Camperreis Griekenland dag 10: Van Pyrgos naar Pefkes

Dit zijn de helden van mijn reis. Zij hebben er hard aan gewerkt om de camper weer aan het rijden te krijgen. En het is ze gelukt. Super monteurs!!!

Αυτές είναι οι ήρωες του ταξιδιού μου. Έχουν εργαστεί σκληρά για να πάρει πίσω την οδήγηση του RV. Και τα κατάφεραν. Σούπερ μηχανική !!!

Camper gerepareerd

Op de 10e dag van de Camperreis Griekenland is de auto gerepareerd. Daarna rijd ik een paar kilometer door naar Olympia om boodschappen te doen en te eten.

De garage gaat al om 7.30 uur open maar eerst moeten de klanten geholpen die al een reparatieafspraak gemaakt hadden. Daar heb ik alle begrip voor. Dus de G&C-stoel weer buiten neergezet om mijn leeswerk voort te zetten. De afgelopen dagen heb ik heeeeeeel veel gelezen. In een eerder bericht vermeldde ik dat ik begonnen was aan de pil ‘leven tot elke prijs’ van Kristina Sandberg. Ik ging er van uit dat ik daar de hele reis wel genoeg aan zou hebben maar gisterenavond heb ik het uitgelezen, tijd zat. In een woord: indrukwekkend.

De eerder gemelde teloorgang van het gezin zet zich ook in de laatste helft van het boek voort, stapje voor stapje. Het boek eindigt niet met een definitief einde maar de ontwikkelingen die zich aan het einde voordoen geven niet veel hoop dat het leven een betere wending zal nemen.Vanochtend begonnen aan weer zo’n pil: ‘Het achtste leven (voor Brilka)’ van Nino Hratischwili, een Georgisch auteur die inmiddels al vele prijzen met name in Duitsland heeft gewonnen. En terecht. Het betreft een familieroman die zich afspeelt met name in de periode 1890 tot heden. Op Dostojewskiaanse manier wordt de familiegeschiedenis ontrafeld tegen de achtergrond van de boeiende maar wrede Russische geschiedenis.

Ook weer een fenomenaal boek dat messcherp laat zien hoe men met veel idealisme het socialisme omarmd heeft (met uitzondering van een groot gedeelte van de welvarende klasse) maar door de jaren heen het verval van het systeem moet meemaken door slecht leiderschap, machtswellust, angst voor de tegenstander, corruptie, incompetentie en meer van die ellende. Het komt voor een groot deel overeen met het boek ‘De fluisteraars’ dat ik ruim een jaar geleden gelezen heb en dat ook op beangstigende wijzen weergeeft hoe het netwerk van ‘wetgeving’ zich sluit rond de bevolking en er toe leidt dat onderling verraad dagelijks voorkomt en tot deportatie en de dood van vele miljoenen Russen heeft geleid.

De laatste reparatiefase

Genoeg van deze mooi beschreven ellende. Rond 12 uur komt de monteur vrolijk naar de auto gestapt om het nieuwe relais te installeren. Maar wat blijkt het is niet de definitieve oplossing. Er moet nog een onderdeel vervangen worden. Het hulpje van de monteur wordt er op uitgestuurd. De bus wordt weer in de garage gereden omdat het daar koeler is en al het gereedschap bij de hand is.

Ik ga buiten in de schaduw maar verder lezen en zie dat het hulpje tot 2 keer toe het erf af racet op zijn brommertje om een kwartier later weer terug te keren met een plastic zakje met waarschijnlijk weer een nieuw onderdeel. Ik begin nu toch een beetje pessimistisch te worden. Maar rond 15.00 uur wordt de bus weer naar buiten gereden en met een grote glimlach wordt gemeld dat het probleem nu opgelost is.

Via de Google-translate hoor ik dat het zo lang geduurd heeft omdat er normaliter met een elektronisch diagnosesysteem gewerkt wordt. Maar deze motor stamt uit 2002 en daar werkt een dergelijk systeem niet bij. Daarbij komt dat tot enkele jaren gelden dieselmotoren voor auto’s in Griekenland niet toegestaan waren en er dus niet veel ervaring is met de oudere dieselmotoren. Er moet dus veel telefonisch overleg plaatsvinden met diesel experts. De monteur wil een testrondje met mij rijden. Hij belast de motor zwaar, stopt de motor, start de motor en dat doet hij verschillende keren.

Lijkt mij nu in orde. Maar nee hoor de monteur wil er zeker van zijn dat alle systemen die mede afhankelijk zijn van het nieuwe relais goed werken. Dus weer de garage in om het koelsysteem te testen. De motor blijft bijna een half uur stationair draaien en de temperatuur blijft normaal. Ik opgelucht dus. Maar de monteur nog niet. Hij wil eerst weten of bij verdere verwarming van de motor de ventilator wel aanslaat. Dat doet hij. Ik weer opgelucht. Maar de monteur weer niet. Hij wil er zeker van zijn dat bij het vervolgd stationair draaien van de motor de ventilator ook weer uitgaat. En dat doet hij gelukkig.

Nu verschijnt er een verlossende glimlach op zijn gezicht. ‘Alles OK!!! en zijn assistent applaudisseert, ik doe maar mee. Dan de rekening betalen van de laatste twee dagen: 80 Euro inclusief de nieuwe onderdelen. Ik besluit dan om, zelfs voor Nederlandse begrippen, een heel forse fooi te geven. Ze zijn verbijsterd maar uiteindelijk zeer blij. Omarming en nog wat foto’s maken die ik later zal opsturen. Rond 16.30 uur rijd ik de poort uit (1,5 uur na sluitingstijd) nagezwaaid door de monteurs. Ik ben zeer opgelucht dat de klus geklaard is maar neem ook met enige weemoed afscheid van deze monteurs die niets te veel was om de auto weer goed rijklaar te krijgen.

Nu rijd ik terug naar Olympia. Ik moet daar op het postkantoor zijn en wat boodschappen doen. Ik besluit er ook maar wat te gaan eten (lamskoteletten). Postkantoor is helaas gesloten. Gaat morgen om 8.00 uur weer open. Dan terug naar de auto om tussen Olympia en Krestena een overnachtingsplaats te zoeken.

Ik vind er een bij een steile bergwand temidden van een jonge olijfboomgaard nabij Pefkes. Ik schrijf het verslag en lees nog maar weer wat en bel Irina. Nu maar hopen dat morgen bij een koude start het probleem nog steeds verholpen blijkt te zijn. Ik heb er echter vertrouwen in. Morgen hoop ik dus echt weer met de reis verder te kunnen.