neem ziet er niet uitnodigend uitnodigend uit.

Ik ben gisteren begonnen met het lezen van een monografie over Anders Zorn en die heb ik vanochtend vroeg nog even uitgelezen. Toch wel een boeiende man. Maar wat ben ik benieuwd wat er van hem en van de Zweedse schilderkunst geworden was als hij zich had kunnen losweken uit de society kringen waar hij zich in begaf en de moed had gehad om de schaarse momenten van vernieuwing door te zetten. Maar ‘wat-als-vragen’ zijn zelden zinvolle vragen.

Ik vertrek dus pas rond een uur of 10.00. En op een afstand van enkele tientallen kilometers merk ik dat er iets drastisch aan het veranderen is. Het gebied waar ik doorrijd wordt steeds dichter bevolkt, dorpen en steden zijn dichter tegen elkaar aangebouwd, de eindeloze natuur maakt plaats voor een meer ‘geciviliseerde’ omgeving, veeteelt legt steeds meer beslag op het land en de wegen worden drukker. Ik constateer dat met enige weemoed.

Tyngsjö

De plaats waar ik het eerste pauzeer is Tyngsjö: een wereldstad: 30 inwoners. Maar wat is het prachtig gelegen aan een meer en wat een schitterende houten kerk is er beschikbaar voor deze 30 inwoners (en natuurlijk ook de buurtschappen).

Ook hier valt me weer op hoe bescheiden Zweden zich opstellen: geen imponerende grote kerken, geen praalgraven op het kerkhof, geen banale patserige woonhuizen. Eenvoud en bescheidenheid voeren de boventoon. Daar kunnen we in Nederland nog van leren ook al acht ik de kans klein dat dat gaat lukken.

Sunnemo

Enkele kilometers verderop is het weer raak: In Sunnemo tref ik een prachtige rood geverfde houten kerk aan met muren die met shingles bekleed zijn. Het dak is eveneens met die shingles bekleed maar dan in het zwart.

In Sunnemo zou ook een oude ijzerfabriek te bezichtigen zijn en dat geldt ook voor Munkfors waar een oude staalfabriek te bezoeken zou zijn. Maar deze plekken die een bezoek waard zijn volgens de door mij vermaledijde routegids blijken niet te vinden te zijn. Ik ga er verder maar geen woorden aan vuil maken.

Ik overweeg een kleine omleiding te rijden naar Torsby om daar een museum van 20^e-eeuwse schilderkunst te bezoeken. Maar als ik me wat meer verdiep blijkt het niet meer dan een kunstenaarshuis te zijn dat mede geëxploiteerd wordt door een duur restaurant. Geen bezoek waard dus.

Marbacka

Uiteindelijk kom ik in Sunne aan. Nabij Sunne ligt het landgoed Marbacka. Dat is beroemd geworden doordat Selma Lagerlöf (1858-1940) er is geboren, er heeft gewerkt (niet alleen als schrijfster maar ook als boer) en er is gestorven.

Lagerlöf heeft in 1909 de Nobelprijs voor de literatuur gewonnen. Zij is vooral bekend geworden door het boek Nils Holgerssons wonderbaarlijke reis. Een jeugdboek waarin ze haar lezers bekend maakt met Zweden.

Tot mijn schaamte moet ik hier bekennen dat ik geen enkel boek van haar gelezen heb. Wellicht wordt het tijd om daar eens mee te beginnen. Het huis waar ze gewoond en gewerkt heeft is schitterend gelegen. Ook het huis zelf is de moeite waard om te bezoeken. Je snuift altijd iets van de sfeer op waarin de bewoonster geleefd heeft.

Echt zoeken naar een overnachtingsplek

Na dit bezoek moet ik op zoek gaan naar een overnachtingsplek. Dat is niet zo makkelijk als in de vorige weken toen ik een willekeurige zijweg kon inrijden om een prachtige plek te vinden. Het is nu echt even zoeken. Maar het is gelukt ook al is het een van de mindere plekken.

Ondanks mijn late aankomst toch vrij uitgebreid gekookt en met Luna gelopen in een korte droge periode. Wat dat betreft had ik weer geluk vandaag. Iedere keer als ik stopte om even te lopen of iets te bekijken werd het droog en scheen de zon zelfs even. Zal wel aan mijn zonnige karakter liggen.