Dag 42: Van Dallund naar Granberget

Een vergeefse tocht

Vandaag is niet mijn meest geslaagde dag om het zacht uit te drukken. Ik heb dan ook maar één foto gemaakt en als compensatie neem ik die twee keer in de tekst op (128/7.172 km).

Lycksele

Het is niet anders maar weer een korte blog. Het zit me niet mee vandaag.  De mooie overnachtingsplek aan een grindpad is niet ver gelegen van het plaatsje Lycksele. Lycksele wordt in de reeds door mij eerder verfoeide reisgids ANWB Camperboek Zweden beschreven als ‘stedelijk en bruisend’. Het is de oudste stad van Lapland en vindt zijn oorsprong in een traditionele Samische markt dat tegenwoordig een openluchtmuseum is. Daar moet ik toch eindelijk een samenhangend beeld kunnen krijgen van de cultuur van de Sami. Ik had het kunnen weten maar de realiteit is anders.

Als ik er aankom blijkt er een feestdag te zijn met kermis en al wat daarbij hoort. Bovendien is op het terrein waar het openluchtmuseum zou moeten zijn een show bezig met oldtimers en classics die alleen toegankelijk is tegen forse betaling. Ik loop het plaatsje binnen op zoek naar een bruisend centrum. Maar niets daarvan. Het is een klein stadje dat lijkt volgebouwd met gebouwen uit de 60-er en 70-er jaren van de vorige eeuw. Wat een troosteloze lelijkheid. Inderdaad dit is een plaats waar ik niet dood gevonden wil worden.

Ik ben nog steeds op zoek naar een opticien om mijn zonnebril te repareren. Er zijn er gelukkig twee: de eerste is gesloten en de tweede eveneens.

Ik loop een boekwinkel binnen om het aanbod te bekijken en spreek de eigenaresse. Ik verbaas me er over dat zelfs in de kleinere plaatsen er vrijwel altijd een boekhandel en een bibliotheek beschikbaar zijn. Ik zeg haar dat dat in Nederland economisch niet haalbaar zou zijn. Dat weet ze en hier is het ook niet echt een vetpot maar Zweden lezen nu eenmaal veel en graag en krijgen dat vanuit school en gezin mee. Van ontlezing is niet zo sterk sprake als dat het geval is in West-Europa. Tja waar een lange strenge winter al niet goed voor is.

Ik vraag haar ook even naar dat openluchtmuseum over de Sami. Het bevindt zich inderdaad op de plek waar ik eerder was maar zo stelt ze schamper vast: het stelt niet zo veel voor. Nou en als een Zweed zegt dat iets niet veel voorstelt dan kun je er zeker van zijn dat het ook inderdaad niets is. Weer een voorbeeld dat de kleinste bezienswaardigheid gepresenteerd wordt als een unieke ervaring. Wel een unieke ervaring is het maar niet in de zin waar ik op hoopte. Ruim 100 km voor niets gereisd.

Koelkastprobleem

Ik rijd weer terug in westelijke richting naar Vilhelmina maar daarvoor parkeer ik even op een mooie plek om te lunchen. Ik merk dat de koelkast niet goed functioneert. Nou zeg maar het helemaal niet doet. Mijn testervaring is gering om te bepalen wat het probleem is. Hij werkt wel op gas dus is het de koelkast zelf niet maar op de accu wil hij niet aanslaan. Na controle van de zekeringen blijkt die in orde te zijn. En daar stopt mijn kennis en kunde op het terrein van de elektronica.

Gelukkig ben ik niet ver van de grote plaats Vilhelmina en daar moet toch een bedrijf te vinden zijn die dit eventjes in orde maakt. Maar helaas het is zaterdag laat in de middag en op zondag wordt niet gewerkt. Dus wachten tot maandag. In die tussentijd kan ik bij stilstand op gas koelen. En nu maar hopen dat de geest van onze oude koningin mij gunstig gezind is op maandag.

De zaterdag zit er bijna op en op de zondag kan ik een stuk gaan lopen tot ik op de weer-app kijk en moet vaststellen dat er zondag en dinsdag een plens regen valt ter hoogte van 30 mm! Nu maar hopen dat het dak niet plotseling gaat lekken.

Mijn overnachtingsplek is niet ver gelegen van Vilhelmina in een mooi bosgebied. Nu het nog droog is van de gelegenheid gebruik maken om een vroege avondwandeling te maken.