Dag 51: Van Casale Zappulla Ragusa naar Buscemi

Het nog niet ontdekte Sicilië

Vandaag rijd ik weer richting de oostkust en bezoek daarbij twee niet zo heel bekende stadjes. Waarvan de eerste: Mitello Val di Catania wel heel erg mooi is. Het tweede Buccheri is wat minder opzienbarend. Ik vind een overnachtingsplek in een mooi pijnbomenbos. (124 km).

Omrijden

Ik ben gisteren wel behoorlijk uit de koers geraakt mede door het gegeven dat het meer moeite dan gewoonlijk kostte om een geschikte overnachtingsplek te vinden.

Het weerbericht

Voor de zoveelste keer op deze reis klopt er van de weersvoorspelling niet veel. Ik heb van iemand gehoord dat dat jaarlijks in de maanden april en mei veel voorkomt. Helaas valt het nadeel naar mijn kant. Dus overwegend bewolkt en de temperaturen vallen ook wat minder hoog uit. Meestal klaart het aan het einde van de dag op maar de volgende morgen raakt het geleidelijk aan weer bewolkt.

Na mei wordt de weersverwachting ineens veel beter. Lijkt me ook logisch want je kunt gewoon iedere dag tot en met september mooi weer voorspellen. Het komt altijd uit.

Op weg naar Militello Val di Catania

Ik moet ongeveer 40 km rijden naar Militello Val di Catania. In geen van mijn reisboeken wordt dit stadje genoemd. Alleen het Siciliaans Verkeersburo noemt deze stad. Dit keer hebben ze het bij het rechte eind. Ik ga er met niet al te hoge verwachtingen naar toe. Ongeveer 20 km vóór Militello begint het landschap flink te veranderen het wordt een glooiend heuvellandschap met gras en koren en vooral heel veel windmolens.

Ik schat dat het er meer dan 1.000 moeten staan. Ze zijn vaak van oudere datum wat af te leiden is van de bouw. Het lijken wel kleine Eiffeltorens. Ook staan er enkele verdeelstations om de gewonnen energie te transporteren. Ondanks de vele windmolens is het landschap mooi en het maakt eens te meer weer duidelijk hoe gevarieerd het landschap van Sicilië is.

De niet zo hoge verwachtingen van deze stad blijkt voor 100 % onterecht te zijn. Want wat een verrassing: Het blijkt een heel sfeervol stadje te zijn met een hoge monumenten-dichtheid. Ik heb de afgelopen weken vrij vaak gewisseld van stad of dorp die ik als mooiste kenmerkte. Na mijn positieve oordeel over Scicli waar ik gisteren zo enthousiast over was, moet ik nu alles weer heroverwegen. Wellicht vind ik nu Militello Val di Catania het mooiste. Ik weet het inmiddels niet meer. De buitenwijken zijn niet heel erg boeiend maar dat verandert totaal als ik de binnenstad inloop.

Militello Val di Catania

Als ik een sfeervol woonstraatje naar beneden afloop kom ik aan bij een prachtig maar hard aan restauratie toezijnd palazzo. Ik word spontaan aangesproken door een oudere man die me wil overtuigen van de schoonheid van dit huis wat absoluut niet nodig is. Ik zie het zelf ook wel. Ik zeg hem dat mijn Italiaans heel slecht is en dat hij langzaam moet praten. Hij overweegt dat even maar gaat vervolgens in dubbele snelheid voort met zijn verhaal. En als hij klaar is schudt hij mij stevig de hand en wenst me een goed verblijf.

Ik lees inmiddels dat kortgeleden de stad is opgenomen in de World Heritage List van Unesco. Terecht zo zal blijken. Om de hoek van het palazzo staat de kerk en de voormalige abdij van S. Benedictus. Prachtig gerestaureerd aan een heel mooi plein met andere huizen en palazzi.

Ik loop een route door dit stadje heen en ik val van de ene verbazing in de andere. Het kleine stadje telt meer dan 20 kerken. Op een gegeven moment tel ik op een oppervlakte van nog geen 150 bij 150 meter 5 kerken en diverse palazzi.

Waar je ook kijkt de barok straalt je overal tegemoet. De oorzaak ervan is dat bij de grote aardbeving van 1693 vrijwel alle na-middeleeuwse gebouwen verwoest zijn en er daarna een heel stedenplan is ontwikkeld waarbij eigenlijk alleen maar barokke gebouwen werden neergezet. Er zijn een paar uitzonderingen: de stevige huizen en paleizen uit de middeleeuwen.

Frustrerende reisadviezen aan het einde van mijn reis

Op een pleintje zitten drie mannen met elkaar te praten op een bankje. Ze zien dat ik lang naar de vijf eerder genoemde kerken sta te kijken. Een van hen vraagt of ik het mooi vind. Ja dat kan ik alleen maar beamen. Je moet wel een cultuurbarbaar zijn als je dit niet indrukwekkend vindt ook al houd je wellicht niet van de barok. Een van hen weet er veel van af en wijst me op allerlei details die ik op het eerste oog zelf niet in de gaten had.

Ze zijn alle drie in deze stad geboren en getogen en kennen nog de tijd dat de schoonheid van deze stad niet erkend was en er veel verval was. Nu gaat het de goede kant op. Er komen veel fondsen binnen en de hele stad maakt een boost mee. Dat is enerzijds goed maar aan de andere kant vrezen ze ook dat het een te grote toeristische trekpleister gaat worden en dat het wat dat betreft richting Venetië gaat.

Ik zeg dat ik het herken en dat ik oorspronkelijk uit Amsterdam kom waar het toerisme ook niet echt meer onder controle is. Een van de mannen heeft daarover een artikel in een van de kranten gelezen en deelt die angst.

Daarna praten we nog wat over mijn reis die inmiddels bijna 2 maanden duurt. Gelukkig heb ik de kaart bij mij met de routes en die willen ze zien. Ze zijn onder de indruk maar nog geen half uur later hebben ze me geheel gefrustreerd: Ohhh bent u daar geweest, dan bent u waarschijnlijk ook daar en daar in de buurt geweest. Nee dus. Oei dan heeft u wat gemist. Zo gaat dat lange tijd door. Ze weten bij ieder bezoek wel een alternatief te bedenken dat nog mooier is. Leuk hoor zo’n gesprek.

Het is inmiddels half drie en ze moeten weer aan het werk. Ze wensen mij nog een mooie reis en vinden dat ik nog een keer moet terugkomen om hun suggesties op te volgen.

Buccheri

Nog zo een onbekend stadje is Buccheri, ca. 20 km verderop. Mijn verwachtingen zijn weer hoog opgestookt door de vorige stad. Maar dan zul je zien: hier valt het tegen. Het is wel een gezellig stadje met een groot centraal plein waar zich het hele sociale leven blijkt af te spelen. Maar het is een armoedig stadje met niet zo veel mooie gebouwen. Wel zijn er twee bijzondere kerken. Eén met de langste trap die ik hier gezien heb die naar de kerk leidt en dus de status van deze moederkerk benadrukt en een gave kerk die ingepakt zit tussen huizen met een heel klein verhoogd pleintje. Leuk stadje om doorheen te lopen maar het haalt het niet bij Militello val di Catania.

Het is inmiddels 18.00 uur geworden en ik ga op zoek naar een overnachtingsplek. Deze streek is een bosrijk gebied en ik vind mijn overnachtingsplek dan ook aan de rand van een prachtig pijnbomenbos. Een waardige plaats voor een van mijn laatste overnachtingen op Sicilië.

Delen met je netwerk?
(Visited 27 times, 1 visits today)