Camperreis Ierland: Dag 32: van Glengesh Pass naar Churchill

Regen, regen, regen

Vandaag een overwegend grijze dag met meer dan genoeg regen. Desalniettemin ga ik op pad. Ik rijd eerst langs de kust en stap verschillende keren uit ondanks de regen. Dan gaat de route het binnenland in om uiteindelijk aan te komen bij Glenvaegh National Park. Het kasteel dat ik daar wil bezoeken is helaas gesloten. Door naar Glebe House met een interessante kunstcollectie: gesloten. Ik overnacht bij Churchill. Dat me dat nog mag overkomen. (103 km).

Langs de kust van het hoge noorden

Ik ben rond 9.00 uur weer op pad gegaan. Ik rijd eerst van de indrukwekkend Gengesh Pass omlaag. Dan leidt de weg langs de kust. De kust is hier heel anders: geen hoge kliffen maar veel zandstrandjes en estuaria die over een grote breedte bij eb droogvallen.

Ik kom wel in een wirwar van omleidingen terecht. Er wordt in de regio Donegal heel veel geïnvesteerd in het wegennet. En niet op de manier van gaten vullen en stukken opnieuw asfalteren maar opnieuw (brede!) wegen aanleggen met daarnaast vaak fietspaden. Met name op de zaterdag en de zondag wordt het verkeer hinderende werk uitgevoerd.

De regio bereidt zich voor op meer toerisme. Het bordje omleiding staat alleen bij de wegblokkades en voor de rest moet je het zelf maar uitzoeken. Maar Ieren zijn hulpvaardig dus waar je ook vraagt, je krijgt uitgebreid antwoord. Het valt me wel op dat velen niet gewend zijn om kaarten te lezen. Ze staan wat verdwaasd naar de kaart te staren zich afvragend waar we nu zijn. Maar samen komen we er uit.

Narin

In Narin stop ik om een paar kilometer te wandelen over het harde brede strand. Het is zaterdag dus er kunnen sportieve uitdagingen aangegaan worden. Een jongen van een jaar of 25 sleept een minuscuul roeibootje over het strand om zoals hij zegt een paar uurtjes te roeien over de zee. Met dat bootje zou ik nog niet op een windstil meer op zwemafstand van de oever durven varen.

Verder zijn er veel vrouwen die niet hardlopen maar stevig doorwandelen. Ik heb dat door heel Ierland veel gezien; het is een ware rage.

Ook kom ik een jonge vrouw tegen op slippers en badjas die even ‘lekker’ gaat zwemmen. Ik heb het al koud met trui en windjack. Ze zegt dat ze het een paar keer per week doet totdat het te koud wordt maar momenteel is het zeewater nog 14 graden dus dat gaat nog best. Ik heb maar niet gewacht of ze weer levend uit de zee terugkwam.
Het gaat verder langs de kust met schitterende uitzichten over de drooggevallen estuaria; een landschap dat ik nog niet eerder in Ierland was tegengekomen.

Burtonport

Uiteindelijk kom ik Burtonport aan. Het is een kleine vissershaven voor grotere vissersschepen en twee veerlijnen naar het voor de kust liggende eiland Arranmore.

Glenvaegh National Park

Dan gaat het door een vrij eentonig landschap richting Glenvaegh National Park. Het is inmiddels hard gaan regen dus van de voorgenomen wandeling gaat het helaas niet komen. Bovendien krijg ik steeds meer last van mijn heup.

Geen wandeling maar ik kan in ieder geval Glenveagh Castle nog bezoeken. Het kasteel is in de in Schotland veelvoorkomende Baronial stijl gebouwd (een soort Olie B. Bommel kasteel). Maar helaas ook dit kasteel is gesloten maar de aan het meer gelegen tuinen zijn wel te bezoeken. Mooie tuinen, wild, informeel en formeel. Ze zijn er in alle maten en soorten. Maar ja, in de regen stemt zo een bezoek wel weemoedig.

Naar Churchill

Dan de laatste kilometers: Ik wil de Glebe Gallery bezoeken. Een bijzondere moderne kunstverzameling. Maar ook hier helaas: een paar dagen geleden voor de rest van het jaar gesloten.
Dan maar op zoek naar de geboorteplek van de regionale heilige St. Colmcille? Niet gedaan; te veel ruïne en in die regen heb ik er geen zin in.

Een beetje gefrustreerd ga ik even buiten Churchill aan het mooie Gartan Lough mijn overnachtingsplek zoeken en vinden. Als troost extra lekker koken en een goede wijn. Morgen wel bewolkt maar geen regen!