Camperreis Normandië dag 2: Van Romescamps naar Cayeux sur Mer

Op bezoek bij Claude Monet

De tweede dag van de Camperreis Normandië begint met een bezoek aan het woonhuis van de Franse impressionist Claude Monet en het nabijgelegen Musée Giverny Impressionnismes. Daarna rijden wij door naar Le Tréport waar we in het begin van de avond aankomen en waar we van een fantastische vismaaltijd genieten. Laat in de avond rijden we naar onze eindbestemming Cayeux sur Mer waar we een bijna verlaten overnachtingsplek vinden nabij de zee.

Giverny

Vanochtend zijn we niet zo heel vroeg opgestaan en zijn we na een ontbijt rond 10.00 uur vertrokken naar Giverny. Giverny is het dorp waar Claude Monet in 1890 het huis heeft gekocht waar hij tot aan zijn dood gewoond en gewerkt heeft. Het woonhuis is vooral bekend om de fraai aangelegde tuinen en vijvers van het huis. Het is nog vroeg in het jaar en mijn verwachtingen zijn niet hooggespannen met betrekking tot de tuinen. Er is nauwelijks nog een groen blaadje aan de bomen te bekennen. Laat staan dat er veel bloeiende planten te bewonderen zijn. Maar ik blijk me vergist te hebben.

De weg naar Giverny is niet heel erg opwindend. Het achterland van de noordelijke Normandische kust is ronduit saai te noemen. Vroeg in de middag komen we in Giverny aan. Al op de parkeerplaats die plaats biedt aan vele honderden auto’s, blijkt dat het gelukkig niet heel erg druk is. We hoeven dus niet in drommen voetje voor voetje schuifelend het huis en de tuinen te bezoeken.

 

Het woonhuis van Claude Monet

We beginnen met een bezoek aan het woonhuis. Het huis ziet er van buitenaf heel groot uit maar al spoedig blijkt dat het een heel smal huis is waar de kamers achter elkaar aaneengeschakeld zijn. In werkelijkheid is het dus veel minder groot dan ik van te voren verwacht had. Het huis heeft aan de voorkant een balkon over de hele lengte van het huis van waaruit je een prachtig uitzicht hebt op de tuinen. Indrukwekkend is de woonkamer/het atelier van Monet. Aan de muren hangen facsimile’s van de schilderijen die Monet via koop en ruil verkregen heeft. De kamer is mooi licht, hoog en sfeervol.

De gele eetkamer is eveneens heel fraai en ook voorzien van tal van schilderijen. Bijzonder is dat de tegelvloer over precies dezelfde tegels (grootte, kleur en patroon) beschikt als onze eetkamer. Helaas beschikken wij niet over de schilderijen waar Monet wel over beschikte. We moeten nog even sparen.

De aansluitende keuken is voorzien van blauw tegelwerk en serviesgoed. De keuken is nog geheel in tact inclusief een indrukwekkende set van vele koperen pannen.

De slaapkamers en badkamers van Claude Monet, zijn tweede vrouw Alice Monet en zijn stiefdochter Blanche bevinden zich op de eerste etage. De kamers zijn relatief eenvoudig ingericht. Maar overal hangen belangwekkende schilderijen; zelfs op de badkamers.

Naast het woonhuis is een grote hal gebouwd waarin Monet zijn bekende serie doeken met waterlelies heeft geschilderd. De ruimte doet nu dienst als souvenirshop.

 

De tuinen van Claude Monet

Na het bezoek aan het woonhuis bezoeken we de tuinen. Zoals eerder gemeld had ik er geen hoge verwachtingen van. De winter is immers nog niet eens afgesloten en ik verwacht een kale tuin te zien. Maar niets is minder waar. De tuin is voorzien van vele voorjaarsbloeiers en een groot aantal bomen staat vol in de bloesems. Het is natuurlijk heel wat anders dan de kleurenpracht die een zomerse tuin moet laten zien maar het is zeker geen kale vlakte.

De huidige beplanting doet volgens de borden recht aan het beplantingsplan dat Monet zelf gemaakt heeft. Ik begin jaloers te worden. Als ik zie hoeveel moeite het mij al kost om mijn 700 vierkante meter tuin een beetje toonbaar te houden dan kan ik me niet voorstellen dat Monet in staat was er zo een fraaie tuin van te maken en daarnaast nog veel tijd te vinden om te reizen en te schilderen.

De bloementuin wordt begrensd door een doorlopende weg. Via een tunneltje onder de weg door kom je in de vijvertuin waar Monet zijn inspiratie opdeed voor zijn vele schilderijen van waterlelies die door de tijd heen steeds abstracter werden. Het is werkelijk een magnifieke tuin.

Het Musée Giverny Impressionnismes

Na een korte koffiepauze bezoeken we het Musée Giverny Impressionnismes. Er is net een week geleden een interessante tentoonstelling geopend: Monet – Auburtin. Een vergelijking dringt zich op. Auburtin wordt in het perspectief van het werk van Monet gepresenteerd. Beide schilders zijn impressionisten. Maar beiden hebben toch een heel eigen herkenbare stijl. Ik geef toch de voorkeur aan het werk van Monet. Alhoewel fraai, is het werk van Auburtin vlakker van aard. Dat is mooi te zien aan de hand van een schilderij van een kerk op een heuvel langs de kust (zie de fotogalerij).

Net als Monet heeft Auburtin een flinke ontwikkeling doorgemaakt. Zijn vroege werk werd gedomineerd door schilderijen van bos- en waternimfen. Door de tijd heen wordt het werk eenvoudiger maar raakt daardoor steeds meer de kern die Auburtin naar voren wil brengen. Een enkel schilderij laat al wat kubistische trekjes zien.

 

Le Tréport: restaurant Le Saint Louis

Na het bezoek aan Giverny rijden we door naar de kust. Rond 19.00 uur komen we in Le Tréport aan. Het blijkt een leuk stadje te zijn dat Godlof in dit seizoen nog niet overstroomd wordt door toeristen. Dat zal in de zomer wel anders zijn afgaand op de vele parkeerplaatsen voor auto’s en bussen. We besluiten om te dineren in Le Tréport in een klassiek uitziend visrestaurant: Le Saint Louis. Het blijkt een uitstekende keuze te zijn ondanks het feit dat het restaurant (volgens ons) onterecht slechts 3 van de 5 sterren krijgt.

Irina neemt als voorgerecht 9 oesters en ik kies voor een schotel met kreeftjes, garnalen en diverse schelpen. Het hoofdgerecht bestaat voor Irina uit een mooie vleugel van een rog en ik kies voor een schotel met 3 vissoorten. Daarna de niet te passeren kaas en tenslotte een nagerecht van ijs met ingemaakte kersen voor Irina en een perensorbet (niet zo heel erg geslaagd). De maaltijd wordt begeleid door een prima witte huiswijn.

De bediening is ook top: een vriendelijke moederlijke ober die de mobieltjes voor ons oplaadt, foto van ons maakt, de oesterschelpen voor Irina inpakt en uitvoerig laat zien welke gerechten we kunnen krijgen omdat we niet de namen van alle vissoorten in het Frans machtig zijn. Kortom: volgens ons een ondergewaardeerd restaurant.

Cayeux sur Mer

Na de maaltijd rijden we nog een twintig minuten naar het noorden om bij Cayeux sur Mer een overnachtingsplek vinden op een parking vlak aan zee. Er staat maar één andere camper. Maar ook hier zal het in de zomer wel gedaan zijn met de rust. We gaan rond 23.00 uur naar bed en vallen gelijk in slaap na deze mooie dag.