Graduation Day Alex

Bachelor International Business

Op 13 juli 2018 ontving Alex zijn bachelor diploma International Business van Zuyd Hogeschool. Het was in alle opzichten een schitterende dag. Een mooi begin in Mechelen, de ceremonie van de diploma-uitreiking in Riemst, een tussenstop op buitengoed Slavante in Maastricht en tenslotte een prachtig diner in Château Neercanne. En dat alles onder een wolkeloze hemel met (te) aangename temperaturen. Alex blij en trots. Tony, zijn broer, ook blij en trots en dan kunnen de ouders niet achterblijven: Moeder Irina zag een van haar levensdoelen in vervulling gaan en ‘Vader’ Hans ook gelukkig en dankbaar dat alles zo goed gelopen is. Wat hebben het getroffen met onze zonen!!!

 

Vertrek uit Mechelen

Het is inmiddels bij ons traditie geworden om bij het in ontvangst nemen van diploma’s en het starten van een opleiding een serie foto’s van ons allen voor ons huis te maken. Het is mooi, maar het stemt ook wel melancholiek, om te zien hoe door de jaren heen de jongens zich langzaamaan van kind, via puber, tot jong volwassene hebben ontwikkeld. En bij moeder en vader? De grijze haren nemen toe, we zijn niet meer zo recht van lijf en leden als 10 jaar geleden. Bovendien deed zich het volgende fenomeen voor: Alle jaren hiervoor reden wij de kinderen van hot naar her; wij voorin de auto en de kinderen op de achterbank. Vandaag werden de rollen omgedraaid: de kinderen voorin en de ouders op de achterbank in de auto van Tony. Dan begin je je wel oud te voelen maar met grote dankbaarheid.

Diploma-uitreiking

Rond 13.30 uur werden we verwacht bij het Restaurant Onder de Brug in Riemst waar de diploma-uitreiking zou plaatsvinden. Maar omdat het de opleiding International Business betreft moet ik eigenlijk spreken van een Graduation Day of een Commencement Day. Maar het komt allemaal op hetzelfde neer: het diploma is behaald en kan in ontvangst genomen worden.

Alex heeft de laatste jaren keihard gewerkt voor zijn studie. Hadden we aanvankelijk wel wat zorgen of het allemaal goed zou lopen omdat hij vier jaar geleden nog niet zo veel studiediscipline had, de laatste twee jaar moesten we hem vaker manen om toch ook even pauze te nemen of uit te gaan in de stad. Voor mij is het echt een genot en een bron van vreugde om te zien hoe Alosjka zich ontwikkeld heeft tot een autonoom respectvol persoon met een sterk karakter die evenwichtig in het leven staat.

De opleiding heeft hij in vier jaar afgerond. Inhoudelijk vond hij het interessant en de internationale oriëntatie van de opleiding heeft hem sterk gevormd. Met name zijn half jaar durende studietijd in Canada. Ook in Nederland had hij enkele docenten die hem sterk geïnspireerd hebben. Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat er ook veel ergernissen waren. De claim van de opleiding dat ze sterk zijn in studentbegeleiding en over een fantastisch docententeam beschikken kan niet geheel waargemaakt worden. Bij te veel docenten moesten we constateren dat de inhoudelijke kennis vaak ondermaats was, didactische vaardigheden onvoldoende ontwikkeld waren en de zelfdiscipline vaak onderontwikkeld was speciaal in een situatie waarin de docenten een grote mate van autonomie hebben. Te vaak heb ik moeten interveniëren om een voorgenomen fout besluit terug te draaien en in de goede richting om te buigen of om tot spoed te manen bij het nakomen van beloftes. Het is uiteindelijk allemaal goed gekomen maar vaak heb ik, wellicht wat dik aangezet, verzucht of de studenten hun diploma zouden behalen dankzij de opleiding of ondanks de opleiding.

Ondanks het voorgaande was de Graduation Day goed georganiseerd. Een mooie locatie en een gesmeerd lopend programma. Voor alle studenten waren er een paar persoonlijke woorden, die veelal door de ouders of vrienden aangeleverd waren.

Na de diploma-uitreiking was er dus tijd voor de receptie waarbij afscheid genomen kon worden van mede-studenten en docenten. En dan is er de welverdiende vakantie om daarna verder te studeren bij de Universiteit Maastricht in de master-opleiding.

Buitengoed Slavante

Om de tijd te overbruggen tussen de diploma-uitreiking en het diner hebben we nog bijna twee uur doorgebracht bij een van onze favoriete locaties in Maastricht: Buitengoed Slavante. Een mooi casino-gebouw uit het begin van de vorige eeuw met een mooi uitzicht vanaf de Pietersberg op Maastricht en de Maas.

Château Neercanne

Alosjka had mij al meerdere keren laten weten dat hij het zo leuk zou vinden om een keer in een echt sterrenrestaurant te eten. Dus de belofte was makkelijk gemaakt dat we dat zouden doen als hij zou slagen voor zijn bachelor opleiding. We hebben de locatie tot het laatste ogenblik geheim kunnen houden. Pas toen hij het kasteel aan het eind van de weg zag liggen besefte hij waar we naar toe gingen: grote tevredenheid.

Voorafgaand aan het diner hebben we nog wat gedronken op het terras van de bijbehorende l’Auberge met een mooi uitzicht over het Jekerdal. Bij die gelegenheid hebben we hem de felicitatiekaart gegeven met de toezegging dat hij namens ons allen een nieuwe computer mag aanschaffen. Ook hebben we oma in Riga geïnformeerd en foto’s toegezonden zodat ze er toch ook een beetje bij kon zijn. Wat was oma trots! En terecht want zij heeft veel bijgedragen aan de opvoeding van de jongens waarvoor ze haar eeuwig dankbaar moeten zijn.

Dan het diner. Dat was een aaneenschakeling van hoogtepunten. Een mooie tafel op het terras met weer uitzicht over het Jekerdal, een fantastische deskundige en vriendelijke bediening, geen wachttijden. Een groot compliment voor de sommelier die de wijnen uitgezocht had en van begrijpelijk commentaar voorzag. Alles perfrect. Maar dat mag je ook verwachten bij een sterrenrestaurant. Bediening is belangrijk maar het gaat natuurlijk om het menu. We besloten om het 7-gangenmenu te nemen. Het ene gerecht was nog mooier dan het andere gerecht. Volop genieten dus, getuige de foto van Alex.

Hier een korte samenvatting van het menu:

• Amuses
• Kreeft: gemarineerde zalm, leche di tigre, Japanse wilde perzik
• Coquille: gerookte paling, hoender, beurre blanc
• Zeetong: bouchot mossels, kruidenboter
• Zwezerik: XO saus, gember, kaffir, wortel
• Reerug: eekhoorntjesbrood, girolles, bloemkool, baharat
• Kaaswagen: Nederlandse en Belgische kazen
• Zomerfruit van Edith Boenne: trifle creme, basilicum sorbet, madeleine

En uiteraard bij iedere gang een zorgvuldig door de sommelier gekozen glas wijn.

Woorden schieten tekort om deze eetervaring te beschrijven. Niet alleen de uitdagende smaken maar vooral ook de wijze waarop de gerechten opgemaakt waren waardoor het bijna zonde was om ze op te eten. Maar gelukkig hebben we dat wel gedaan. De foto’s spreken boekdelen denk ik.

Heel tactisch begon Alosjka nog tijdens het diner (met hulp van zijn broer) te onderhandelen over het diner dat we zullen gebruiken als hij zijn master-degree behaalt. Dat moet toch ten minste vergelijkbaar zijn? Wat kun je als vader dan anders doen dan toezeggen?

Rond 23.30 uur reden we weer naar huis terug en de volgende dag werd aan de hand van de foto’s nog veelvuldig teruggeblikt op de diploma-uitreiking. Ook het menu werd nog vele keren bediscussieerd en werd er geraden naar de ingrediënten. Over de bereidingswijze hebben we alleen maar respectvol gezwegen: we zullen dat toch nooit kunnen evenaren. Het was een wonderschone dag die ik mij mijn leven lang zal blijven herinneren.