De Svartisen-gletsjer

Op dag 6 van de camperreis Noorwegen moet ik eerst het probleem met het koelwater (dat later geen problem blijkt te zijn) zien op te lossen. Daarna rijd ik door naar de Svartisen gletsjer. Een korte boottocht en een langere wandeling brengen mij bij de voet van deze laag gelegen gletsjer. Ik beëindig de dag op een wonderschone overnachtingsplaats aan de rand van een snelstromende rivier.

Koelwaterproblemen

Zoals ik geschreven heb ben ik vandaag rond 9.00 uur, na het ontbijt, vertrokken naar de dichtstbijzijnde 2 garages. Daartoe moest ik van de E6 af van Trofors naar Hattjelldal. Een mooie weg die helemaal mooi werd toen ik een eland de weg over zag steken vlak voor de camper. Elanden zijn niet zo snel maar toch sneller dan ik de camera kon grijpen en instellen. Jammer. Om de eerste garage te bereiken moest ik volgens de TomTom de weg af. Een onverharde weg kwam uit bij een boerderij. Daar aangebeld om te vragen of men hier een garage kende. Er werd opengedaan door een vriendelijke jonge vader die vertelde dat er bij zijn weten hier nabij nog nooit een garage geweest was. De boerderij was prachtig gelegen met adembenemende uitzichten.

Naar het Noorden van Noorwegen

Dag 5 van de Camperreis Noorwegen leidt mij steeds verder weg van de bewoonde wereld. Nabij Grom pauzeer ik bij Fiskumfossen en het Namsen Lasakvarium. Het eerste is indrukwekkend; het tweede het tegenovergestelde ervan. Ik ga de grens naar Noord Noorwegen over en krijg een probleem met het koelwater. Besloten om vroegtijdig te overnachten in Trofors.

Ik heb nog nooit zo veel regen zien (en horen) vallen als vannacht. Ik was even bang dat de vers aangebrachte grond onder de camper zou wegvloeien en ik dus in de problemen zou komen. Maar dat bleek niet waar. Sterker: waar je in Nederland al snel hele bermen bij zware regenbuien ziet afkalven, was hier (zelfs op de onverharde weg hier naar toe) alles op zijn plaats gebleven. Vanochtend wakker geworden met….zon. Het was doodstil. Geen vogel te horen, geen verkeer of mensengeluid waar te nemen. Waar vind je dat nog in Nederland.

Ik ben rond 8.30 uur vertrokken in noordelijke richting. Ik moest via Trondheim rijden. Trondheim ligt aan een fjord met bergen er om heen. Dus als je de stad wilt ontsluiten dan moet je wel tunnels gaan graven. Nou, laat dat maar aan de Noren over. Ik denk dat ik in totaal 10 tunnels doorgereden ben variërend in lengte van 500 meter tot 3 km en mooi aangelegd. Ook Trondheim kent, zoals vrijwel alle steden, een buitengebied met veel industrieterreinen. Maar het mooie van Trondeheim is dat deze niet de gebruikelijke chaotische indruk maken en nog vele kilometers buiten de kern hun sporen nalaten. Nee, in Trondheim houdt het industriegebied vrij plotseling op en dan ben je gelijk in een mooi natuurgebied: hier dringt de stad zich niet op aan de natuur maar lijkt het of de overweldigende natuur zich opdringt aan de stad.

De Rondane route

Op dag 4 van de Camperreis Noorwegen rijd ik verder in noordelijke richting en bezoek eerst de Ringebu Stavkirke. Dan volg ik gedeeltelijk de Rondane Route die over een schitterend en verlaten plateau gaat. Ik bezoek de intieme Solla Kirke en stap uit bij de verschillende uitzichtspunten die volgen. Dan is het nog een stukje doorrijden naar de overnachtingsplaats in een zeer verlaten bos aan de rand van een meer bij Fannrem.

Vanochtend rond 9.00 uur vertrokken vanuit Gjovik. Het rechtervoorlicht bleek kapot te zijn en aangezien je overdag met licht moet rijden in Noorwegen leek het me beter om het gelijk te repareren. Ik had niet de goede lamp bij me. Dus bij de Statoil benzinepomp een lamp gekocht. Kreeg de lamp er niet uit. Hulp gekregen van een aardige medewerker van het pompstation. Ik had twee palletjes over het hoofd gezien. Nu is er dus weer volop licht.

De jongen vroeg mij waar ik vandaan kwam. Na mijn antwoord zei hij dat hij graag op reis naar Nederland zou gaan waarop ik provocerend antwoordde dat als je in Noorwegen woont er geen enkele reden is om naar het buitenland te gaan. Dat was de trigger voor hem om met een heel verhaal te komen. Hij was in de buurt van Gjovik geboren en daar nooit weggegaan ook al zou hij dat graag willen. Hij was te laag opgeleid om elders goed werk te kunnen krijgen. Er volgde een weemoedige klaagzang zoals die in het toneelstuk ‘drie zusters’ van Tsjechov wordt beëindigd met een meervoudig ‘Moskwa, nièt’. In dit geval dus: ‘Ikke Oslo’.

Nou lijkt mij Gjovik ook niet de opwindendste plaats om op te groeien. Lillehammer vond hij wel leuk. Ik vond hem wel erg passief en heb hem aangemoedigd als hij echt iets anders wilde er dan ook alles aan te doen en risico’s te nemen. Nog verder gesproken over de vraag of hij wel voldoende besefte dat hij in het welvarendste land ter wereld woont met werkelijk alle denkbare voorzieningen. Dat gaf hij wel toe maar hij accepteerde het als een vanzelfsprekendheid. Het doet bij mij de idee versterken dat als er werkelijk geen wezenlijke maatschappelijke uitdagingen zijn, mensen in hun denken in toenemende mate op zichzelf gericht zijn en dan heb je al snel de negatieve dingen voor ogen. Een dergelijke houding was mij een paar jaar geleden ook al in Oslo opgevallen.

Ik stond vlak bij de Macdonalds en kon daar van het internet gebruik maken. Maar helaas. De meeste pagina’s die ik wilde openen waren op een of andere manier geblokkeerd en de wifi versterker kreeg ik ook niet aan de praat. Dat was mijn portie levensellende.

Telemark

Dag 3 van de Camperreis Noorwegen leidt mij over een afwisselende route. Via de Grimsdalstunet ga ik naar het Telemarkmuseum en de daarnaast gelegen Stavkirke. Enkele kilimeters verderop ligt de stavkirke van Heddal. Dan is het nog een flink stuk rijden naar de overnachtingsplaats aan de haven van Gjøvik.

Vanochtend om 8.00 uur opgestaan. Ik was al eerder wakker geworden door de zonsopgang die al rond een uur of 4 plaatsvond.

Na het ontbijt vertrokken in de stromende regen. En dat is geen overdrijving: echt stromend water. Je vraagt je af wanneer al het water eindelijk eens op is daarboven. Vandaag nog niet want tot de avond heeft het vrijwel aan een stuk door geplensd van de regen.

Eerst de 9 naar het noorden gevolgd. Weer erg genoten van de prachtige meren langs de weg. Ik erger me niet aan de regen want kom er achter dat die ook zijn mooie kanten heeft in allerlei tinten grijs.

Onderweg viel me op hoeveel huizen er groen gebouwd zijn. Veel oude gebouwen hebben een dak met een isolerende mos- of plantenlaag. Maar ik zag ook dat dat bij nieuw gebouwde huizen weer gedaan wordt. Voorbij Valle de 45 genomen. En die gaat door een werkelijk schitterend middengebergte met soms steile en bochtige hellingen en soms smalle weggedeelten. Maar de wegen zijn goed en het verkeersaanbod is heel gering. Op sommige bergen was nog sneeuw te zien. Ook liepen er midden op de weg schapen die vrijwel niet bang waren voor mensen en het verkeer. Tenzij je ze benaderde op minder dan 2 meter. Dan brak de paniek uit.

Denemarken en Telemark

Op dag 2 van de Camperreis Noorwegen ben ik via een bezoek aan het stadje Ribe doorgereisd naar de veerhaven Hirtshals en met het veer naar Kristiansand gevaren. Vandaar doorgereden naar de overnachtingsplaats bij Bygland

Heel goed geslapen vannacht maar wel een paar keer wakker geworden. Het stroomde van de regen gedurende vele uren en dat maakt ook nogal veel lawaai op de camper. Na ontbijt afscheid genomen van mevr. Gejl en mijn gebruikelijk pak stroopwafels achtergelaten. Omdat ik relatief veel tijd had om naar Hirtshals (de veerhaven naar Noorwegen) te gaan heb ik besloten om eerst naar Ribe  te gaan. Van het internet begreep ik dat dit stadje, dat aan de westkust van Denemarken ligt, uitgeroepen is tot de mooiste stad van Europa. Dus vol verwachting, maar enigszins sceptisch ben ik daar naar toe gereden.

Ribe

Het was slechts een rit van 40 minuten. De hele rit in de stromende regen gereden in een wat saai landschap: graanvelden afgewisseld door aardappelvelden en af en toe een stukje bos. Bij Ribe kon ik makkelijk parkeren op de camperplaats. Gelukkig werd het iets droger. Dat wil zeggen het kwam niet meer continu met bakken uit de hemel. Dus het stadje ingelopen. Geen kip te bekennen. Zal wel mede door het weer komen. Het stadje is inderdaad prachtig met die typisch lage huizen, meestal zonder verdieping. En niet zo maar een incidenteel huis maar het hele centrum is in tact gebleven.

De kleurstelling van de huizen getuigt van een bijna kinderlijke vrolijkheid: rood, geel, gebroken wit. Typisch zo’n stadje zoals je dat in de Scandinavische jeugdfilms tegenkomt, met alleen maar gelukkige kinderen, en als er al een ongelukkig is dan is hij tegen het einde van de film toch ook wel weer gelukkig. Met dat ideaalbeeld hebben de tegenwoordige Scandinavische regisseurs van films en theaterproducties voor volwassenen definitief afgerekend: wat een somberheid en ongeluk krijg je voorgeschoteld. Helaas was de kathedraal gesloten die erg mooi schijnt te zijn hoewel de buitenkant dat niet suggereerde en niet erg goed paste in de architectuur van deze stad. Ik heb er ongeveer een uur rondgelopen en ben daarna naar het noorden gereden.