Een mislukte wandeling

Zoals gisteren gemeld wil ik vandaag op de veertiende dag van de camperreis Sardinië een wandeling maken door en langs de Riu Calaresu. Helaas, al na een enkele kilometer moet ik die wandeling staken omdat de struiken en de rivier het onmogelijk maken om verder te gaan. Ik breng de rest van de dag lezend door.

De wandeling door en langs de Riu Calaresu

Ik ben al vroeg wakker en ga om ongeveer 8.00 uur op pad. Niet ver vanwaar de camper staat is het beginpunt van de wandeling.

Ik schakel mijn GPS in en volg de richting die de pijl aangeeft. Al na een paar honderd meter moet ik de rivier oversteken en als ik aan de andere kant ben moet ik weer na een paar honderd meter weer terug naar overzijde. Een beetje vreemd. Dan gaat het bijna niet zichtbare pad door doornig struikgewas en weer moet ik een paar keer door de rivier lopen om hem over te steken. Het water is heerlijk koel maar als je tot je middel in het water staat vraag je je toch af of dit het doel van de wandeling moet zijn.

Door de Monte Tonneri

Ik rijd vandaag op de dertiende dag van de camperreis Sardinië weer iets naar het noorden. De route gaat door het vrij kale grondgebied met zijn vele kuddes koeien en geiten. Daarna kom ik in een tegenovergesteld landschap: Veel bos en veel groen. Ik bezoek onderweg de Nuraghe Ardasai en heb een wat teleurstellende lunchpauze. Ik eindig de dag bij een brug over de Riu Calaresu. Morgen begint mijn wandeling hier.

Spatten op de ruiten

Als ik wakker word rond 7.00 uur blijkt het vannacht licht geregend te hebben. Niet veel maar toch… Het is behoorlijk wat afgekoeld voor zolang als het duurt.

Gisterenavond nog pogingen gedaan om de sterrenhemel te fotograferen. Mijn eerste poging. Helaas was er ¾ maan dus er was veel te veel licht. Toch geprobeerd en alles rond de regel van 500 in de praktijk gebracht. Maar ik moet de regel flink naar beneden bijstellen. Als ik de regel toepas lijkt het wel of de foto’s overdag genomen zijn. Volgende keer maar weer meer uitproberen.

Op weg naar de Monte Tonneri

Ik rijd het droge en kale gebied door waar alleen maar aan veehouderij gedaan schijnt te worden. Overal koeien en geiten op de weg. Ik merk dat er flinke verschillen zitten in karakter van de diverse kuddes. Er zijn kuddes die al wegrennen als ze je zien aankomen. Maar er zijn er ook die gewoon blijven liggen met een blik van ‘probeer me hier maar eens weg te krijgen’. Maar uiteindelijk wint de Ducato het altijd. Met name bij de enkele bronnen die ik tegenkom is er veel vee aanwezig.

Te heet om ook maar iets te doen.

De temperatuur komt vandaag op de twaalfde dag van de camperreis Sardinië ruim boven de 30⁰C uit. Zelfs in de heuvels zal het niet koel genoeg zijn om ook maar iets te ondernemen. Ik beperk me vandaag op de twaalfde dag van de Camperreis Sardinië dan ook maar tot een paar kilometer verder reizen en benzine tanken.

Geen nieuws

Gerard vertelde me ooit zich dood te ergeren aan de vaak onbenullige berichten in kranten. Waarom moet iedere dag een vast aantal pagina’s gedrukt worden. Hij had een ander business model in zijn gedachten: Druk alleen relevant nieuws af en als er geen relevant nieuws is dan laat je slechts 1 pagina uitkomen met als kop: ‘Vandaag is er geen nieuws’. Briljant!

Wel Gerard ik kan aan je wens voldoen:

VANDAAG IS ER GEEN NIEUWS

Nou ja toch wel een beetje nieuws. Er is dan wel geen opzienbarend nieuws maar er gebeurt toch van alles.

Op weg naar route 2

Door de voortdurende hitte heb ik dan toch maar besloten om het weer hoger op en koeler te gaan zoeken op deze negende dag van de camperreis Sardinië. Het is weer een half hoog gebergte met aangenamere temperaturen. Ik moet ongeveer 120 km reizen maar laat me onderweg vele keren afleiden om van uitzichten te genieten en om een bezoek te brengen aan heel bijzondere graven.

Ochtendbad

Ik heb niet zo goed geslapen en ben al om 7.00 uur wakker. Omdat ik toch niet meer inslaap sta ik op, trek mijn zwembroek aan en loop de 50 meter naar het strand en duik de heerlijk koele zee in. Thuis vrees ik altijd een koude douche en hier spring ik er vanzelf in. Het is heel verkwikkend en ik ben de enige op het strandje. Als ik na een uur uit zee kom en me sta te drogen in de zon komt er een leeftijdsgenoot langs die al joggend een schijnbaar dagelijks vast parcours aflegt.

Ik vraag of hij zijn dagelijkse oefeningen doet en met een meewarig gezicht zegt hij Ja. Het is duidelijk: hij heeft er niet veel zin in maar vindt dat het toch moet gebeuren. Ik vertel hem met horten en stoten mijn min of meer gelijke ervaringen. ‘Ja’ zegt hij, ‘oude auto’s hebben meer onderhoud nodig en oude mensen ook.’ En hij vertrekt weer door rechtsomkeert te maken.

Ik ruim de camper een beetje op, douche me om van het zoute water af te komen en rond 9.00 uur vertrek ik. Het was niet zo een heel mooie plek maar de nabijheid van zee maakt veel goed.

Water en kerken

Op dag acht van de camperreis Sardinië leg ik de ongelooflijke afstand van 50 km af. Het begint met water tanken, dan twee kerken en tenslotte eindig ik in zee.

De kwaliteit van water

Ik ben vroeg op en heb goed geslapen. Na douchen en camper schoonmaken rijd ik om ongeveer 8.00 uur weg. Ik ga het laatste stuk van route 1 rijden. Daar heb ik dus 5 dagen over gedaan. Straks kom ik nog tijd te kort om alle routes te rijden.

Ik rijd de weg steil af naar beneden naar de SS392. Mij is verteld dat als ik een paar kilometer op deze weg rijd ik aan de linkerkant een parkeerplaats zal tegenkomen met tal van waterbronnen. En dat klopt.

Ik kom bij een kleine parkeerplaats waar al vijf auto’s staan maar er is net nog plaats voor mij. Er zijn vijf watertappunten die gul water laten uitstromen. Ik sta er naar te kijken als een Arabier in de woestijn: wanneer zal het stromen van het water ophouden?